Op weg

Alle voorbereidingen zijn getroffen en alle plannen zijn gemaakt. Vandaag gaan 7 paarden op transport richting Zeeland.
De auto is volgeladen. Sommige van ons hebben de drankvoorraad goed aangevuld. Het belooft een feestje te worden.
Of zou het zijn om de spierpijn te verzachten nadat we heel wat uren in het zadel hebben gezeten.

We zien het wel.

Nog een paar uurtjes werken en dan vertrek ik ook naar Renesse. Nu weet ik alleen niet waar ik die fles wijn moet afgeven???

Texel 2006

Onze Texel-trip voor dit jaar zit er weer op.
Een ellendig lang verhaal ga ik niet typen. Dus hou ik het bij wat steekwoorden.
De foto's vertellen genoeg.
Goed weer.
Texel blijft schitterend.
De Jutter blijft heerlijk.
Eindelijk dit jaar mee op stap.
Lange nachten op z'n 'brabants'? (Of zijn het nu korte nachten??)
Leuke mensen.
Leuke dingen gedaan: Ecomare en met de boot.
En natuurlijk naar de wedstrijd gekeken.

klik HIER.

Op naar Renesse

Geweldig

We hebben hem nu een week in huis: de nieuwste cd van Rowwen Hèze: Rodus & Lucius.

Het was eventjes wennen. Maar na het bestuderen van de teksten en het album eens heel goed te beluisteren kan ik er nu optimaal van genieten. Ik kan wel in de mening van Irene meekomen maar na de show van afgelopen weekend in Eijsden ben ik helemaal om. Hoewel mijn avond niet leuk was begonnen en ik tussendoor nog naar een feestje ben gegaan, was ik toch nog redelijk op tijd voor het concert. Clootje (klik hier voor haar versie) en Carolien waren er al en het duurde even voordat ik van de ene kant naar de andere kant kon lopen. Gelukkig werd ik goed opgevangen door een beschermde medefan. Die zijn uiterste best deed mij te beschermen tegen de springende mensenmassa achter ons. Tijdens een rustig nummer zag ik mijn kans om opzoek te gaan naar de 2 meiden.
Vanaf de linkerzijde heb ik kunnen genieten van al het moois wat op de buhne plaatsvond en de heren ons ten gehore brachten. The magic is back. (ondanks een af en toe happerende techniek)Hoop dat ze dit zo volhouden.
Vooral het smurfen-stukje vond ik erg grappig.

Gezien mijn avond dus niet leuk was begonnen, bleek voor mij weer wat voor een impact Rowwen Hèze op mij heeft. Met een (ondersteunende) knuffel, dit keer van Clootje, heb ik op en top kunnen genieten. (ja ja ik ben een EMMU)

Nationale burendag

Gisterenavond kwam bijna iedereen van ons gehucht samen voor de jaarlijkse bbq. Mede door het mooie warme weer werd het gezellige avond.

Zitvlees

Zoals ik al eerder vermelde ga ik over 2 weken met de dames naar Renesse.

Hoewel we zoveel paarden hebben, rij ik toch vrij weinig paard.
De laatste weken wat meer.
Als ik in Renesse ben, moet ik toch wat langer in het zadel kunnen blijven zitten.

Paardrijden kan ik wel: ik rij tenslotte al sinds ik een meisje van 6 was. Maar de spieren moeten er toch wel weer eventjes aan wennen.
Want om 4 dagen 3-4 uur zonder pijn aan je billen te rijden moet je een beetje getraind zijn.

Gelukkig hoef ik niet alleen te rijden. Mijn collega Debby en ons paardenmeisje Sabrina rijden met me mee. Het is heeeeerlijk in het bos.

De uitdaging

Het begon allemaal met een weddenschap tussen mijn zusje en mijn moeder.
En nu is de grote uitdaging begonnen.
20 kilo per persoon vóór 1 maart 2007.

