Knuffel

Net als ik naar bed wil gaan, pingelt mijn gsm. Vast de overbuurman die net thuis is van zijn werk, dacht ik.

Nee. Tussen het bij elkaar rapen van van spullen die mee naar boven moeten zie ik een berichtje van een vriend. "Essie, mijn vader is overleden en wordt straks gecremeerd."

Ik schrik. En voel me machteloos omdat ik mijn vriend ver weg het liefst een warme knuffel zou geven.

Ook al zien we elkaar maar een aantal keren per jaar, sommige vriendschappen zijn zo warm dat het tegenwoordig voelbaar is over de app/ chat (of hoe je het noemen wilt)

Ik lees het verdriet tussen de regels die vertellen hoe ze afscheid nemen. Ik voel onzekerheid, druk, moeheid....

Dat geeft mij bezorgdheid. 

Na een virtuele knuff maak ik de kaars aan. Mijn gedachte zijn bij hen die zodadelijk afscheid moeten gaan nemen van hun vader en opa.