Eén week verder

Zo dan. We zijn inmiddels een weekje verder en proberen zo goed mogelijk ons leventje weer op te pakken. De school is ingelicht en de juf weet hoe ze Jorrith moet 'bijbolussen". Zijn glucosemeter geeft wel wat schommelde suikers aan,maar in overleg met de diabeetverpleegkundige begint de basaal(soort basisstand) vorm te krijgen.
Met ons gaat het in ups en downs. Na 2 dagen in shock moest de 3e en 4e dag gehandeld en veel geregeld worden. De rest van de week had ik emotioneele en boze buien. Niet naar Jorrith toe, maar naar alles erom heen. Mijn kleine kereltje is veranderd in een klein wolfje; het eten gaat stukken beter. Hij eet dingen die hij van te voren nooit at. Ook van de stemmingswisselingen heb ik al mogen genieten. Hij heeft nu van die buien dat ik hem soms wel achter het behang zou willen plakken. Wat dat betreft was ik altijd best een verwende mamma. Op de foto is te zien hoe het eruit ziet. Op zijn rug een klein zakje met daarin het pompje. Daaraan een slangetje wat naar zijn bil toe gaat. Het pompje geeft constant insuline af. Bij Jorrith is dat nog heel minimaal. Bij ieder ding wat hij in zijn mond stopt, moet gekeken worden of er koolydraten inzitten. Via het pompje bolus je dan bij. (zorgen voor meer insuline in het lichaam)
Het zal nog even duren voordat alles gewoon is. We komen er wel.
Zoals jullie kunnen zien: Jorrith kan nog steeds lachen.
(tot nu toe doet hij het heel goed alsof het al helemaal bij hem hoort)

In de medische molen

Daar lig ik dan
Naast mijn kleine man in het Heerlense ziekenhuis.
Afgelopen week was het de opa’s en oma’s opgevallen dat hij na schooltijd erg veel dronk.
Vanaf Donderdag klaagde hij ook over een droog mondje.
Voor ons reden om zijn suikers te prikken.
Het apparaat van Jeroen gaf aan dat hij de suikers niet kon meten.
De Zaterdagochtend was tante Lonne al vroeg bij ons en we prikte de suiker weer nu gaf het 7.9 aan. Veel te hoog voor een normaal mens om de dag mee te beginnen.
We ontbeten samen en hielden alles goed in de gaten.
Na regelmatig meten was zijn suikerspiegel ineens weer te hoog voor het apparaat.
Voor Lonne een aanleiding om bij haar baas raad te vragen.
Toen ging alles heel snel. De kinderafdeling werd ingeseind en al voor we het wisten zaten we te wachten in een behandelkamer.
Bloedprikken en meten en om 18.30 was het zover: hij kreeg zijn eerste insulinespuit.
Daarna volgenden heel wat gesprekken met de diabeetverpleegkundigen en de kinderarts. (dit zal zeker komende weken zeer intensief zijn)
We hebben er voor gekozen de insuline via een pomp te laten toedienen.
Dat houdt in (ff makkelijk uitgelegd)dat er in zijn bil een soort infuusje zit waaraan een slangetje is vastgekoppeld wat naar een insulinepompje loopt wat Jorrith altijd bij zich zal moeten dragen. Zo krijgt zijn lichaam contant insuline toegevoerd.
Er komt natuurlijk heel wat bij kijken en het zal voor ons allemaal even wennen zijn.
Zo moet bij alles wat Jorrith in zijn mond stopt “bij gebollusd” worden. Dat wil zeggen: wij moeten de pomp dan activeren meer insuline te pompen. Hele berekeningen moeten gemaakt worden en aan van alles en nog wat moet gedacht worden. Morgen is het Maandag en krijgen we een gesprek bij de diëtiste.
Het doet pijn als je kleine ventje vraagt: “Mamma, waarom ben ik eigenlijk ziek geworden??“
Ondanks dat we wisten dat het kon gebeuren is dit alles toch als een shock aangekomen. Voor ons erger dan voor Jorrith. Die vindt het allemaal wel reuze interessant.

Valentine's day in Amsterdam!

