Zusjes

Zusjes door dik en dun.

Zusjes die lief en leed delen

Zusjes die elkaar alles kunnen zeggen

Zusjes die elkaar verwennen met `zusjes`hebbe-dingetjes.

Zusjes die er altijd voor elkaar zijn

Zusjes synchroon in dezelfde lessen van het leven zitten

Zusjes die elkaars zielen vast en zeker van te voren hebben uitgekozen om samen door dit leven te gaan.

Zusjes die elkaar maar moeilijk kunnen missen.

Zusjes die door Rowwen Hèze-concerten ontzettend naar elkaar toegroeiden.

Zusjes die elkaar accepteren zoals hoe ze zijn

Zusjes die elkaar vertellen hoe lief ze elkaar hebben

Zusjes die het leven als één groot feest zien

Zusjes die hun eigen slingers ophangen om het leven te vieren.



Wat hou ik toch van mijn zusje…

Mariaheide.

De hele week ben ik het kwijt. Waar waren we ook alweer. Geldrop, Schijndel, Ysselsteijn… nee die hebben we allemaal gehad. Mariaheide(ook wel Uden/Veghel)DAAR waren we.

En ja hoor… vrijdagavond kwam het weer met bakken uit de lucht.

We zouden het nog eens droog houden zo’n laatste wedstrijd.
Team Moors en team Schaepkens waren er ook nog niet zolang en samen maakte we er weer een gezellig Camp-plekje van. De clubtent was al in handen bij Shirley en Joey, maar hoefde van Jeroen en Peter niet zo nodig opgezet te worden. Onder het mom van “morgen wordt het toch goed weer” bleef hij netjes in de doos.

We konden tenslotte nog altijd bij ons in de voortent zitten. Onder het genot alweer een lekkere cocktail, speelde Shirley, Joey en ik een potje poker. Ondertussen wachtte we op Kelly die onderweg was.

Het weer was de dag erna redelijk. Even zag het uit alsof in de regenjas gereden moest worden.
Het losrij-terrein was drassig. Nog niet helemaal klaar met losrijden, ging Jeroen toch eerder de ring in. Jorrith lag nog in bed te slapen en zodoende dat ik op het laatste moment wegging om te filmpen... Helaas. Heb er niets van gezien.

De vaardigheid liep goed. Alle balletjes blijven liggen. Wel had hij de tijd niet helemaal gehaald.
Enfin...
om een lang verhaal kort te maken.
Samen aten we 's avonds shoama met sla.
We zijn NIET op stap geweest.
En verder gewoon op en top genoten.
(dat ik ook geshockt was, weten jullie al)

Kelly had al mee verkend met Jeroen en is meegegaan in de marathon. In de marathon liepen onze pony's ook weer top voor hun doen. Joey heeft mooie foto's gemaakt.
The rest is history.

kleuterpraat

Opa Jan komt de kamer in gelopen en roept:"waar is mijn vriendje?"(op z'n mechels geroepen)
Vanaf de wc roept Jorrith: "Ik zit op de wc, dus loat mich ffkes mit rauw"!

Verliefd

Iedereen is wel eens verliefd. Of verliefd geweest.

Ik ben vaker verliefd en mijn man vindt het prima.

Laatst kwam mijn collega ff bij me buurten. Ik was opslag verliefd. Hij laat me nu nog niet los. De gedachte toen ik hem aanraakte. Ik wilde wel meer…. maar ik durfde niet. Als lichtjes twinkelde het in mijn ogen.

Heb wat rondgevlogen op een roze wolk. Mijn andere collega zei dat ik wel wat beters kon krijgen en nu twijfel ik. Ik twijfel of mijn verliefdheid wel oprecht is.

Over een half jaar ga ik de keuze pas maken. Zal zien of ik dan nog zo verliefd ben.

Wie weet neem ik dan toch een andere telefoon in plaats van een IPhone.

Beoordeling van de jury…

Gisteren kwam mij iets ter oren wat ik nog niet los kan laten.
Ik heb het gevoel een beetje te moeten opkomen voor de "dikkere mens".
Vandaar dat ik het op mijn blog wil schrijven.

Zoals jullie weten leven wij een heel groot gedeelde voor onze hobby: De mensport.
Vele weekenden brengen wij door met de paarden op en rondom wedstrijdterreinen.
Let op: Dit is allemaal voor de hobby. We proberen natuurlijk zo goed mogelijk te rijden, dat de prestaties vooruit gaan, maar gezelligheid staat bij ons voorop. Wij zijn van mening dat als je er zelf geen feestje van maak, je dit niet jaren kan doen.

