Een zooitje ongeregeld

Hoewel we inmiddels aan de vooravond van de wedstrijd in Geldrop staan, toch nog een klein berichtje over Heyenrath. Wat was het nat, modderig, warm, vermoeiend maar ooooo zooo gezellig.
Groom Sandra de Ronde vierde haar verjaardag en trakteerde op Bier, Boswandeling, Juttertje EN Apfelkorn. O jaa ik vergeet bijna de vlaai en de chips.
Toch lokte de gezellige muziek ons rond de klok van half 11 richting de tent.
We hadden het wel verdient: Jeroen had eindelijk eens een beetje fatsoenlijke dressuurproef gereden. Of moet ik zeggen de pony's hebben het goed gedaan?? De vaardigheid was weer wat minder maar ach... het mag de pret niet drukken. Pret was er in de tent. Bij het horen van Rowwen Hèze zei Kelly: "Zouden we eens een bier gooien???" "Nee joh..." was mijn antwoord. Wij zijn het dus niet schuld dat de tent een uur later uitzag als een slagveld. (te zien op de foto's)
Na een rustige "after-party" was bij ons in de voortent liep de wekker om 7.30 weer af. Jeroen stond op om te voeren en te verkennen. Ik moest het marathonoverzicht nog maken. O jeeeee.... black out... Bij het zien van de papieren herkende ik 2 hindernissen niet meer. Dus moest ik naar het hoofdterrein voor weer een korte verkenning.
Het traject kwam door een mooi stukje Heuvelland. Na al die jaren geniet ook ik er nog steeds van. Aangekomen in de hindernissen vielen de pony's in de haakse bochten stil.
Helaas liep het niet zoals we gepland hadden maar hebben we alles toch netjes uit kunnen rijden. We zijn niet gediskwalificeerd... Die vloek is er nu af.

Nog 1 keertje CAS

Een foto die we daar hebben laten maken.
Hoeveel daagjes is het nog??????

Ome Leo is niet meer

Morgen is het dan zover: Voor de laatste keer staat hij in ons midden.
Vorige week op de dag van zijn 87e verjaardag is hij thuis dood omgevallen.
De dood is natuurlijk nooit leuk. Toch heeft hij een dood zoals hij zich wenste. Ome Leo was geen man voor het bejaardenhuis of een verpleegkliniek. Ome Leo wilde zolang mogelijk zijn eigen boontjes doppen.
Hij heeft tot vorig jaar nog paard en motor gereden. Was 64 jaar dirigent van het mandoline Orkest waar mamma ook al 45 jaar bij is. Na de dood van zijn vrouw was ome Leo bij ons kind aan huis. Mamma kookte voor hem mee en samen met mijn ouders reed en verzorgde hij de paarden. Ome Leo was dierenvriend en muzikant in hart en nieren.

CAS 2008--> Holiday in spain

Concert At Sea --> de finale!

De eerste keer (deel 2) Daar aan de kust.... de zeeuwse kust.

