Jorrith & friends

Dagenlang heeft hij er over lopen zeuren. "Ik dacht dat we Oblix gingen halen."Öblix zou toch naar hier komen.

Dinsdagavond hebben we Oblix van de wei van de buren terug naar huis verhuisd.

Geweldig om te zien hoe mijn kleine man weer wijzer is geworden. Hij haalt hem alleen uit de wei. Hij poets "zijn" pony en zadelt hem zelf op. "Ik wil op het cowboyzadel, mam!! Dat zit het lekkerste!"

Als ik met het eten bezig ben staat er bijna een shetlander in mijn woonkamer. "Mamma wil je even kijken of ik het goed heb gedaan??"



Nadat ik het zadel goed en veilig op de rug van Oblix heb gemonteerd, stapt mijn kleine man op en rijdt de wei in. Daar zie ik hem stappen en draven. Joyke rent vrolijk er achteraan.



Even later komt hij vragen of hij op de oude weg mag gaan rijden. Daar vind ik het nog een beetje te vroeg voor. 'Oefen eerst nog maar eens een paar dagen of weken in de wei!' is mijn advies.



Ik kan niet beschrijven wat voor een gevoel dit mooie en leuke moment mij bezorgde.






Ik verheug me op het moment dat we samen kunnen gaan uitrijden. En helemaal tot het moment we samen langs het strand kunnen gaan rijden.