Enfin: Via een vriend kwam mij gisteren ter oren de uitspraak van een (hoofd)jury van de wedstrijd in Uden/Veghel/Mariaheide.
Terwijl een vrouwelijke menster passeerde, vertelde meneer de hoofjury aan de persoon naast hem: Kijk! Daar gaat weer zo’n dikke lelijke vrouw! (of het was “lelijke dikke vrouw”)

Geloof me: toen ik dit hoorde was ik geshockt.
De discussie kwam los en ik hoorde dat meneer de jury (die zelf ook menner is) “dikke vrouwen” in de dressuur veel minder punten geeft. Waar andere juryleden de combinatie in de top 3 zetten, zet deze jury- meneer hen op een (bijna) laatste plaats. In discussies die toendertijd daarover gevoerd zijn, draaide hij zo dat het over het rijden van het paard ging.

Nu komt het wel vaker voor dat bepaalde juryleden rijders afrekenen in de dressuur op een conflict of nog erger het type paarden waar mee gereden wordt. Helaas zal hier nooit een bewijs voor geleverd en gevonden worden.
Er is geen één (of misschien toch een enkel) jurylid die zal toegeven dat hij een rijder hierdoor minder punten geeft.
In een ver verleden (een wedstrijd in Winterswijk) heeft de heer Hemink ons eens 49 punten in de dressuur gegeven. Van andere juryleden kregen we 78 en 83. Ja ja … ik weet het nog goed. Ik was des duivels. Vooral nadat Jeroen op een nette manier verhaal ging halen en meneer Hemink zei: “Ik weet er niets meer van!” Van andere rijders hoorde we achteraf dat deze meneer Hemink niets met Haflingers heeft. Jeroen heeft toen alleen maar gezegd: “Mijn feestje kan u niet bederven maar doe dit niet bij een menner die pas in de sport komt kijken.”

Maar jury of niet. De uitspraak die meneer Wijnen heeft gedaan vind ik dus niet kunnen.
(Snap trouwens niet dat hij mij altijd vriendelijk “goedendag” heeft gezegd). Dat hij niet van dikke vrouwen houdt, oké…dat kan. We houden gelukkig niet allemaal van hetzelfde.
Dat hij deze uitspraken doet in zijn privéomgeving: Ik vind het prima! Maar op het moment dat deze meneer met een badge op zijn colbertje gespeld met de tekst “hoofdjury” rondloopt, vind ik deze uitspraken niet gepast en absoluut niet kunnen.
In functie als afgevaardigde van de KNHS hoor je dit niet te zeggen. Denk het! maar spreek het niet uit zodat andere je kunnen horen. Oordeel maar label niet.

Nu kan ik wel weer mijn verhaaltje gaan vertellen dat iedereen mag zijn zoals ie is, dat kennen jullie allang.

Om het zelf een beetje van me af te zetten, hou ik het erop dat bij meneer Wijnen het vermogen ontbreekt om te kunnen oordelen zonder te labelen en dan vraag ik me af of iemand in een dergelijk functie op de juiste plaats zit om andere mensen te jureren.

En weet je: ik accepteer hem zoals hij is!

En ja… ik ben me bewust dat als juryleden mijn blog lezen, manlief hierop afgerekend kan worden…. Maar weet je nog: Wij laten ons feestje niet bederven! Het is tenslotte hobby.

Leave your comment

Van Rowwen Hèze naar Tilburg

Viel dat even tegen: vrijdagavond om 22.30: Niets meer te doen in de Schrobbelèrtent.

Helemaal dicht. Einde oefening, geen feestje.

Na wat geklets en overleg ging een gedeelte van de groep op stap in Tilburg en een ander gedeelte bleef op het wedstrijdterrein. Samen met Lotte en Kelly heb ik in de voortent een spelletje gedaan. Na een kwartier viel Kelly’s dropshot verkeerd. Maar Kelly is een bikkel en deed gewoon nog mee. Buikdansen, ijsklontjes in je ondergoed en dan maar Smirnoff drinken uit kleine glaasjes. Het likken aan elkaars oren hebben we maar achterwegen gelaten. Ondertussen sms-sen van hoe het in de kroeg is.



