Wat ik heb????

Griep, keelontsteking, koorts...
Met andere woorden ik ben kei beroerd. Voel me lamlendig.(op z'n limburgs gezegd)
Eigenlijk begon het al een zo'n 3-4 weken geleden. In de avond was ik helemaal uitgeteld. Waar ik normaal nog van hot naar her sprong, dingetjes regelde, wasje draaide enz enz... ging ik nu vaker met Jorrith naar boven. Gewoon plat en geen gezeik aan mijn hoofd omdat mijn lichaam niet vooruit te branden was. Wel balend van mezelf want ik wilde nog zoveel doen.
Afgelopen dinsdag voelde ik me al niet zo lekker en woensdag was het prijs. Donderdag en vrijdag nog erger. Manlief is alleen naar de wedstrijd in Deurne moeten rijden. Team Houten moet het zonder Esje doen. Balen: de laatste wedstrijd van het jaar MET ZON. Het weer is heerlijk.
In Deurne zou de afterparty eindelijk bij Marscha zijn. Ik zou foto's maken van de caravan om die op Marktplaats te zetten. Ik wilde zoveel... en nu lig ik hier.
Braaf slik ik mijn tabletjes, neem ik mijn poeders en snoep ik van de zuigtabletten en de hoestdrankjes. Een half uurtje op.... een uurtje op om daarna weer hondsberoerd op bed te liggen.
Ik troost me met de gedachte: Er zijn ergere dingen in het leven.
Het zal wel over gaan.

Pony nummer 11

Dia, Barny, Jillie, Gaia, King, Kyra, Anouska, Marah, Tascha, Menza en Obelix.

Dia en Gaia zijn tijdelijk op vakantie. De andere 9 staan lekker in de wei. Obelix is deze week naar ons gekomen. Jorrith is zijn baasje. Kijk naar wat hij tot nu heeft meegemaakt.

VERBODEN VOOR MANNEN!!!!!!!

O yes it's ladiesnight....
Op de huishoudbeurs dachten we "doe eens gek" en maak een afspraak. Het was ons meer te doen voor het flesje massageolie wat we toen kregen.
Natuurlijk houd ik me aan mijn afspraak.
Vanavond was het zover: Een ladiesnight bij Esje

Veel leuk speelgoed werd gedemonstreerd. Verlanglijstjes werden bijgevuld.

Rowwen Hèze vs. Guus Meeuwis

Een zondagmorgen door het bos...

Vorige week zondag heb ik me toch maar eens bij elkaar geraapt en ben ik mee gaan paardrijden. In het kader van train de spieren voor het paardenkamp, heb ik Jillie na lange tijd opgezadeld en samen met de andere hebben we een dikke 2 uur gereden. Het was heerlijk!!!
Alleen de spierpijn eh.....maar die neem ik graag voor lief

Meisje met negen pruiken

Zo heet het eerste boek van de Nederlandse schrijfster Sophie van der Stap.
Nu ben ik absoluut niet zo’n boekenwurm, maar toen mamma mij dit boek gaf om door te geven aan Lonne dacht ik: Deze neem ik mee op vakantie. In 3 weken heb ik het vol bewondering uitgelezen. (het is geen dik boek maar ik lees gewoon langzaam)
Terwijl ik in mijn hoofd nog nageniet van het eerste boek, bestel ik online deel 2. Een boek over een meisje met kanker… kan je daarover nagenieten, vraag ik me nu af? Ja! Gelukkig is het voor Sophie allemaal goed afgelopen en misschien zei ik het fout: ik bewonder de manier van schrijven en het verhaal zoals zij het gedaan heeft.
Ondertussen vertel ik andere over ‘het meisje met de negen pruiken’ en ontdek ik hoeveel mensen die ik ken kanker hebben. Ik kan alleen hopen dat zij er ook zo uit komen als Sophie en het zo oppakken als haar door te willen leven en te genieten van het leven. Het lezen van de boeken geeft weer een bewustwordingsmoment: GENIET en LEEF!

Zwemles

Maandenlang was ik Jorrith aan het melden voor de zwemles. Het zat wel in mijn hoofd maar het kwam er niet van om te bellen. Vorige week woensdag was het “het moment”. Ik pakte de telefoon en belde het nummer van de zwemschool in Mechelen. Terwijl ik van de mevrouw aan de andere kant van de lijn alle informatie doorkreeg, klonk het van uit de paarse slaapkamer: “Ik wil niet!”,…..(stilte) “Ik wil niet”! ……”Ik wil niet zwemmen…”! …..
Ik deed alsof ik het niet hoorde. Terwijl de mevrouw van de zwemschool doorging met haar verhaal moest ik toch een beetje gniffelen om het stemmetje van mijn kleine man die steeds harder begon te roepen: “Ik wil niet!”
“ Hij heeft er zin in” vertelde ik lachend aan de mevrouw. Op dat moment ging de deur van de slaapkamer zachtjes open en schreeuwde Jorrith: “ HOOR JE ME NIET???? IK WIL NIET ZWEMMEN!”
Met de woorden dat het wel goed komt, beëindigde ik mijn gesprek aan de telefoon.
Op de slaapkamer aangekomen, lag mijn menneke weer onder de wol . Zijn gezichtje rood met tranen. “Ik wil niet, Mamma!”zei hij. Lachend maar toch met medelijden, stelde ik hem gerust. Bewustmakend dat al het nieuwe een beetje akelig aanvoelt en hij zijn angst mag loslaten. De eerste les is mamma erbij en een half uur… Wat is een half uur op een mensenleven? Dat is zo voorbij!

Inmiddels heeft hij 2 lessen gehad. De eerste les was ik erbij. Bij het uitzwaaien bij het begin van de les trilde zijn onderlipje van spanning en hield hij zijn tranen in. Na een half uur lag hij omringd met zwembandjes met een grote smile in het kinderbadje de oefeningen mee te doen.
Het viel hem reuze mee.

Caravan te koop

Vanaf dinsdagavond zitten we in Beesd voor het Wereldkampioenschap Four-in-hand. (vierspannen) Mijn gedachte naar een grotere caravan kan ik nu helemaal niet meer uit mijn hoofd zetten. Dinsdagavond bij aankomst konden we de tent (alweer) in de stromende regen opzetten.
De laatste 15 km voor Beesd zat ik met het hart in mijn keel in de auto. Als we onderweg zijn met de caravan en we komen regen en wind tegen, wordt het altijd een beetje spannend.
6 jaar geleden vloog onze caravan als een luciferdoosje door de lucht. Het busje nog ervoor. Gelukkig is het allemaal goed afgelopen. We hadden pas ontdekt dat ik in verwachting was en konden nu gaan kijken naar een caravan met stapelbed. Een geluk bij een ongeluk.
Nu 6 jaar later wordt ik de caravan met stapelbed een beetje moe. Bedenk wel dat wij dit jaar een heel aantal weekenden (stuk of 15) en 2 weken met de sleurhut op pad zijn. De wedstrijden die we zelf hebben gereden zijn allemaal verregend. Eigenlijk hebben we elke wedstrijd wel een regenbui gehad. Een camping is gedraineerd maar de velden waar wij op kamperen is dat vaak anders. Sinds we de caravan van Duitse kennissen van mijn ouders gezien hebben, ben ik verkocht. Ik wil groter. Meer ruimte, meer opbergruimte en een zithoek BINNEN.
Dus zet ik onze caravan te koop!