Of ik er goed aan doe om het hier neer te zetten weet ik niet, maar ik moet het toch even kwijt. En wie weet is het toch een extra impuls.
Zeker omdat het de eerste keer sinds jaren is, dat ik weer gemotiveerd ben. Het gevoel heb: Ik ga ervoor. Een gevoel dat ik jaren niet heb gehad omdat ik mentaal nog heel wat op te ruimen had. Maar nu….
Ik ga het gewoon proberen, ik ga het gewoon DOEN!

Wat de beloning is??? Als slanke hinde hoop ik dan volgend jaar over de pistes in Italië te skiën. Gratis… want als die kilo’s eraf zijn, verliest mamma de uitdaging en betaalt zij de wintersport-vakantie

Het leven gaat verder

Na mijn dipje kan ik nu weer aan leuke dingen denken.
Er staat me weer een tijd te wachten:
We beginnen a.s. vrijdag met een feestje waar ik aansluitend nog even het concert van Rowwen Hèze bij het Pisart-festival meepik

Zaterdag is de BBQ van de buurt. Dat wordt ook feesten.

Na 4 werkdagjes vertrek ik donderdagnamiddag naar Texel. Dit jaar niet om deel te nemen maar om te feesten.

Maandag, dinsdag en woensdag kan ik dan even bijkomen, zodat ik woensdagavond weer fris en fruitig naar Renesse kan vertrekken: Met nog 4 dames ga ik een lang weekend ZONDER mannen maar MET paarden de bosjes, duinen en stranden onveilig maken.

Na een weekje werken moet ik de zaterdag erna mee met de Wellerdag. Ach…de Efteling is natuurlijk best leuk. En zeker als ik mijn oude vriendin Esther onder mijn hoede krijg, wordt dat best gezellig.

Maandag 9 oktober vertrek ik samen met Esmee naar Spa. Een weekje totale rust. Geen man, geen kind en maar 3 sapjes ‘eten’ per dag. Niet te vergeten: elke dag een massage. Ja ja ook de klisma hoort erbij, maar dat stelt niet veel voor.
Klinkt voor vele niet leuk, maar het is zooooo heerlijk.

Na dat weekje nog een paar weekenden met verplichte nummers en ook niet te vergeten het weekend van de rekenkamer: dit jaar in Friesland (als het goed is).

2 weken later is alweer het grote Rowwen Hèze - slotconcert in America. En daar gaat Esje ZONDER man en helaas zonder kind naar toe.
Clootje heeft me uitgenodigd om bij haar en Erwin in het huisje te slapen.

Nu ik het zo na lees geef ik eerlijk toe: zo slecht heb ik het niet.

Zielig

Zal ook eens de dramaqueen uit hangen.

Vanochtend stond ik beroerd op. Zal ik wel of niet gaan werken, spookte door mijn hoofd. Tis niets voor mij om thuis te blijven. Meestal moet ik dan half dood zijn.
Dus toch maar naar het werk. Met lood in de schoenen ben ik naar kantoor gestrompeld. (Ik moet een heel eind van kantoor de auto zetten) Zwak en misselijk kwam ik daar aan. (nee ik ben niet in verwachting) Mijn lichaam deed pijn en echt vrolijk kon ik niet zijn. Kheb maar een gemaakte glimlach op mijn gezicht gezet. Tot mijn RH collega, Astrid belde om de RHcd even door te nemen. Jeetje .... Haar enthousiasme bracht tranen in mijn ogen.
Na een paar uurtjes heb ik toch maar besloten om ermee te stoppen en naar huis te gaan. Bed in.
Toch maar de radio naast het bed en de nieuwe cd eens opgezet. Songtekstenboekje erbij... Jeetje... alweer tranen in mijn ogen...
Voelde me nu helemaal zielig en verlaten. Helemaal alleen.
Ja zo'n gevoel van zieligheid wordt op die momenten alleen maar erger. Beste is de ogen dichtdoen en slapen.

Hoe is het met...