Zaterdag mocht ik de hele dag samen met Willy in de rekenkamer zitten. Het liep best relaxed: tikken, kijken, tikken, eten, tikken, drinken. Gezien ik normaal wel heel wat uurtjes achter de pc doorbreng moet ik eerlijk zeggen dat ik zaterdag namiddag het gevoel had alsof mijn ogen vierkant waren.

Op weg naar de caravan zag ik dat het aggregaat toch wel erg veel lawaai maakte en heftig stond te roken. Geen mensen erom heen te bekennen. 10 minuten later was dat anders. De roodpluimen werden dikker en dikker en het trok gelukkig wat meer aandacht van de mensen. Binnen 15 minuten stond het hele ding in de lichterlaaie. De organisatie??? Had het lef om de diesel te gaan blussen.

Jorrith vond het hele spektakel geweldig. Zeker toen de brandweer en politie nog een kijkje kwam nemen.

Dat we geen stroom meer hadden was minder. Voor de romantiek is geen stroom natuurlijk geweldig. Maar helaas… de romantiek was zoek. Ben ik met Kelly een rondje Tilburg gaan doen.

Onder het genot van een overheerlijke Caipirinha maakte we ons klaar om naar de tent te gaan. Het Mystique bier viel behoorlijk in de smaak en zorgde ervoor dat we in de feeststemming kwamen. Draai daar de Kabouterdans bij en de menners, grooms e.a. staan te waggelen op de dansvloer.

Nadat de DJ Rowwen Hèze draaide vloog per ongeluk een bier de verkeerde kant op. De kleinzielig DJ kapte er direct mee en de Schrobbelèrtent werd ontruimd. Tja... de feestbeesten van de wedstrijd zaten pas in de stemming door alle constranatie. Dus was er nog tijd voor een kleine after-party. Dit keer bij ons. Al mijn drank sleepte ik naar buiten. De Kaastaart die Shelly mee had genomen viel bij sommige heel goed in de smaak.
Voor buurjongen Dirk en grooms Marjan en Elcke natuurlijk niet zo grappig die feestende buren. Jeroen die toch rekening houdt met de rijders, joeg iedereen rond 3 uur (of was het half 4???) het bed in.

Helaas voor Dirk en Rene Schuiling is Jan de Boer Nederlandskampioen geworden. Geen striptease dit jaar voor de kampioen!!!

De foto's staan in het album... dat weten jullie nu wel te vinden neem ik aan!

Kruimeltje

Laat ik eens in de voetsporen van Clootje treden en het over auto’s hebben.

Mijn eerste autootje.

Nu 22 jarig autootje.

Een handig autootje.

Een goedkoop-in-de-wegenbelasting-autootje

In de verzekering ook een goedkoop autootje

Voor mijn schoonmoeder een goed boodschappen-autootje

En voor mijn schoonvader een handig jacht-autootje

Een voor-om-het-huis autootje

Een autootje dat pas in de grote paarden-vrachtauto

Dan hadden we een wedstrijdautootje

Zo werd het Kruimeltje een reisautootje.

Nu hebben we een jonger Bolletje gekregen.

Soort erfenisje van ome Leo.

En daar stond het Kruimeltje dan; naast het Bolletje

Een vriend die (eindelijk) een nieuwe baan heeft, moest een auto hebben.

Na veel wikken en wegen heb ik het Kruimeltje aan hem geschonken.

Gisteren is ie er dolgelukkig mee naar de Randstad gereden.

Ik hoop dat hij nog lang plezier heeft van mijn… ik bedoel ons Kruimeltje.