Hoezo botte boeren die zeeuwen.....???????
Dat ze net als limburgers een feestje kunnen organiseren heb ik nu zelf ondervonden.
Concert at Sea 2008.
Vrijdagavond. Nog loom van de hoofdpijn kom ik samen met Lonne, Nicole en Jorrith aan op de camping bij Pap en Mam. Mam heeft overheerlijke "noedelesalade" gemaakt. Op commando van Lonne blijkt achteraf. Terwijl we de tafel dekken, draait pappa de worstjes op de BBQ. Ja... Peetje(die er ook al was)Lonne en Nicole zijn niet vies van worst. Na het eten beginnen we aan de Caipirinha. Net als het begint te regenen belt Ary met de vraag waar we blijven. Na een beetje optutten stappen we op de (vouw)fietsjes en begeven we ons richting Brouwersdam. Alain Clark en Beef hebben we gemist. Los Vapapenos stond op het podium. Doe daar Blof en Beef bij en je krijgt een explosie van geweldige muziek waar iedereen (ook de zeeuwen hihihi) helemaal op los gaan. Medley's van Queen, U2, Doe Maar zet de mensen in beweging. Of is dat de windkracht 4 die ons om de oren waait. Zelf hebben we de smaak (van de Bailey) ook goed te pakken. Als dan Blof een liedje van Rowwen Hèze gaat zingen is voor ons het feest compleet. DJ Frans laat ons na het optreden nog swingen op kei gave afwisselende muziek en het is dan ook half 4 als we ons bedje zien.
Zaterdag is iedereen (door omstandigheden hahahaha) vroeg wakker. Ik hou het vol maar om half 9 is de logeerkamer toch echt te warm. Langzaam tutten we wat rond. Worden wakker met koffie en ontbijtkoek. Genieten van de zon en de relaxe sfeer. Het is heerlijk om weer in Renesse terug te zijn. Kan het gevoel eigenlijk helemaal niet beschrijven.
Enfin... Rond 2 uur begint het te kriebelen. IOS zal om 15 optreden... Stap uit de schaduw en fiets naar de dam. Wat een volk. Met een jaja... caipi in de hand voegen we ons tussen de menigte voor het Zeeland podium. Na meegeblehrt te hebben met IOS houden we Stevie Ann eventjes op de achtergrond. Terwijl we rondlopen horen we: Hééé Esther ... Ilona...
WENDY!!!!! Na 18 jaar kwamen we elkaar weer tegen in Zeeland. Waar we vroeger op stap en aan de zuip gingen. Samen naar de Schuur bij Duin en Strand... Dat waren de "good old days".
Nadat we Stevie vanaf de dam in de volle zon hebben beluisterd, spoeden we ons richting hoofdpodium voor het optreden van The Scene. In het vak waar wij staan lijkt ut alsof "iedereen van de wereld is...." De "sjtimmung" zit er niet echt in. Toch blèhren wij weer lekker mee met al die oude bekende hits!
Na The Scene is het tijd voor een plas en eetpauze. Dat laatste mond uit in een broodje Unoxworst.... Grrrrrr. Gelukkig komen we SecondLifeFriend Danny tegen. Hij offert zich op voor de worst. Dan spoeden we ons weer snel naar het hoofdpodium voor Krezip. Redelijk vooraan ontmoeten we Rysiu (jaja de ex van...) en Marcel weer. Peetje is ook inmiddels "onder de steen uit gekropen".
Onder het motto "wat je van ver haalt is lekker" doe ik een poging om nog 2 heerlijke cocktails te halen. Als ik met mijn handjes vol lekkers terug kom is het alweer tijd voor Blof.
De dam komt los. Iedereen zingt mee. Kippevel op en top. Totdat ik in gesprek kom met een leuke zeeuw en hij me attendeert op een mooi, nog voor mij onbekend liedje, van Blof. "Dit moet je morgen hier in de duinen komen luisteren terwijl je naar de zee kijkt". "Tja... met jou erbij zou ik dat wel willen", denk ik stiekum.
Gecharmeerd door het gesprek met meneer "de arts" (zo noemen de meiden hem na het zien van de slangentattoo op zijn arm) vliegt de rest van het optreden een beetje langs me heen. Inmiddels wordt het schemer. De zon zakt achter het podium in de zee. Ik nip mijn zoveelste bekertje Hooghout Roodfruit leeg.
Na Blof begint de allerlaatste act: the Counting Crows. Take a holiday in Spain... Ja daar moeten we lang op wachten. Na een hele riddel onbekende, zeer-zwaar- depressieve nummers van the CC, worden we beloond: Daar is Blof weer terug op het podium en worden de klanken van "Holiday in Spain" ingezet...
Het einde is mega... En met een lekker gevoel verlaten we de dam. Juist op die momenten denk je dan aan de tijd die je er jaren eerder hebt doorgebracht. Zodoende dat we na het smsje van Ary richting Camping Duin en Strand fietsen.
Zonder polsbandjes maar met heel veel charme worden we het terrein opgelaten om een kijkje te nemen bij de Schuur. Vroeger voor ons : The place to be. 6 euri entree betaal ik voor 1 x want natuurlijk willen we eerst weten of Ary en Ruud wel binnen zijn. Lonne overvalt ondertussen de uitsmijter Alfred met "Ken je ons nog????? We kwamen hier 18 jaar geleden!!!"
Ary en Ruud blijken al in de tent te liggen en we verrassen hun nog met een bezoekje.(we = op dat moment: Lonne, Nicol en ik)
Terug in onze caravan zit de familie nog op: Pap, mam, Rysiu en Peetje. Jorrith en ook Marcel zijn al naar dromenland en al snel besluit ik hetzelfde te doen. Lonne en Nicol laat ik achter bij een lallende mamma...
Frisch und munter begint de zondag... Lekker nagenietend in de zon met een kopje koffie. In de middag verrassen we onze vriendin Mirian met een bezoekje en dan zit het weekend erop. Op de zeelandautobaan zegt Lonne tegen me: "Vanaf de Zeelandbrug krijg ik altijd een beetje gek, raar gevoel als ik zeeland verlaat. Ik kan het niet goed vertellen wat voor gevoel".
Dat hoeft ze ook niet. Ik voel precies hetzelfde. We zijn weer weg ... weg van de kust... de zeeuwse kust... In mijn hoofd neurie ik "Alles is liefde" Het liedje dat Jorrith heel grappig meezingt.

