Blijkbaar is het niet geoorloofd van het leven te genieten nadat je een rot perioden in je leven hebt gehad. Nooit geweten ook dat van hoger hand opeens interesse word getoond in mijn privé leven. Tevens dacht ik dat mensen om mij heen positieve interesse in mij toonden. Maar helaas, ben ik erachter gekomen dat dit een illusie is. Het zullen heus niet alle menssen zijn. Ik zal niet krijg te horen wie het slecht met mij voor heeft. Dus heb ik een aantal mensen van Hyves verwijderd omdat ik er achter ben gekomen hoe gevaarlijk Hyves/bloggen kan zijn.

Blijkbaar moet ik hier vermelden hoe rot ik me voel. Dat ik nog steeds de dood in mijn hoofd heb. Dat ik er niets aan kan doen om dit gevoel helemaal los te laten. Willen jullie nu echt weten dat ik kortademig ben, daardoor ga hyperventileren, mijn hart op hol slaat van de stress en ik vaker het gevoel heb dat ik dood ga??
Ik probeer mijn leven juist weer op te pakken, ontspanning op te zoeken en leuke dingen te doen. Ik doe mijn best om weer de oude Esther te worden.
Geloof me: dat lukt helaas niet als je alleen maar in bed blijft liggen of thuis blijft rondhangen.
De afgelopen 9 jaar heb ik geleerd positief in het leven te staan. Jullie hebben de positieve spreukjes en lessen hier al eens kunnen lezen.
Het doet me dan ook pijn voor mijn vaste lezers, die het wel goed moet mij voor hebben, dat ik mijn blog niet zo kan vullen zoals ik dat wil. Open en eerlijk, zoals ik ben. Blijkbaar zijn er mensen die er op uit zijn om mij een(trombose-) poot uit te trekken. ;)
Ik ben open mens, wil geen schildje om me heen creëren door me anders voor te doen dat wie ik ben. Door wat er nu gebeurd is, moet ik wel leren me af te sluiten om mezelf te beschermen tegen het negatieve om me heen.
Ik wil niemand teleurstellen, kwaad maken of pijn doen. Ik veroordeel en label mensen niet. Probeer altijd het positieve in de medemens te zien.
Op dit moment is dat gevoel van mij afgenomen en geloof me: dat doet mij pijn!

Besjes

Jeweltje zegt:*heb zin op bessen
Lonne zegt:*breng me ook een bakkie
Jeweltje zegt:*heb pyama aan
Lonne zegt:*ik heb heel veel munten
*als jij rijdt trek ik ze uit de muur
Jeweltje zegt:*haha
Lonne zegt:*waarom lig je in een deuk?
Jeweltje zegt:*wat een idee van jou
Lonne zegt:
*heb weer een Barleduc=dop
Jeweltje zegt:*kan ik nog ff tanken eh
*ok
*doen we?
Lonne zegt:*gaan we op de brommer?
Jeweltje zegt:
*NEEEEEE joh ... in mijn pyama zeker...
Lonne zegt:*ik ben klaar met strijken
Jeweltje zegt:*oke ik doe broek aan en kom
Lonne zegt:*toeter maar
Jeweltje zegt:*ok

Wat we niet doen voor een bakje blauwe bessen.
Zoooooo lekker, zooooo gezond en zo verslavend....

Geneet vaan ut leve

Zo sloot Rowwen Hèze gisteren af.
Na afgelopen periode geniet ik nog meer.
Eventjes was ik bang dat het nog te vermoeiend voor me zou zijn. Maar de adralinekick om te gaan was groter.
Zo kwam het dat we om 22.00 uur in de feesttent van het ZLF in Meerssen stonden. Links vooraan. Zoals altijd.
Genietend van 1 wijntje.
Mijn concertavondje is niet compleet als ik zeker 2-3 nummer vooraan heb gestaan. HEERLIJK!!!
Met een smile on my face viel ik moe mijn bedje in. (na een warme douche, want we zaten voor de afwisseling weer eens onder het bier)

Ik verheug me nu helemaal op het Slotconcert. Tegen die tijd kan ik weer helemaal "footlose" gaan!

Nog 4 maandjes....

Ik wil naar de tandarts!!!

Door alle toestanden van vorige maand had ik ons tandarts bezoek moeten verplaatsen. Dit tot grote ergernis van Jorrith. Al weken verheugde hij zich om naar Serge te gaan. Even zag het eruit dat ik de afspraak van dinsdag ook moest cancelen door de buikgriep. Maar weer kreeg ik tegenspraak:'Ik wil naar Serge!'
Dus was opa zo lief om ons naar Stein te rijden.
Jorrith mocht als 1e in de stoel. Al snel hoorde we dat de lang loszittende tand, getrokken moest worden. Eindelijk!
Heel dapper liet hij alles toe en werd zijn tand in een pot gestopt. Geheel onder de indruk was het wachten tot dat mijn beurt gedaan was en trots met tand en stuiterbal vertrokken we weer richting Mechelen.