Blond of moe

Ondanks dat ik best wel moe was, was het heerlijk weer vooraan bij het podium te staan. In het voorprogramma stond Janse Bagge Band. "Wat zijn die oud geworden" riep Carolien. Tja... Gelukkig wel; ze staan nog steeds met op het podium.
Ze gaven een geweldige show weg. Liedjes die ik jarenlang uit de boxen van de vrachtwagenradio heb horen joelen, als we weer onderweg waren naar een wedstrijd.
"Blief bie de mam" was 8 jaar geleden de openingsdans en toch wel een beetje "het" liedje van onze bruiloft (ik geloof dat mama tot 2 weken daarna nog heeft gehuild bij het horen van...)
Leuk om die band nog eens live te zien.
Daarna onze mannen... Andere jaren bezocht ik meer concerten. Gisteren was het 2e (tent)concert van dit jaar. Lekker om rustig vooraan te genieten van al het moois wat op het podium gebeurd.
En dat voor een doordeweekse donderdag... Rond de klok van 0.45 uur klonken de laatste klanken op het podium (ik bedenk nu welk liedje maar weet het niet meer)Terwijl het feestje in Neeroeteren met geweldige muziek wordt voortgezet, verlaten wij de tent en gaan terug naar Mechelen. 2 uur val ik op mijn kussen in slaap.
Na een verfrissende douche zoek ik mijn spulletje bij elkaar om te gaan werken. Ik open de auto, zet mijn tassen erin en ga de deur sluiten. (Benji wilde nog even achter het konijn aanrennen vandaar dat ik dat niet in 1 x kon doen)
Terug in de auto is de autosleutel weg. Ik haal mijn tassen overhoop en bedenk me dat die sleutel toch echt niet weg kan zijn. Weer terug het huis in.... Gelukkig weet ik weer de reservesleutel lig en omdat ik in tijdnood zit, "schnap" ik die om de auto te starten.
In Vijlen is de weg afgesloten en ik moet over Mechelen- Wahlwiller - Nyswiller richting autobaan. Ik hoor wat tegen de auto aantikken en als ik in de zijspiegel kijk, zie ik de sleutel op de deur bengelen. O my god O my god...is dit blond of komt het door de zware nacht???? Ik hou het op het laatste.... hahahaha

Ysselsteijn

We hadden goed gereden!!!!!!!!
Voor ons doen dan. Jeroen voelt dat de dressuur in een stijgende lijn vooruit gaat en zondag de hindernissen... aiaiai... Hij vlamde door hindernis 3 heen. Zo hard dat hij stuiterde op de bok. Zo hebben we allang niet meer gereden. Steven en Francien kwamen zondag nog een kijkje nemen en Steven heeft een paar mooi foto's gemaakt. (Jorrith heeft de camera ook in handen gehad!)
En verder... Het was weer reuze gezellig. Vrijdagavond hebben we met het groepje het lama spel gedaan. Dat was zoooo lachen.
Zaterdag na het verkennen, de briefing en de BBQ nog stappen geweest in Deurne. De Koets is toch wel de favoriete kroeg om te bezoeken.
Kort maar krachtig dit keer.

Vanavond ga ik naar de Heifiëste in Neeroeteren: Rowwen Hèze speelt daar met Janse Bagge Band in het voorprogramma. Manlief is nu op dit moment het stro binnen het halen en verder moet ik nog alles klaar maken voor morgen naar Tilburg te gaan. Daar doe ik dit weekend de rekenkamer mee. Natuurlijk ook een beetje genieten van de Schrobbelaer in het Tilburgse ...
Druk druk druk kan er niets anders van maken.

Take a Holiday in...... Renesse!

