Zonsondergang...

Frisse wind op het strand

Kids vd camping: demi en Sieben, jorrith en Britt... Lonne en ik als oppassers...

Heerlijk bbq-en bij pappa en mamma

Mamma's heerlijke sausje en 'kou schottel'. Pappa draait het vlees. Genieten dus!

Lekker tuttelen met zuslief

Het M syndroom begint te komen...

Lekker lekker

Hier doen we het voor...

Heel de family bij elkaar. Hier mijn kleine zusje!

Grip op ...

Esje is helemaal enthousiast:
Sinds april ben ik helemaal in de ban van het boek van Yvonne Lemmens. Langzaam verlies ik wat kilo's. Ik voel me goed maar het belangrijkste: Ik eet lekker, sla geen feestje over en ik blijf toch genieten.
Gisteren heb ik haar nieuwste boek gekocht. Grip op Koolydraten Het Kookboek.
De hamrolletjes met zalm erin heb ik gisteren gelijk uitgeprobeerd. En lekker dat die waren....

Ik verheug me om de koolydraatarme pizza's en quiches te maken. Witlofschotel lijkt me ook heel lekker. Als toetje een mokkabavarois...
Ik ga het allemaal uitproberen.

Natuurlijk heeft afvallen ook met loslaten te maken. Er zijn heel wat veranderingen. Ik ga ervoor, ik hou vol en dat is het belangrijkste!

The road ahead never gives away a promise

ff wegdromen met City to City

Horseball2

horseball

De rest van de foto's zijn HIER te zien.

Het M-Syndroom

't Gebeurt neet duk, 't gebeurt bijna noeit,
maar tis toch gebeurt!
Esje had last van het M-syndroom.
Nance wilde dat altijd al eens van dichtbij meemaken. Nou dat heeft ze geweten ook.
Na een hele drukke vrijdag en vooral vrijdagmiddag stapte we in de auto richting Noordlimburg. Geen tijd om te eten dus nam ik maar mijn bekende "stapvoedsel"mee: zoute stengels. Achteraf natuurlijk niet handig.
Aangekomen op het festivalletje waar 2 leuke bandjes speelden smaakte de wijn niet echt bijzonder. Nance had de "pot"(lees: drankenbonnetjes) en kwam erachter dat ze ook besje voor Esje hadden. Tel alles bij elkaar op en je hebt het M-syndroom. Esje wordt "loestig" en lief. Sommige vinden dat plezierig en andere niet.
Gelukkig wist Nance Esje te vertellen dat ze geen stomme dingen heeft gedaan en Nance (die de BOB was) ontzettend heeft moeten lachen. Om Esje dan.
's Morgens voelde Esje dan ook een lichamelijke en psychische kater. Ook dat hoort bij het M-syndroom vertelde zusje Lonne. Nadat Esje haar mamma het hele verhaal vertelde, lachte mamma: Ja Esje... Het zit toch in onze genen. Gelukkig hebben jullie mijn kinderen er ook wel eens last van en mamma niet alleen!



(Facebookvriendjes kunnen de foto's bekijken in het album!)

Geluksdagen???

Twee dagen nadat de volle maan in je sterrenbeeld heeft gestaan (24e), vindt de finale plaats tussen jouw twee belangrijkste planeten, Saturnus en Uranus. Gevolg is een veranderlijke, creatieve periode vol radicale wisselingen van bewustzijn. Blijf aan de zijlijn staan, raden de sterren aan, en zorg dat je niet gevangen raakt in de strijd tussen oud en nieuw. Je hebt de energie hard nodig om dat innerlijke gevecht tussen veiligheid en avontuur tot een goed einde te brengen.

Geluksdagen: 8, 9, 16, 25, 26
Pechdagen: 6, 7, 12, 13, 18
Kleur: mandarijnenoranje

Volgens de maandhoroscoop moeten de 25 en 26 mijn geluksdagen zijn. Ik heb mezelf allang niet meer zo ongelukkig gevoeld.

Ik hou me vast aan de wijsheid: Geluk na een ongeluk!

De smsjes van mijn lieve zusje en vriendinnetje met: Het komt wel goed schatje!! (denk aan de reclame vd Roosvice) tovert weer heel even een glimlach op mijn gezicht.

Mijn kleine prins zit alweer op zijn paard.