Champions in je oren

Deze week hebben wij campeerders. Familie van Rhoon had na de wedstrijd van Heijenrath geen zin om terug te gaan, dus verblijven ze nog een weekje hier met de paarden.
Nu moest Joost zijn hechtingen eruit laten halen en Ad had nog oorpijn.
Gelukkig heeft Esje een medisch-geleerd zusje bij de hand die die draadjes in de arm wel even kon verwijderen en die oren kan wassen.(Lees: uitspuiten)
Heel interessant mocht ik met het lampje in de oren van Jorrith kijken. Jorrith wilde natuurlijk ook kijken.... in mijn oren.
Ik kreeg direct commentaar: "Mamma heeft wel wat in de oren!"
Na een grondig onderzoek bleek dat in 1 oor zich flink wat verzameld had. Uitspuiten dan maar!
3 x een volle spuit was nodig om mijn oren weer in orde te maken. Joost grapte dat er championnen uit kwamen en dat kon ik horen! Ik hoorde ineens NOG beter!

Iedereen (nouja...bijna iedereen: alleen Jeroen niet) werd in de oren gekeken en wat bleek: IK BEN DE ENIGE DE MET OORTIPJES DE OREN SCHOONMAAKT.(of is het vuilmaakt???)
Wist ik veel dat je daarmee alles naar achteren duwt. Ik dacht juist dat ik het daarmee schoonmaakte.
Weer wat geleerd, zullen we maar zeggen.

Let's swim!

Vorige week dacht ik: doe eens gek, doe een bod op een zwembad. Nu zwem ik in onze eigen wei. Jorrith vindt het natuurlijk helemaal geweldig en Joost... Die deed gewoon mee.

Een week verder...

In die week:
* Was het bloedheet
* Heb ik veel binnen gezeten
* Ben ik vrijdags op advies van de dokter met spoed naar de eerste hulp moeten gaan
* Lonne met mij mee ging omdat ik me helemaal niet goed voelde
* ik gelukkig geen trombose er achter aan heb gekregen (hier waren ze bang voor)
* de doktoren in het ziekenhuis adviseren dat ik toch heel rustig aan moet doen en het vooral niet moet onderschatten wat ik heb
* dat manlief hard het oefenen is om tijdens de wedstrijd in Heijenrath een goede dressuurproef neer te zetten.
* Ik met Lonne luchtige zomerjurkjes/pyama's ben gaan kopen
* dat ik via Marktplaats een zwembad van 4,60 m op de kop heb getikt met alles erop en eraan.
* dat ik 's maandags de week begon met alweer 3,5 uur!!!!! in het ziekenhuis door te brengen
* dat Jorrith een sensor in zijn billen draagt, die elke 5 minuten zijn bloedglucose meet
* dat mijn kleine man een kleine held is om, zonder toverzalf en zonder te huilen een dikke naald in zijn billen liet zetten.
* dat ook 6 buisjes!! bloed bij hem getapt werden voor verdere onderzoeken (waaronder DNA)
* dat ik (morgen) de (a-romantische, -sexy huidskleurige) steunkous krijg.
* dat ik mezelf een piep-miep voel omdat ik moe ben en en veel rust, terwijl ik in mijn hoofd heel veel wil doen en het helemaal niet lukt.

Feest voor de diabeetverpleegkundigen van Jorrith

Nico, John en Philip hebben de CZ prijs 2009 gewonnen. Dit staat op de L1 site:
Drie verpleegkundigen van het Atrium ziekenhuis in Heerlen zijn door zorgverzekeraar CZ in het zonnetje gezet. Ze zijn onderscheiden vanwege hun werk met chronisch zieke kinderen. En met name hun succesvolle pogingen om ze zoveel mogelijk buiten het ziekenhuis te houden.

Enkele tientallen kinderen in de regio Parkstad kunnen daardoor een normaler leven leiden. De drie Atrium-verplegers hebben samen een bedrag van 25.000 euro gekregen van CZ. Dat gaan ze gebruiken voor uitbreiding van het project.
(als je op de titel van deze topic klikt, krijg je de beelden te zien)(onderste foto: Jorrith die John een envelop met tegoedbon overhandigd)

Mijn (tegenwoordig) wekelijks bezoek aan het ziekenhuis kon ik gisteren combineren met deze kleine feestmiddag en het 3 maandelijks consult voor Jorrith. Want na de uitreiking en een optreden van Djumbo was er gewoon weer polispreekuur.
Volgende week is helaas niet te combineren: Zelf moet ik 1 x voor te prikken gaan en 1 x voor de kous. Jorrith krijgt volgende week een sensor aan zich. Zijn HBA1C (klinkt ingewikkeld) is nog steeds aan de hoge kant en via die sensor proberen ze te achterhalen waardoor dat komt.
In de armen van mijn kleine menneke wordt volgende week weer bloed geprikt en zelfs extra bloed getapt om zijn DNA te onderzoeken op een aantal zaken.
Ik kan nu alleen maar denken: Go with the flow....

Vetrolletjes????

Speciaal voor mijn collega Lydia een andere wijsheid.
Waarom? Omdat zij niets kan met die andere daar ze niet zo klein is als dat ik ben.
Maar ik weet wel zeker dat meer mensen zich herkennen in dit spreukje!

Ik zag het licht...

Zit ik vanavond buiten met Jacqueline te kletsen. Komt er ineens een lichtje langs vliegen. Een vuurvliegje!
Het is beslist 20 jaar geleden dat ik voor het eerst vuurvliegjes zag. Ik was toen met vrienden onder in de Groene Long in Kerkrade. We hingen daar wat rond toen een hele zwerm langs kwam. Ik geloof dat was ook voor het laatst dat ik ze gezien heb.
Morgen ga ik weer opletten of ik er nog meer zie. Heerlijk .... die zomeravonden!