De eerste keer (Deel 1)

Jorrith heeft de eerste keer een trein reis gemaakt. Hij vond het allemaal maar wat te spannend. Samen gingen we Roel en Yvonne achterna in Breda voor daar de internationale wedstrijd te rijden.
Hoewel het rijden niet geheel volgens de planning ging, hebben we fijne dagen gehad. Helaas heb ik manlief veel te weinig gezien, maar kon ik ontzettend genieten van mijn kleine man. Heel vrij fietste hij met zijn fietsje over het terrein. Ging alleen naar een krampje van de Fancy Fair één of andere frutsel kopen. Bond het kinderstoeltje op ZIJN fiets; bond er Bob de Bouwer in vast en fietste naar het secretariaat om ook voor Bob een kaartje met de naam te gaan halen. Zaterdagavond was er natuurlijk voetbal. De menners met aanhang verzamelde zich in de VIPtent.We moesten wel rustig aan doen omdat anders de zeldzame vogeltjes in de omliggende bomen wakker zouden worden. Het blijkt zoals wij het Korenwolfje hadden, Breda vogeltjes heeft. Rustig bleef het: Nederland verloor.
Het zal me allemaal worst wezen... Me echt goed voelen deed ik toen al niet. Zondagochtend werd ik om 5 uur wakker met fikse keelpijn. Na wat tabletten genomen te hebben(Geloof me: dan heeft Esje het echt te pakken!)zat ik met betraande ogen achterop de koets. Voor Yvonne doe ik dat graag hoor! Helaas stonden we als een van de laatste in het totaal klassement. De teams Van Dorrestijn en Brughoorn nog achter ons.In de titel vind je de foto's van Breda Hippique.
Terug in Limburg ben ik mijn bedje ingekropen en werd mijn lichaam verplicht tot een paar daagjes rust. Ondertussen liep ik met mijn hoofd tegen de traktor en mocht ik nog wat langer blijven liggen. Donderdag was mijn antibiotica afgelopen en zodoende heb ik me vrijdag bij elkaar geraapt. Het weekend waar ik me al maanden op verheugde was aangebroken: Zeeland: here we come!

Sjattepoemel

Praatjesmaker-moment om te bewaren:
Gisteren waren we bij Serge de tandarts voor de halfjaarlijkse controle. Mijn kleine man sprong heel stoer in de tandarts-stoel. Mijn grote man twijfelt toch nog altijd om daar te gaan liggen.
Enfin... Na onze gebitscontrole gingen we nog een aantal boodschapjes doen bij het Winkelcentrumpje in Stein. Op het moment dat ik de cola-light-flessen van de bovenste plank van het winkelrek probeer te vissen roept mijn klein monster: "Heéé Sjattepoemel... zie je wel dat je niet zo klein bent, je komt nog aan die flessen!"

Met een verbaasd gezicht kijk ik om me heen. De vakkenvuller die op de grond zit lacht en vol ongeloof kijk ik naar Jorrith: WAT?????? Sjattepoemel???????????