En ik....ik zit in de stoel bij te komen en te genieten.

Joyke mag mee~!

Joyke is heel speels naar de pony's toe.
Als hij staat kan hij Oblix bijna in de neus bijten.
Nieuwsgierig zoeken die twee zich wel eens op.
Gelukkig accepteert Oblix Joyke.






















Wat is nou leuker om met je hond te gaan rijden.


#een trotse mamma#

Jorrith & friends

Dagenlang heeft hij er over lopen zeuren. "Ik dacht dat we Oblix gingen halen."Öblix zou toch naar hier komen.

Dinsdagavond hebben we Oblix van de wei van de buren terug naar huis verhuisd.

Geweldig om te zien hoe mijn kleine man weer wijzer is geworden. Hij haalt hem alleen uit de wei. Hij poets "zijn" pony en zadelt hem zelf op. "Ik wil op het cowboyzadel, mam!! Dat zit het lekkerste!"

Als ik met het eten bezig ben staat er bijna een shetlander in mijn woonkamer. "Mamma wil je even kijken of ik het goed heb gedaan??"



Nadat ik het zadel goed en veilig op de rug van Oblix heb gemonteerd, stapt mijn kleine man op en rijdt de wei in. Daar zie ik hem stappen en draven. Joyke rent vrolijk er achteraan.



Even later komt hij vragen of hij op de oude weg mag gaan rijden. Daar vind ik het nog een beetje te vroeg voor. 'Oefen eerst nog maar eens een paar dagen of weken in de wei!' is mijn advies.



Ik kan niet beschrijven wat voor een gevoel dit mooie en leuke moment mij bezorgde.






Ik verheug me op het moment dat we samen kunnen gaan uitrijden. En helemaal tot het moment we samen langs het strand kunnen gaan rijden.

Roddelen...

Maandagmorgen...
Heel nieuwsgierig keken we even hoe de bruiloft van Wesley en Yolante is geweest.
De jurk, het pak, de broers en zussen alles werd bekeken en besproken.
Het commentaar laat ik achterwegen.
Maar dit was zo'n leuk gezicht. Een foto waard.

Neven-nichtjesdag

Bijna was het zover. Na jaren is het er nog niet van gekomen. Telkens missen we er een paar voor de neven en nichtjes dag.
Na 18 jaar stond ik weer eens met mijn "kleine" neefje Rob bij een optreden te hossen.
Mo maakte deze foto. Bijzonder genoeg voor een plaatsje op mijn blog.

Jorrith heeft een reddings(b/vl)oot...(speciaal voor zijn grote vriend @rescuebauke getwitterd)

Kopje koffie, ligbedje. Het zwembad wacht op me.... ploenschhhhh

Speciaal voor Yvonne: Zoltan Lazar in Aachen

Spontane avond

Een spontane actie. Gonnie logeert bij ons samen met hond Bea. Ze is in het zuiden voor het paardenspektakel in Aken. Zo kwam het dat ik gisterenavond na het eten spontaan besloot om mee te gaan kijken. Meneer Rick en Nina waren er ook en samen keken we onze ogen uit. Vooral Nina en ik dan. Het was alsof we aan de après ski waren. Maar dan zonder skí's en sneeuw!

De sneeuwwitje (Warsteiner Radler) smaakte best. De feestwagen van meneer Rick bevatte nog een flesje Bailey. Het 3 talen door elkaar spreken gaat dan een stuk makkelijker! Jullie snappen het al: het was een relax feestje daar in Aachen.
Helaas konden we het niet laat maken. Deze dame moest zich vanochtend gewoon netjes bij de baas melden.

En toen was alles groen

Het leek wel groen slootwater toen we zondag van Heijenrath terugkwamen. De algen hadden bezit genomen van ons zwembad.
Na het warme weekend vond Jorrith het wel lekker om nog even te gaan zwemmen. Achteraf was het natuurlijk meer om niet vroeg naar bed te hoeven. Hij was heel druk bezig met het schoonmaken van het zwembad. Hij zwom zelfs onder water in die groene smeurie! Als algemannetje kon hij van het zwembad zo de douche in.
Samen met opa Jan en Ad, die met de familie bij ons in de wei kampeert, maak ik het zwembad weer klaar om opnieuw gevuld te worden. Laat de zon maar schijnen!

Zomaar een zaterdag...