Zal ik even toelichten in een vogelvlucht.
Peter, Annette, Shirley en Joey waren in de ochtend al aangekomen
We sliepen net zoals op de wedstrijden, in de wei bij Manege Grol.
De hondjes konden hierdoor lekker rondrennen.
Maandag was het slechtweer en na een lekker relaxed ontbijt gingen de heren op pad voor een aanhanger.
Wij dames gingen shoppen in Rotterdam
Als een stelletje bijen volgde de heren ons
Helaas voor Jorrith miste we de rondvaartboot.
´s Avonds na het eten bezoeken we de kermis. Jorrith wordt weer ontzettend verwend. Rond middernacht komen we terug met een mega bal, een visspel en nog wat kleine prullaria.
Dinsdag hebben we een luierdag gehad. De hele dag rondom de vrachtwagen/caravan gelegen, gehangen en gelopen. (de heren gingen opzoek naar een internetcafé, wie is er verslaafd) ’s Avonds lekker gebbqd.
Woensdag was het warm en zijn we als eerste even een rondje over de RenesseMarkt gelopen. Daarna snel spulletjes gepakt en naar de Grevelingen.
Van Jorrith moet ik even speciaal vermelden dat hij van het luchtbed afgekukkeld is en helemaal kopje onderging.
Mamma, die met haar fototoestel in de hand stond, schrok heel erg. De rest begon zo te klappen voor Jorrith dat mijn kleine man zich een hele grote stoere vent vond. (“mamma, dat moet je wel aan iedereen vertellen eh!”)
Daarna was hij zo over zijn angst heen dat hij met zijn nieuwe plastic karretje zeewier uit het water ging scheppen. (zelf beweert hij dat hij de complimenten en opdracht van de strandwacht had gekregen)
’s Avonds zijn we op de 63e verjaardag van pappa geweest. Mamma had heerlijke soep en noedelesalade gemaakt. Pappa zorgde voor de bbq. Tot aan middernacht hebben lekker buiten gezeten.
Toch een beetje op tijd weer terug op de manege hebben we nog een potje gepokerd.
Donderdag na weer het zoveelste lekkere ontbijt.
Gaan Annet, Peter en Jeroen naar Domburg voor naar de PowerHorseCompatition te kijken. Shirley, Joey, Jorrith en ik gaan naar Neeltje Jans. De dagen zijn te kort hoewel we veel doen halen we het toch niet om alles te doen.
Als we terug op de camping zijn eten we snel een hapje en maken we ons klaar voor het strand. Ja ja…het is al avond.
Om 9 uur lopen we het strand op. Papa en mamma zijn juist van het strand af en Peter en Nancy komen we nog tegen met de kids.
De hondjes rennen als een stel gekken over het strand. Shirley en ik duiken de zee. Als je er eenmaal in ligt is het heeeeerlijk.
Op het terras van de strandtent drinken we nog wat tot dat het helemaal donker is. Rond de klok van 11 ben ik uit de douche. Jeroen is inmiddels met Peter en Annet naar de kantine. (moet toch even het gezicht laten zien)
Net binnen in de caravan begint de donder en de bliksem en het regent… (geen meters bier) lange pijpenstelen. Door dit weer gaan wij niet weg.
Het pokerspel wordt uitgepakt en we maken ons een heerlijke cocktail. Mohito´s en Caiparinha´s blijven toch wel onze favoriet.
Vrijdag gaan Peter en Jeroen al vroeg op pad om weer naar aanhangers te kijken. De rest gaat na het ontbijtje langs de winkeltjes in Renesse. Onderweg pikken we nog een terrasje.
Met een heuse (hennep) tatoeage op mijn schouder en op Shirley d’r voet komen we met lekkere kibbelingen aan op de camping waar Peter en Jeroen wachten.
Joey is nog met Jorrith zandkasteelemmertjes gaan kopen.
In de avond eten we in de strandtent “De Schaar”van Kees van de Wekke. Als afsluiting van mijn vakantie bestel ik een pannetje mosselen. Hoewel het nog niet echt het seizoen is, smaken ze goed. Op het strand waait het. Zelf geniet ik enorm van de mooie zonsondergang. Jorrith, Joey en Shirley maken een zandkasteel. Ik maak foto’s en snuif nog eens een paar keer de zeelucht op. Het geeft me weer het speciale “Zeeland-gevoel” wat ik niet goed kan uitleggen. Het is wel een heerlijk-gelukkig gevoelsmoment. Zo’n moment dat je geniet van het leven en de hele wereld aankan.
Achter de duinen nemen we een lekker Italiaans ijsje.
In de tent nemen Shirley, Joey en ik nog een cocktail tijdens een potje pokeren. Veel energie voor een pokerface op te zetten hebben we niet. Dus wordt het niet laat.
Zaterdag gaan we vroeg uit de veren. Hebben we ons laatste gezamenlijke ontbijtje. Binnen een uur zijn we klaar voor het vertrek. Terug naar de Limburgse heuvels. (waar ik mijn zusje na 10 dagen een dikke knuffel kan geven)

Fotoverslag vindt je natuurlijk via de link naar het onlinealbum

Zon, drank, paarden, regen, zee.... Heerlijke vakantie!

De rode gloed van de laatste zonnestralen schijnt op de voortent. Over Beekbergen hangt de regenboog en zachtjes vallen de regendruppels neer. Het tikken geeft een gezellig gevoel. Hoe kan het ook anders: We zijn weer in Beekbergen. Eventjes was het spannend of we een plaatsje in de buurt van het wedstrijdterrein konden bemachtigen. Vorige week trof ik toevallig meneer Rick op de MSN aan. Toen was het snel geregeld. Even bijkletsen:

De laatste week voor de vakantie is altijd vermoeiend. Alsof je lichaam weet dat het alles moet geven om daarna lekker uit te rusten in de vakantietijd.
“Es, Je ziet moe uit!” zei Lonne. Dan nog maar een Ginseng-koffie drinken en helaas we moeten nog even door. Voordat we naar Beekbergen gaan, staat eerst de wedstrijd in Geldrop nog op de planning. De 5e of 6e wedstrijd met onze pony’s. We zijn dit jaar zoveel onderweg geweest dat ik de tel volkome ben kwijt geraakt.