Van vanalles en nog wat probeer ik jullie hier op de hoogte te houden.
Nu krijg ik vaker de vraag hoe het met sommige mensen/dingen is afgelopen.
Vandaag deel 1:

Kyra

Weten jullie nog dat kleine Kyra is geboren? Ergens begin april.
Vorige week is Kyra eindelijk eens bij mamma Marah weggehaald. Het kleine ding heeft een paar dagen veilig, maar alleen, in de stal gestaan (zodat ze niet kon ontsnappen)
Nu staat ze met onze laatste aanwinst, Queenie, in de huiswei. Mamma Marah en tante Nouschka staan bij de buurvrouw in de wei. (Zo kan de uier van Marah op rust komen)

Zoals jullie zien is de kleur van Kyra totaal veranderd. Van dat mooie bruin is niet veel meer over. Mocht Kyra besluiten totaal schimmel te worden, dan zullen we opzoek gaan naar een ander baasje. En anders blijft ze gewoon lekker bij ons.
Manlief roept wel dat ze de hamburgers in gaat, maar dat doet ie alleen maar om Lisette (Clootje’s ma) te pesten.

Hoera hoera hoera....

Manlief is vrijdag 33 jaar geworden!

Dus hadden we feest.

En moet ik alweer nog even bijkomen.

Lekkerrrrrrr

Heb je hem al geproefd????

De Café Fresco van DE en Campina!
Eigenlijk ben ik niet zo’n koffie-mens, maar dit is zoooooo lekker.
Een aanradertje hoor. Niet te veel drinken want het is een calorieënbom.

Zoals m’n zusje altijd zegt: een o*&$#me in je mond. (in andere woorden: Alsof een engeltje in je mond plast (hoewel ik me nu afvraag of engeltjes-plas wel lekker is))

O ja …. en de Macchiato is het lekkerst.
Tis maar dat jullie het weten.

Nieuw leesvoer

Genoeg te vertellen, alleen veel te weinig tijd.
Tis alweer laat: dus excusé moi voor de typ-foutjes.

WEG Aachen 2006

WEG 2006 EINDE

Zo…. Ik ben weer een beetje bijgekomen uit de roes van de World Equestrian Games 2006.
Helaas heeft Nederland geen goud gewonnen, maar gaan we naar huis met zilver en brons. Ach ja… het kan niet altijd feest zijn.
Spannend was het wel. Zeker omdat Ysbrand Chardon, die op 1 stond in het tussenklassement, zaterdag als laatste aan de start kwam in het vaardigheidsparcours. Door 1 balletje af te rijden was het gedaan met de wereldtitel voor Nederland.

Vrijdag hebben we met de hele groep naar de marathon gekeken. Als Oranje fans. De hoedjes die voor het WK voetbal bedoeld waren, had ik speciaal fijn bewaard voor Aken. En we hebben toch een bekijks gehad!!!! De mannen moesten hun hoedje goed bewaken. Er waren vrouwen die het wilde pikken. Kwil niet weten hoeveel keren we zijn gefotografeerd. Dan nog maar niet op te scheppen over de aanspraak die we hadden.
Zie boven of hier het fotoverslag:
http://img322.imageshack.us/slideshow/player.php?id=img322/9707/11574035310di.smil

Zaterdag moesten we het zonder Ans en Piet gaan, maar was Clootje van de party. Zij had via de Sjeiken van Dubai VIP-kaartjes gekregen. Hoezo decadent!!!! Samen hebben we Taittinger ((dure) champagne) gedronken en ondertussen de laatste snifjes van de hele gebeuren op gesnoven. Toen de champagne zijn werk begon te doen, heeft onze BOB (Jean, pa van Clootje) ons snel veilig naar huis gebracht.

De rest van het weekend heb ik nodig gehad om een beetje bij te komen van het hele gebeuren.

Nog even terug naar vorig weekend

Alleen maar genieten….

Een 2 daagse menwedstrijd en 2 dagen een Rowwen Hèze-feestje. Dat is hoe mijn weekend eruit zag.
Vrijdag in Deurne begon spannend: de auto met caravan erachter hing vast in de blub.
Manlief uit de auto en een traktor geregeld.
“O jee… daar gaat mijn avondje Rowwen Hèze in Bakel”, dacht ik. Maar nee hoor. Manlief bracht de auto fijn naar het verharde terrein naast het Hippisch Centrum. (ja… inderdaad uit liefde, hoop ik)
Nadat ik de caravan gereed had gemaakt, was het een kwestie van de Tom-Tom instellen en op weg naar Bakel.
Ja ja … Helemaal alleen op pad. Vermaak me zelf best goed. En tuurlijk kom ik in de tent altijd bekenden tegen. Van Marcel wist ik dat hij er was.