Demi en Kiki met duikbril


Bauke die ons van vlees voorziet

Demi die een dolfijn nadoet

Met z'n allen lekker gek doen in het water!

Trots op een mijlpaal

Afgelopen weekend heeft deze blog de 50.000e bezoeker geteld.
En dat in een tijd van 5 jaar en 1 maand en 820 berichten.
Ik weet van een aantal mensen dat ze het leuk vinden mijn verhaaltjes te lezen, dus ga ik gewoon verder. Niet alleen voor mijn trouwe "blogfans" maar natuurlijk het meest voor mezelf en voor Jorrith. :-))
Champagne!!!
Op naar de 1000 berichten.

Joyke lag net in dit water uit te hijgen.

Stress oppe wedstrijdterrein

Frisse wind op de minnie tribune!

En zo komt sjoerd uit zijn bed....

Kwart over 7 op zondagmorgen

Na een kort nachtje (daar had ik er een paar van deze week) loop ik de hindernissen nog 1 keer. Kwart voor 9 starten we in de marathon. What a life!

Bloed...zweet .... En zwembad!

Voor 1 persoon. Demi was me net voor.

Heerlijk ritje ipv voetbal

Terwijl heel Nederland en misschien nog meer mensen in de wereld aan de buis gekluisterd zitten voor de halvefinale wedstrijd, trek ik mijn rijbroek aan en zadel Jillie op. De eerste keer na hele lange tijd, een veel te lange tijd, stap ik op en rij ik de geulkoel af. De landweg achter ons huis. Vanaf hier heb je uitzicht van Wylre tot achter Epen.
Ineens wordt de stilte verstoord. De vuvu-toeters klinken luid. Jillie spitst haar oren en draait haar hoofd richting dorp. Het is duidelijk dat Nederland gescoord heeft. Ik spoor haar aan verder te stappen. Als ik door het water de Voortweg vervolg, piept mijn gsm: 0-1 voor Nederland. Als ik zuslief terug bel hoor ik geschreeuw op de achtergrond. De gelijkmaker wordt gemaakt. "Wat hoor je nu???" vraagt ze. Helemaal niets.
In een galop ga ik weer richting huis. Voor deze 1e keer na lange tijd is het beter een kort tochtje te maken. Spierpijn kan ik niet gebruiken. Morgen samen met Nanc op stap! De SHC heeft haar 2e uitje!

Wat stom!!!!!!

's Morgens is er een vast ritme in huize Maas. Als er iets mis gaat kom ik in tijdnood. Dat heb ik dan ook best vaak.
Enfin... Vanmorgen zette ik mijn tas in de auto en hoorde opeens een gekraak op het erf. Mijn gedachte gingen direct uit naar een "ongewenst persoon'. De jachthonden van Jan sloegen niet blaffend aan, maar gingen wel aan de draad staan. Er volgende nog een gekraak. Ik riep Benji en Joyke bij me (alsof zij me kunnen redden in nood!) en ging opzoek waar het luid gekraak vandaan kwam.
De telefoon in mijn hand dat als ik een inbreker zou zien en ik aangevallen zou worden, ik dan gelijk 112 zou kunnen bellen.
Bibberend maar heel dapper (borstjes vooruit) liep ik langs de houtstal en de container. Daar aangekomen sprong Barny (mijn oude haflingermerrie) 3 meter van de plaats. En daar zag ik wat gekraakt had: de haflingers hadden de schommel afgebroken. Waarschijnlijk heeft Jillie dit gedaan. Hoe lief ze ook is, zo lomp is ze ook. De onschuld zelf!
Waarom nu een foto van een paar croccs?? In tussen dat ik van de spanning bij kwam, ben ik de auto in gestapt en naar kantoor gereden! Toen ik Heerlen naderde kwam ik erachter dat ik de verkeerde schoenen aan had. Croccs die nog zwart zijn van het raften!
Stom dus!

Kersenplukker

De bomen hangen vol met kersen. Het is alsof de vogels genoeg voedsel hebben en van de kersen afblijven.



Jillie heeft ontdekt hoe lekker de kersen zijn. Al een paar dagen heeft ze haar plukmomenten.

Ze stijgert dan gewoon de boom in. Pluk een takje met bladeren en kersen af en laat het haar lekker smaken.

Mijn kleine kikkervis

Liefde is....samen kersenplukken