GELDROP
Geldrop was een mooie wedstrijd. Helaas net als in Heijenrath was het weer erg nat. We raken er aan gewend en eigenlijk kan het ons niet veel meer schelen. We zijn erop uitgerust. De pony’s deden het goed in de dressuur; Jeroen heeft dan al voor zijn gevoel gewonnen. Zaterdagavond na de briefing gaan we barbecueën. (foto is gemaakt door Jorrith)
Binnen een kwartier is het drama compleet: Jorrith wordt door een van de pony’s van Sjoerd vlak voor zijn oortjes gebeten. Terwijl ik de Nertsolie van de Mylène ga halen (een wondermiddel voor alle pijntjes) vliegt in de partytent de bbq in de fik. Als Peter en andere daarmee flink in de weer zijn, valt Shirley door haar knieën op de laadklap neer. Gelukkig is er een EHBOer in “da house”. Na een half uurtje zitten we weer gezellig aan tafel te eten. Shirley met ijs op haar knie en Jorrith met nog wat schrik.
Manlief besluit om toch maar vroeg naar bed te gaan en samen met de andere ga ik naar de kantine waar het feestje al in volle gang is. Heel veel drank is er ook voor mij niet bij en redelijk op tijd zie ik mijn bedje. Zondagochtend komt de regen met bakken uit de lucht vallen. Manlief is dan al weg om Sjekky in de hindernissen te zien. Als ie terugkomt is het beetje aanpoten om onze kruppeltjes voor de koets te zetten. Eén geluk: het is droog en de zon schijnt tussen de dikke wolken door. De pony’s doen het goed . Beter dan het weekend van te voren. Jorrith staat ons samen met oma Heleen aan te moedigen bij de hindernissen.
Bij terugkomst bij de vrachtwagen vertrekken mijn mannen als snel weer om naar Shirley en Sandy te gaan kijken. De moeheid overvalt me: ik doe het rustig aan. Eet op mijn gemakje en begin al langzaam wat dingetjes op te ruimen. Het vakantiegevoel is nog ver te zoeken.


THUIS
Maandagmorgen: de eerste dag van mijn vakantie. Rustig wakker worden en opstaan. Gezellig eten en dan een zoete inval: Clootje is vrij en komt effe een bakkie doen. Lonne hoort dat via de skype en is ook al onderweg. Caro komt er gezellig bij en buurvrouw Linda komt het grote koffer halen. Het huis is gevuld. Om 3 uur scheur ik naar Maastricht om meetstripjes voor Jorrith te halen. Opsturen halen ze niet meer en ik was vergeten ze eerder te bestellen. Een geluk dat Medireva dicht in de buurt zit.
’s Avonds ga ik samen met Caro lege flessen wegbrengen (zeker een 170 stuks) en halen we lekkere dingen bij de Kaufland in Aken. Daarna duik ik tussen de wasjes door, nog even mijn Secondlife in. Morgen is weer een dag.

BEEKBERGEN

Dinsdagmorgen om kwart over tien worden we wakker. Na een snel ontbijtje is het inpakken en wegwezen. Onderweg stoppen we in Beesel om even snel een blik te werpen hoe het staat in het huize Houten. Het nieuwe huis. Nummer 44 staat er op de gevel. Grappige is dat Yvonne al jaren met nummer 44 op haar koets wedstrijden rijdt.
Heel lang kunnen we niet blijven. Erik is al onderweg en staat ergens achter Arnhem op ons te wachten. Helaas moet hij even wachten. Met een volgeladen caravan kan je niet hard rijden.
Maar we zijn er gekomen. Als de heren zich bij meneer Rick gaan melden komen ze met de handen vol kleren terug bij de caravan. T-shirtjes, jassen, bonnen en bandjes. Ik hoef in principe niet te koken.
We gaan wel zien wat het gaat worden. De mannen zijn al in de kroeg. Mijn kleine man heeft de ogen dicht. Effekes mijn gezicht wat opkalefateren en ik ga eens kijken of er een Bailey voor me koud staat.
Inmiddels zijn we 4 dagen verder. Woensdag moesten de mannen zich vroeg melden. Heel rustig ben ik op gestaan en heb wat lopen kuttelen om de de caravan. Jorrith was fijn in de zand het spelen. Na 3 dagen komen wij erachter dat hij boven op rioolput speelt. Hij maar denken dat ie een schat heeft gevonden.
In de middag ga ik met Jorrith nog heel eventjes Beekbergen in. Als ik weer bij de caravan ligt te lezen, belt Jeroen: “Wil je even op de shofel komen rijden?” Een uitdaging voor mij als kantoormiep. Dat is leuk! Heel leuk. Jammer dat ik niet de gelegenheid krijg om eens eventjes een flink rondje door te gassen. Het blijft bij langzaam achteruitrijden zodat Erik en Jeroen de dranghekken eraf kunnen pakken en een “holding box” kunnen maken.
Daarna gaan we samen eten we in de cateringtent. Luie wijven puree met “roed moos” en goulash. Van meneer Rick krijgen ze nog opdracht wat dingetjes aan de dressuurring te veranderen. Het is heerlijk weer dus help ik hier en daar een beetje mee. Beetje beweging na het eten is nooit slecht.
In de avond zijn we moe maar voldaan. Voor ons geen kantine meer. We drinken wat bij de voortent. De rest gaat toch nog even een kijkje nemen.