Huishoudbeurs 2008…(door: Gastschrijfster Ilona)

Puur is het thema dit jaar…. En puur was het…
Puur genieten van alle tasjes die er weer volop waren
Puur genieten van ons dagje uit
Puur genieten van al die lekker dingen in de vreetschuur
Puur genieten van onze workshop

Het was Valentijnsdag 2008 … Een mooie dag om door te brengen in Amsterdam op de huishoudbeurs met je zus.
Om 9 uur zaten we op de weg. Lunchpakketjes mee en makkelijke schoenen. Natuurlijk ook een super groot trekkoffer op wielen om mee te zeulen door de RAI.
De parkeerplek was van te voren gereserveerd: voor 20 euro mag je lekker dichtbij parkeren. Is wel zo handig als je tussendoor de koffer moet uitladen… dat hebben we dit jaar 3x gedaan.
Ik moet er wel bijzeggen dat we ook tasjes voor de thuisblijvers moesten meenemen.
Iedereen liep met een leuke tas van Woezzle en Pip… dus dat betekend…. Op naar de 9 maandenbeurs!! Nu ben ik ( ilona) geen grote fan van die beurs, maar 15 minuten wilde ik er wel aan spenderen. Die tas was te leuk!!!
Babette van Veen hielp Esther aan een setje handpoppen en bij de tassenstand scoorden we 4 tassen, gevuld met allemaal leuke dingen voor de zwangeren onder ons.
Natuurlijk ontbrak dit jaar de Van Dobben kroket niet. Voor 2,70 een stukje hemel op aarde.
Waar we dit jaar snel doorheen waren, was de vreetschuur… Een heleboel herrie en lekkers, maar na 1 uur is het genoeg geweest. Met een zak Friet met remia mayonaise (verantwoord voor de slanke lijn: light mayo op light friet)zakken we om half 6 onderuit. Effe genieten…
Dit jaar liet Esther haar blonde krullen wassen, knippen en föhnen, terwijl ze dat deed regelde ik een afspraak voor een erotische party in het najaar… Dames iedereen is van harte welkom!!! Datum volgt nog….
Om 19.00 uur was het tijd voor de workshop. Een creatief rust moment. We wilde eigenlijk mozaïeken… maar het werd borden en kommetjes beschilderen. Heel erg leuk om te doen en een prachtig resultaat. Een blijvende herinnering aan deze dag.
Om half 10 liepen we richting de uitgang… met onze trektas voor de derde keer tot de nok toe gevuld… nog ff een V&D Vipkaart aangeschaft en een paar flesjes gezond water. Om 22.00 zaten we op de autosnelweg naar Limburg. Moe maar zeer voldaan kropen we om 1.00 uur ons bedje in. Het was PUUR genieten…
Volgend jaar zeker weer….

JA.... Het is zusjesdag......zusjesdag .... zusjes dag!!!!!

Natuurlijk ook Kusjesdag.
Morgen, op Valentijnsdag nogwel, gaan wij met z'n tweeën de RAI in Amsterdam onveilig maken.
Waarschijnlijk tussen nog 1000-den knettergekke huismannen en -vrouwen op jacht naar koopjes en gadgets.
De dag begint meestal met een ontbijtje in de auto.
Lonne heeft de entree kaartjes reeds in het bezit. Dit jaar met een VIP Parkeerticket.
Je leest het goed: wij gaan met de auto en niet met het openbaar vervoer. Waarom??
Er blijft altijd zoveel aan onze vingers kleven. Ons oma-boodschappenwagentje raakt altijd zo vol dat we dat minstens 1 x moeten legen. Ja... ook dat "oma-boodschappenwagentje" lees je goed. En geloof ons: dat is op de Huishoudbeurs geen overige luxe.
Oké we rijden af en toe over wat tenen heen. Maar met onze liefste smile is dat zo vergeten...
In de middag genieten we van de traditionele "van Dobben kroket" en volgen we meestal een leuke workshop om onze voetjes even rust te gunnen. Dit jaar staat mozaïeken op de planning.
En tasjes...Leuke bigshoppers...We zijn dol op tasjes scoren.

Ik heb er zin in.
Natuurlijk ga ik Lonne weer lief aankijken of ze dit jaar weer een verslagje wilt maken.

Vergeving

Tijdens het surfen over het Net, kwam ik een gechannelde nieuwjaarsboodschap tegen. In één passage stond een mooie boodschap geschreven die ik graag wil doorgeven.

Voel je mens, voel je geleid en voel je begeleid en weet dat je nooit alleen staat, dat elk van jullie z’n eigen unieke taak te vervullen heeft en elke taak is in het geheel belangrijk. Denk ruim en vergeef.

Vergeef ergernissen, vergeef dingen die je aangedaan zijn, want de grootste kracht om te neutraliseren, is wat jullie vergeving noemen. Zo kom je terug bij rust en bij vrede. En zolang jullie niet in staat zijn om te vergeven, zal er haat en gespletenheid blijven bestaan op de planeet Aarde. Oordeel niet te snel over anderen. Onderzoek jezelf of er nog gebeurtenissen zijn of personen uit het verleden die jij nog maar een klein beetje vergeven hebt. Ga dus aan de slag en stop met oordelen. Blijf bij jezelf, onderzoek jezelf en ga vergeven, alles wat nog te vergeven is en ga alle energie waar oordelen op zitten, neutraliseren en teruggeven aan het oneindige Universum en dan zal er steeds meer echte broederschap en zusterschap komen.

