Kleuterpubertijd
Alsof het in de lucht hangt… GRRRRRR
Natuurlijk mag ik niet klagen. Jorrith is over het algemeen een lief sociaal kind.
Maar gisteren….ai ai ai…
Tante Ilona had overheerlijk gekookt en meneertje vond de appelmoes “te oud”. Deze was helemaal vers gemaakt door tante Ilona.
Na een heel drama meneertje in bed gelegd.
Na het ontwaken van mijn kleine man hebben we even lekker geknuffeld en nagepraat over over het drama van de avond.
Alles ging goed tot we in de auto zaten: Meneertje had zijn dokterskoffertje vergeten! Mamma weer uit de auto; koffertje zoeken; zit er 1 frutselig ding in. Geërgerd stap ik de auto in met de mededeling dat dat koffertje echt niet mee hoeft naar school.
Damn… auto start niet meer. Afstandsbediening hapert (auto van schoonzusje btw) uit de auto;weer naar binnen; andere afstandsbediening!
Ondertussen huilt Jorrith dikke krokodillentranen om die dokters spullen.
“Ik ga wel eventjes mee naar de juffrouw,” zijn mijn enige troostende woorden.
Bij school aangekomen krijg ik de auto niet open. Knopjes blijven omlaag. Lang leve de autoafstandsbediening. Eindelijk uit de auto: snel de school in.
Zijn gezichtje nog vol met de krokodillentranen komt hij in de klas aan. “IK HEB LEUK NIEUWS VOOR JOU, JORRITH!” roept juf Kitty blij!
Eerst mag mijn kleine man vertellen wat aan de hand is.
Dan is juf Kitty aan de beurt; wat blijkt: Ze is de avond van te voren bij een optreden van Rowwen Hèze geweest. Die traden op tijdens het feestje van de Heinekenbrouwerij. En juf Kitty was erbij. Ze vertelt hoe ze gehost en gesprongen heeft en dat ze de heren gesproken heeft en van de band de groetjes aan Jorrith mag doorgeven.
Het gezicht van mijn kleine man klaart op. De krokodillentranen maken plaats voor een grote glimlach. “Auto, vleegtuug, vind ik het mooiste Rowwen Hèze nummer, juf!!!”.
A.s. donderdag mag Jorrith het jubileumboek en een cd mee naar school nemen. Samen met alle kindjes gaan ze dan dansen op Rowwen Hèze.
KIJK… Dat vind ik nou onderwijs!