KONINGIN JULIANATOREN

Donderdag.
Ik heb Jorrith beloofd om naar het pretpark “Koningin Julianatoren” te gaan. Rond de klok van 12 zitten we in een open shuttlebus richting de ingang van het park. Het is warm. Volgens mij de warmste dag in lange tijd. Kan natuurlijk zijn dat ik warme dagen mis als ik op kantoor ben.
Als eerste wil Jorrith graag in de helikoptertjes. Fijne van het park is dat je als ouder mee mag in de attraktie. Nadeel is dat we zeker een dik half uur moeten wachten. Terwijl er voor de kids vanalles is te doen tijdens het wachten, bekijk ik de andere vaders en vooral wachtende moeders. Een paar plaatsen voor me staat een jong moedertje met een klein lief meisje op de arm. Een baby’tje van –ik schat- een maand of 5-6. Lief in het roze gestoken. Haar mamma is in het zwart; strakke broek en een lang strak truitje. De rolletjes van haar lichaam allemaal getekend. De vetophopingen op haar heupen - waarschijnlijk nog een rest van de zwangerschap- worden goed zichtbaar afgetekend. Onder de in rastakleuren-haardoek bengelen een aantal dikke stroken dreadlock en wat de mamma “lelijk”maakt is dat ze met een nors gezicht ontzettend op een kauwgom staat te kauwen.
Eindelijk zijn we aan de beurt. Vanuit de helikopter kijken we over het park. En Jorrith beslist om het reuzerad in te gaan. De wachttijd daar valt wel mee. Na 2 rondjes rond mag je weer uitstappen en lopen we richting de flintstone –autootjes. Het is gezichtsbedrog dat we hier snel aan de beurt zijn. Ik ben het helemaal zat en besluit alleen nog attracties te nemen waar het niet of nauwelijks wachten is. En dat lukt: de Mobidick-boot; ronddraaien in de kop en schotel, de buggy’s en de brandweerauto’s. De vliegende bus en de luchtballonnen… het liep allemaal lekker door. Al bij al hebben we bijna alle attracties die Jorrith wilde doen gehad.
Jorrith wil graag de stimulator in de rij erbij vernoemen. Hij vond het een beetje eng maar wil toch nog eens graag vooraan zitten.
(als zoontje van Mammaloe mag een foto bij de Pipowagen niet ontbreken)
Als voorlaatste liepen we (190 treden) de toren op en genoten we van het uitzicht over Apeldoorn en het park. De Magic show van de muizen was een rustige afsluiter.
Op het wedstrijdterrein aangekomen zitten Shelly en Yoni al te wachten. Yoni is een half jaar op zee geweest en heeft vanuit de Carribean rum en Baccardi Apple meegenomen. We hebben alles in huis voor de "Mohito's". Daar beginnen we mee. In de zon in de lichtstoelen kletsen we bij. En snelle douche tussendoor zorgt dat ik naar 4 cocktails klaar ben om naar de tent te gaan. We wachten nog even op Edgar en de fles Baccardi wordt omgegoten in een plastic flesje. In de VIPtent staat een DJ en tussendoor zingt een zanger zonnige klanken. De alcohol hakt erin. Op mijn telefoon zie ik, de dag erna, dat het feestje rond 2 uur was afgelopen. De afterparty bij de tent van Argentinië was me te veel. Het wordt tijd voor mijn bed; de dag is lang genoeg geweest.
Niet gek dat ik startproblemen heb de dag erna. Ik voel dat ik het – zoals Lonne het noemt- “Marlies-syndroom”heb. Aan spijt heb je dan niet veel. Een aantal uren wacht ik op Monique Vermeulen. Ik weet zeker dat ze me gezegd had dat ze me zou komen halen om met de kids naar de speeltuin te gaan. Rond de klok van 3 uur ben ik in Apeldoorn. Mijn jaarlijkse dagje shoppen moet ik drastisch inkorten. Samen met Jorrith scoor ik leuke dingen. Mijn vingers zijn blauw van de tasjes dragen. Als laatste koop ik Jorrith een karretje met hem laten te beloven dat hij dat met de zakken naar de auto trekt.
Om 18 uur ben ik op het terrein en spreek ik met de mannen af bij het eten. Zelf neem ik alleen wat sla. Echt veel gaat er nog niet in.
De mannen gaan wat rusten en ik ga de foto’s wat ordenen. Met en met komt er wat aanloop en op het laatst kijken we de foto’s die er tot nu toe gemaakt zijn. Bijna iedereen is moe en alleen Rob waagt het erop om naar de kantine te gaan. De rest gaat slapen.
Nu ga ik me snel aankleden: het is inmiddels zaterdag en de marathon is al aan de gang. Ik zie vanaf dit plekje de 4span pony’s richting de hindernissen gaan. Ik ga eens een kijkje nemen.

