Het stofhappen in Beekbergen zit erop.

Zo… de vakantie zit erop.

Dit jaar iets korter dan anders. Later deze maand en volgende maand nemen we de rest van de dagen op.
Het tweede deel van onze vakantie hebben we doorgebracht in Beekbergen.
Toen ik zojuist de foto’s bekeek, bedacht ik me dat we wel een volkje apart zijn: Maffe paardenmensen die van heinde en verre komen met hun hele hebben en houden om 10 minuten dressuur, anderhalf uur marathon en tweeëneenhalve minuut vaardigheid te rijden.
Dan nog maar niet te spreken over de organisatie die het evenement organiseert.

Wij hebben ons goed geamuseerd. Wij zijn: Roel, Yvonne, Jeroen, Jorrith, Rakker, Benji en ik. En natuurlijk de paardjes. Het was weer gezellig en relaxed. Tuurlijk ook wel spannend.
Yvonne had een super goed dressuur gereden en stond op dag 2 op de tweede plaats.
In het kort:
Woensdag begon met een veterinaire controle.
Donderdag de dressuur voor de 4 span pony’s en 2 span paarden
In de middag ben ik met Jorrith gaan shoppen in Apeldoorn. Een erg leuke stad. Zeker nadat ik 2 paar (Wolky)schoenen in de uitverkoop gescoord had. (ja ja Hetty “van die duffe” hahaha)
Vrijdag de dressuur voor de 4 span paarden. Deze dag hadden wij “vrij”. Manlief heeft de hele dag (in de volle zon) op de tribune gezeten, terwijl Jorrith en ik o.a. de geitjes, vissen etc. hebben gevoerd in het kinderparadijs Malkenschot.
Zaterdag moesten ze al vroeg voor de marathon starten. Ideaal gezien de weersomstandigheden. Al was het al niet meer zo warm als de dagen ervoor.
’s Middags hebben we met z’n allen naar de rest van de aanspanningen gekeken.
’s Avonds waren we uitgenodigd in de VIP tent voor de BBQ en vond de prijsuitreiking van de dressuur en marathon plaats. Als 2e mag je daar natuurlijk niet ontbreken. Yvonne mocht een lekkere taart en een bistro setje in ontvangst nemen.
Zondagochtend moesten ze wederom vroeg opstaan voor de vaardigheid. Ik had het geluk dat Jorrith lang sliep en kon dus ook nog even blijven liggen.
Na (voor mij) het ontbijt en voor Roel, Yvonne en Jeroen de lunch, werden de paardjes weer ingespannen om naar de prijsuitreiking te gaan. Jorrith vond het geweldig om naast Yvonne op de koets te zitten. (Helaas is hij nog steeds niet van zijn “kroenenberg-trauma”af en hield hij zijn pet stevig vast)
Toen ook de prijsuitreiking gedaan was, was het inpakken en wegwezen. Moe, vuil maar voldaan arriveerde we 3 uur later weer op onze heuvel in het Zuid-Limburgse.

Update:
Het verhaal was al klaar. Moest alleen de foto's nog toevoegen. Met een slideshow gaat dat best makkelijk. (goede idee, Ireen)

http://img166.imageshack.us/slideshow/player.php?id=img166/8885/1154466576h5l.smil

Wir sind wieder da…. Aber nicht fur lange

So wie immer haben wir ein kanze woche deutsch gesprochen. We waren weer op vakantie op de camping bij de Manege Grol.

Een weekje maar. Alhoewel… een weekje Renesse voelt als een maand. Zeker met het weer wat we hebben gehad. Okee okee… het mocht voor veel mensen iets minder warm zijn, maar aan zee was het lekker. Even snel een korte samenvatting.
Op het strand was het heerlijk vertoeven: voor te zonnen, zandkastelen te maken, te zwemmen en natuurlijk voor te rijden.