Wil je het hele verhaal lezen? Klik dan HIER

Lonne's Feestje

Na 5 dagen feest… nu de 6e dag….

…. Feest. Vandaag wordt Lonne vandaag 3 x 11 jaar.

Dinsdag was de laatste carnavalsdag. Op het marktpleintje in Mechelen stond net als vorig jaar de feesttent op.
Voor mij de 1e keer om dit feestje mee te maken en ik moet zeggen: zelfs op de spa rood heb ik me goed geamuseerd.
Er was een leuk programma. Zo trad buurmeisje Naomi op met de dansgroep en waren er nog meer diverse optredens.
Om 19.00 was het einde inzicht. Zeker wat betreft de kindercarnaval.
Vol emotie moest het jeugd-prinsentrio alles inleveren. D.w.z. de kappen, scepters en capes terug afgeven.
Alle 3 mochten ze iedereen bedanken. Demi deed dit op een geweldig korte Demi-manier.

Nadat het groepje Hilleshagenaren als laatste de tent uit werden geveegd, zijn we “bij Johnny” (café de Paardestal) even wezen “nasnotteren” en gaan bijkomen van alle emoties.
Buurvrouw Linda bracht me een pilsje met een Flugel erin. Even begon ik rond te fladderen.
11 uur viel mijn kleine man in mijn armen in slaap. Manlief had behoorlijk wat biertjes gedronken en de straatcarnaval buiten eindigde met een knock-out gevallen meisje.
Tijd om te gaan slapen.
Dat een uur voor mijn verjaardag.

Woensdagochtend werd ik wakker door het 6e smsje in mijn mobieltje.
Jippie er zijn nog mensen die aan me denken.
Snel naar beneden en beginnen met puinruimen en schoonmaken.
Om half 2 was ik bijna klaar toen sl-vriendje Bester belde met de vraag of ik eventjes op SL wilde inloggen. Stonden daar een 6 tal (Belgische) vrienden me op te wachten om mij te feliciteren. (verder verslag daarvan op de SL weblog)

Snel naar de Makro haring halen. Wat denk je??? Om half 3 totaal uitverkocht wat haring betreft… Met wat POTJES Ouwehands haring als noodoplossing maar richting huis.
Ondertussen mamma gebeld en gevraagd wat te doen. Pappa bellen. Mijn pappa is echt een engel. Hij is voor mij naar Jaap de Volendammer gereden om nog meer braadharing, maatjes en haringen te kopen.

Tussen het klaarmaken kijken ik eventjes mijn hyves-pagina na: 6 bladzijdes vol met felicitatie krabbels. WAUW… 18.00 komt het eerste bezoek aan. Gelukkig was alles op tijd af.
Haringen had ik meer dan genoeg. (die eten we de komende weken nog wel)
Bij alle felicitaties, kusjes en knuffels kreeg ik cadeautjes. De badschuim, geurtjes en kaarsen hadden dit jaar plaats gemaakt voor o.a. flessen drank. Alle 3 mijn favorieten drankjes mocht ik in flesvorm in ontvangst nemen: Bessen, Bailey en Dropshot.
De halve fles Dropshot die de carnaval overleeft had, werd nu meester gemaakt door mamma, clootje en mij.

De meeste toch moe van de carnaval gingen op tijd naar huis zodat eens op tijd naar bed gegaan kon worden.
Donderdag was voor mij weer een dag waarop ik weer in mijn normale ritme mocht springen.
Mijn bureau bij Weller was versiert met Wellervlaggetjes en mijn collega’s waren helemaal in de veronderstelling dat hun feestbeest 24 jaar was geworden.
Zoals Hetty in de comment (van een eerder geschreven stukje) schreef zo voel ik me nu: een “jong blumsche”


Iedereen die mij gesmst, gebeld, gekrabbelt en/of gemaild heeft: Bedankt voor alle mooie en lieve felicitaties.
(voor iemand die hier heel slordig in is (ik denk er wel aan maar vergeet vaak te reageren) waardeer ik en geniet ik van alle berichtjes)

Carnavalsdansje

Carnaval is bijna voorbij

Nog een korte dag te gaan.
We hebben er 3 dagen opzitten.
3 leuke dagen. We zagen er heel mooi uit. Al zeg ik het zelf.
Tja... wat moet ik er nog aan toevoegen.... Kijk zelf maar

HIERO