Eén week verder

Zo dan. We zijn inmiddels een weekje verder en proberen zo goed mogelijk ons leventje weer op te pakken. De school is ingelicht en de juf weet hoe ze Jorrith moet 'bijbolussen". Zijn glucosemeter geeft wel wat schommelde suikers aan,maar in overleg met de diabeetverpleegkundige begint de basaal(soort basisstand) vorm te krijgen.
Met ons gaat het in ups en downs. Na 2 dagen in shock moest de 3e en 4e dag gehandeld en veel geregeld worden. De rest van de week had ik emotioneele en boze buien. Niet naar Jorrith toe, maar naar alles erom heen. Mijn kleine kereltje is veranderd in een klein wolfje; het eten gaat stukken beter. Hij eet dingen die hij van te voren nooit at. Ook van de stemmingswisselingen heb ik al mogen genieten. Hij heeft nu van die buien dat ik hem soms wel achter het behang zou willen plakken. Wat dat betreft was ik altijd best een verwende mamma. Op de foto is te zien hoe het eruit ziet. Op zijn rug een klein zakje met daarin het pompje. Daaraan een slangetje wat naar zijn bil toe gaat. Het pompje geeft constant insuline af. Bij Jorrith is dat nog heel minimaal. Bij ieder ding wat hij in zijn mond stopt, moet gekeken worden of er koolydraten inzitten. Via het pompje bolus je dan bij. (zorgen voor meer insuline in het lichaam)
Het zal nog even duren voordat alles gewoon is. We komen er wel.
Zoals jullie kunnen zien: Jorrith kan nog steeds lachen.
(tot nu toe doet hij het heel goed alsof het al helemaal bij hem hoort)