Robert was weer eens van de partij en na 3 jaar zag ik de meisjes van Someren weer.
Bij terugkomst op het wedstrijdterrein was m'n leren laarsjes uit en rubberlaarsjes aan en begon een kleine nachtwandeling: van de parkeerplaats, OVER het hoofdterrein, DOOR een bosje naar het veld waar de vrachtwagen en caravans staan. En dat allemaal door de blubber. Gelukkig hadden ze het licht voor mij aan gelaten. Onderweg nog een praatje gemaakt met de nachtbewaking en afgesproken dat als me iets zou gebeuren, ik heel hard zou gaan gillen.

De vrijdag eindigde leuk en het weekend startte geweldig.

Zaterdag overdag lekker rustig aan gedaan.
Zie hier wat foto’s:



Jorrith was ’s avonds kapot en lag op tijd in zijn bed. Jeroen ging met andere grooms opstap in Deurne. Roel en Yvonne gingen naar de prijsuitreiking van de dressuur in
Geen probleem voor Esje om bij de vrachtauto te blijven.
Men nemen: de nieuwe Allerhande, een kralendoos en een Suduko-boekje. Zetten de radio op een leuke zender en ik heb net zo goed een leuke avond.

Zondagochtend ben ik wat later mogen opstaan. Gezien ik slecht slaap in de caravan is dat wel ideaal. Yvonne en de mannen moesten om 10.05 starten aan de marathon. Met mijn collega’s van de rekenkamer had ik afgesproken dat ik hun na de marathon zou bijstaan. Goed geregeld allemaal. Ook op de rekenkamer was het dus gezellig vertoeven.

Tijdens de prijsuitreiking zijn we richting Zuid-limburg vertrokken.
Mamma had me al gebeld met de mededeling dat ze kaartjes had voor het optreden in Landgraaf. Ach ja… waarom niet…
In de tent was het gezellig druk. Natuurlijk weer bekenden gezichten: Mijn pasgetrouwde collega Astrid en haar man en een vriendin “van vroeger”.

Geweldig toch om het weekend af te sluiten met een optreden van Rowwen Hèze en een dikke knuffel op de koop toe.

2e afscheid

2 dagen wedstrijd, 2 dagen Rowwen Hèze dus ook 2 dagen afscheid. En dat na dat geweldige weekend.
Woensdag de 30e hebben we Maaike, één van onze Haflingers, weg gebracht. Maaike is verhuist naar een soort boerderij voor gehandicapten. Voor haar ideaal, want ze is een echt kroel-paard. Ze gaan daar met haar voor de huifkar rijden en ook zijn er mensen die op haar gaan rijden.
Ze is 8 jaar bij ons geweest en heeft altijd goed haar best gedaan.
Ik weet dat ze het daar heel goed gaat krijgen en toch is dat eventjes slikken voor mij.

Wat een emotionele muts ben ik eh!

Kijk… ze heeft geitjes als buren.
En hele lieve verzorgers.

Afscheid 1

Kleine jongetjes worden groot.
Vorige week hebben we weer een fase afgesloten: Jorrith was voor de laatste keer op het kinderdagverblijf. Toen hij, zo’n 3 jaar en 5 maanden geleden, 3 maanden was (hij was toen z’n kleine 3 kilo groot), ging hij voor het eerst.
Jorrith zelf had er niet veel moeite mee en zag zijn afscheid als een feestje. Mamma daarentegen had het een stuk moeilijker. Ja… ik ben heel eerlijk: ik heb een traantje weg moeten pikken. Het was zo vertrouwd met al die leuke leidsters. Het zal even vreemd zijn om niet meer over Welten naar Heerlen te rijden.
Het zal wel overgaan.