Rowwen Hèze vs. Bløf

 Concert at Sea ligt inmiddels weer een maand achter ons. Het feestje waar we maanden naar toe leven.

Nadat het Slotconcertweekend  van Rowwen Hèze in november voorbij is, vanaf dan leven we naar CAS toe. De social media vervuld daar zeker een rol in. Twitteren, facebooken en appen. Hoe dichterbij de datum hoe groter de zin en het verlangen naar het “CAS-gevoel”. Het enthousiasme en  de interesse die de band Bløf via de social media kenbaar maakt, geeft een speciaal gevoel. “Wat willen jullie horen?  Wat zullen we voor jullie gaan spelen? Hebben jullie er ook zin in??”

 

De voorpret geeft net zoveel pret als het weekend zelf. En genieten… dat doen we aan de zeeuwse kust. De plek die al bijna 40 jaar ons tweede thuis is, die een plek in ons hart heeft. Net zoals Rowwen Hèze dat ook al 21 jaar heeft.

Een andere plek. De Rowwen Hèze-plek met gemengde gevoelens. Niet meer zoveel concerten in de buurt en niet-leuke dingen zorgen ervoor dat mijn gevoel minder wordt. Op de social media wordt niet veel gedeeld en je hoort er weinig van.

 

Maar toch… Concert at Sea hebben we nu gehad. Augustus gaat bijna beginnen.  Komende 3 maanden gaan we ons langzaam toch weer verheugen op het slotconcertweekend in America. Want onze Rowwen-Hèze familie zorgt ervoor dat we er toch weer bij willen zijn. Ondanks de ergernissen van 3 dagen verschillende consumptiebonnen kopen, elke avond weer in een te lange rij staan om binnen te komen (en nog wat kleine ergernissen) , willen we genieten van het samenzijn met onze vriendjes en vriendinnetjes die we vaak alleen maar dat weekend zien.

 

 

Provided by: Countdown!!

Esje verstuurt dit  vanaf haar iPhone

Kippevel met tranen

Eerlijk is eerlijk: het is even lekker om geen mamma te zijn. Het moment van erna toe leven en Jorrith weg te brengen zijn het ergste. Dat zijn de baal momenten. Maar vandaag tijd voor mezelf. Na alle bouwmarkten te hebben bezocht, belandde ik bij een vriendin. Ik was(ben) diep onder de indruk van de fase waar zij nu in zit en helemaal van haar kunstwerken. Bij het zien van dit schilderij kreeg ik direct kippevel. Binnen een minuut zei ze:"Deze is voor jou!" 

Tja... De waterlanders liepen over mijn wangen. Van dankbaarheid en geluk. 

Ga zorgen dat dit schilderij een hele mooie plek krijgt!

Loslaten

Nacht 3 in duinrell. Mijn hoofd is een pingpong tafel. Er vliegt vanalles over en weer. Misschien is dit de tijd om weer verhaaltjes te gaan schrijven.

 In de tent hoor je dat de wind er voor zorgt dat de bomen een ritselend geluid maken. Van één kant vind ik het heerlijk om naar de nacht te luisteren. De andere kant weet dat het me kan gaan opbreken. Vakantie is nodig om bij te tanken van afgelopen half jaar. Maanden waarin ik veel heb moeten regelen en waarin veel gebeurd en veranderd is. 

Nu ga ik een fase in waarin ik de laatste dingen los moet laten. Materialistische dingen. Zo heb ik besloten de caravan, de koets, het tuig en pony's weg te doen. 

Deze beslissing omzetten in daden vind ik heel moeilijk. Of is het lastig?

Daarom lig ik nu te piekeren. 

Ik ben kwijt wat ik wilde. Buiten is het stil. de wind is gaan liggen.