Op de camping lekker uitrusten, wat knutselen. Met de paardjes rijden. 2 van onze haffies hadden het geluk mee mogen op vakantie. Echt vakantie is het voor hun niet, want er waren dagen bij dat ze 2x ge-\bereden werden.
Jillie is nog niet zolang zadelmak. Fabiënne (ons paardenmeisje (= ’n licht gewichtje)) had haar vorige maand ongeveer 5 x in de wei gereden.
Jeroen ging met haar naar het strand en Jillie was toch braaf. Waar de meeste paarden van schrikken (de golven en de vliegers) liep zij zo langs alsof het de gewoonste zaak was.
Op de manege heeft Jorrith met TJ mogen knuffelen. TJ is het veulentje wat we op Paaszondag geboren hebben zien worden.

Verder hebben we de markten in Renesse en in Burg Haamstede bezocht. Dat is toch ook wel een soort traditie.

Jorrith heeft “opa Wolfgang” geholpen met het zwembad schoon te maken en mocht daarna in het bad poedelen.

Tijdens de zonsondergang, terwijl Jorrith grote “berenkuilen” graafde, lag ik lekker in het zand te dagdromen.
Die avond is het nog erg laat geworden. Eén van onze "deutsche" buurvrouwen had verjaardag en werden we uitgenodigd om wat te komen drinken. Met het lekkere weer en de gezelligheid werd het een latertje.
Helaas voor mij maar een paar uurtjes nachtrust: om 6.45 ging de wekker. Samen met Simone (een vakantievriendin die we een aantal jaren geleden daar hebben leren kennen en die nu even een weekendje daar was) ben ik een strandrit gaan maken. Dat is zoooooooo genieten: ’s morgensvroeg met je paard over een bijna leeg strand rijden. Het ochtendzonnetje in de rug. Heerlijk….Het ultieme gevoel van…
Daarna was het eventjes hard aanpezen. We zouden eigenlijk naar huis gaan, maar door het lekkere weer hebben we gevraagd of we nog een nachtje langer mochten blijven. Dat was mogelijk. We konden alleen niet op de camping blijven staan, alles was gereserveerd. Voor dat laatste nachtje moesten we naar de wei in verhuizen. Geen probleem voor ons.
Naast het stukje wei dat we voor onze paardjes hadden afgezet, konden we fijn de caravan en vrachtwagen parkeren. Gezien we de voortent niet meer opzette, was dat wel prettig.
’s Avonds is eerst Jeroen met 4 duitse meisjes een strandrit gaan maken en zijn Jorrith en ik alvast naar Mariëlle, Roger en Max gegaan. Daar hebben we heerlijk gebbqd. Had ik me toch de hele week op verheugd. (gezien de hele camping elke dag de gril aan had)

Toen we weer op de manege aankwamen, zagen we onze camper-vakantie-vrienden arriveren. Heinrich en Claudia. Na 2 jaar hadden we heel veel om bij te praten. Onder het genot van een goed glas rode wijn (van Helmut Geil hoe kan het ook anders) ging ik (met knikkende knieën) wederom, veel te laat naar bed. Want alweer kon ik niet uitslapen en piepte mijn mobieltje me om 6.45 wakker voor alweer met de paardjes langs het strand te gaan. Dit keer ging Jelle met me mee. Zij had een paar jaar niet meer paard gereden, dus hebben we het lekker rustig aan gedaan. Op het strand aangekomen vergat ik de ellende van vroeg opstaan en werd ik me bewust dat ik dit weer voor een tijdje moet missen. (Over 2 maanden ga ik terug) en dus probeerde ik extra te genieten.
Nadat ik weer op de manege arriveerde en de paardjes verzorgd waren, hebben we ontbeten en de boel vertrek-klaar gemaakt.
We maken er telkens een hele volksverhuizing van. Alles heeft zijn plekje. Eerst de koets met de losse spullen, dan de paarden en dan de fietsen, het tuigwagentje en de kruimel(Suzuki Alto). We zijn een attractie op zich. Tegen het einde van de middag arriveerde we weer op onze limburgse heuvel.