En de rest van het weekend...
Het was warm. Beste plek om te vertoeven was de hindernis in het bos. Gelukkig was ik op tijd bij de douches. Nu snap ik waarom ik zo snel aan de beurt was. De douche waar ik onder ben gaan staan is ijs en ijskoud. Erik wacht nog een heel moment. Als hij eindelijk naar de douches loopt staan er 30! man te wachten. Kiki en ik dagen hem uit om op de paardenwasplaats te douchen. Met 2 dames douchen zegt Erik natuurlijk geen NEE tegen.
Terug bij de caravan worden we door de organisatie gewaarschuwd om alles goed vast te maken: er is storm op komst. Als we om half 9 in de VIPtent aankomen barst het los. Eventjes is er paniek of de tent het gaat houden. Op diverse plaatsen lekt het door. Dan worden Jeroen en Edje weggeroepen door meneer Rick: Paniek in de stallingstent van de paarden. Met spanning wachten we af. Ondertussen bel ik Lonne of ze eventjes op internet wilt kijken naar de buienrader. Niet dat dat wat helpt maar als paniek is, heb ik mijn zusje het liefs dichtbij me. Gelukkig valt het achteraf allemaal mee. Jeroen houdt de lange dag op tijd voor gezien. Zelf ga ik nog eventje door. Niet zo slim van me om mijn nieuwe-lieve-hakken-schoentjes aan te doen. Veel drinken doe ik niet dus zijn mijn pijnlijke voeten errrruggg aanwezig. Als het feestje in de tent ten einde is, vind ik iemand met een karretje die me naar het stallingsterrein brengt. Mijn nieuwe-lieve-hakken-schoentjes ruil ik snel in voor mijn rubbere jophers. Het is een grote baggersloot geworden. In de voortent kletsen Edje, Erik, Mark, Sjoerd, Chantal, Frank en ik nog even na. Sjoerdje met de grootste mond natuurlijk. De rest zit er een beetje versufd bij. Met en met duiken we toch maar ons bedje in. En net als ik alles dicht wil doen komt Marsch nog onder een steen uitgekropen. Evenlater komt Sjoerd terug met een flinke jaap in zijn arm. Gevallen over.... Tja... dat weet ie zelf geloof ik niet.
Marscha valt bijna flauw van al dat bloed en als EHBO'er nemen en sturen we Sjoerd naar de kraan bij de wc's. Edje heeft gelukkig een EHBO doosje in zijn auto en zo goed en kwaad als ik kan, verbind ik de wond. Het bloed blijft langs zijn armen lopen. Inmiddels heb ik Jeroen wakker gemaakt en gevraagd of hij eventjes met Sjoerd naar het ziekenhuis wilt rijden. Tis inmiddels 4 uur. Binnen een uur hoor ik Jeroen weer in bed kruipen.
Na een paar uurtjes slaap zitten de heren weer fanatiek op de tribune. Zelf ruim ik de sleurhut wat op. We gaan immers door naar Renesse.