Zo jullie zijn weer een beetje bij. De rest komt volgende week wel. Morgen gaan we weer verder. Nu naar de internationale menwedstrijd in Beekbergen. Waar ik van plan ben om weer een heleboel leuke dingen te gaan doen.

Voor wie nog meer vakantiefoto’s wil zien: KLIK DAN EVEN HIER!

Nog steeds een drukte van jewelste

Kan niets nieuws melden: de vorige week was alweer hectisch. Na het gebeuren met de wasmachine had ik natuurlijk een was achterstand. M’n schoonvader had alle was op 1 dag gewassen en natuurlijk had ik zelf de eer om te zorgen dat alles netjes in de kast terecht kwam. Woensdag was het dan ook al nacht voor ik in bed lag.

Donderdag had ik de laatste astrologie-les. Ook deze avond is behoorlijk laat geworden en was het alweer nacht voordat ik mijn bed in kon. En vrijdag gewoon weer werken.
Na het werk was het weer haasten om op tijd klaar te zijn om op tijd naar Stramproy te vertrekken. De reden hiervan was dat Clootje ’s Erwin in Weert met de trein aankwam en we vanuit daar samen naar het OLS-terrein gingen. We hadden er zo naar uitgekeken, maar echt in de mood waren we vrijdag allemaal niet. We waren veel te moe om ervan te genieten.
Natuurlijk was het wel leuk alle bekenden weer eventjes te zien.

Zaterdag begon de dag lekker laat. Mijn kleine man was met opa en oma aan zee geweest en mijn man 2 avonden alleen thuis. Dus heb ik me overdag ook niet verveeld: Alles fijn mogen opruimen. Gelukkig was het binnen lekker koel. Jorrith heeft samen met de buurmeisjes cake en cakejes gebakken.
Vroeg in de avond zijn we naar Clootjes verjaardag gegaan. Deze “spruit” is 24 jaar geworden. Aansluitend zijn Jeroen en ik naar Rijckholt gereden naar het feest van Roel. Ja tis niet te geloven, maar deze man is toch echt 50 jaar geworden!!!
Het was dan ook “opeens” 2.30 uur toen we vanuit het Mestreechse naar huis reden.

En jawel hoor: onze zondag in het zuiden begon vroeg. Jeroen moest het land op om het hooi nog een keer te wenderen en ik heb geholpen met de voorbereidingen van het feestje van Carolien en daarna op de tractor gereden toen de mannen het hooi opstaken. ( Voor de oplettende lezer: ja dit is de 2e keer op kort termijn dat we gehooid hebben) Ondertussen hebben we op de radio het OLS gevolgd. Het is een soort traditie. Gezellig en meestal spannend. Maar helaas: Mechelen en ook Vijlen, lagen er al vrij snel uit.
Carolien is trouwens geslaagd voor haar PABO-opleiding. Dit feestje hebben we tot 0.30 gevierd. Want de wekker piept bij ons om 6.30

Het houdt niet op die feestjes bij ons.
Vandaag (maandag) is in ons dorp één groot Tour de France feest met een speciale kindermiddag.
Morgen loopt het hele dorp/omgeving uit om de “tourkaravaan” door het dorp te zien rijden.
Ik geef toe: Ik baalde behoorlijk over dat wielren-gebeuren. Zeker omdat wielrenners niet echt onze favorieten zijn als we met onze paarden lekker door onze omgeving rijden. Op één of andere manier hebben we altijd “ruzie” met die mensen. Maar we trekken met een leuk groepje het dorp in en nu lijkt het me wel gezellig om te gaan kijken.

Woensdag zijn in Vijlen de “Koelfeesten” en dan hoop ik donderdag een dagje rust te hebben. Vrijdag ga ik Team Houten achterna naar Breda. Daar vindt dit weekend een internationale menwedstrijd plaats. Altijd leuk om mee te maken.

Ik hou jullie op de hoogte en de foto’s houden jullie eventjes te goed.