De eerste keer (deel 2) Daar aan de kust.... de zeeuwse kust.

Hoezo botte boeren die zeeuwen.....???????
Dat ze net als limburgers een feestje kunnen organiseren heb ik nu zelf ondervonden.
Concert at Sea 2008.
Vrijdagavond. Nog loom van de hoofdpijn kom ik samen met Lonne, Nicole en Jorrith aan op de camping bij Pap en Mam. Mam heeft overheerlijke "noedelesalade" gemaakt. Op commando van Lonne blijkt achteraf. Terwijl we de tafel dekken, draait pappa de worstjes op de BBQ. Ja... Peetje(die er ook al was)Lonne en Nicole zijn niet vies van worst. Na het eten beginnen we aan de Caipirinha. Net als het begint te regenen belt Ary met de vraag waar we blijven. Na een beetje optutten stappen we op de (vouw)fietsjes en begeven we ons richting Brouwersdam. Alain Clark en Beef hebben we gemist. Los Vapapenos stond op het podium. Doe daar Blof en Beef bij en je krijgt een explosie van geweldige muziek waar iedereen (ook de zeeuwen hihihi) helemaal op los gaan. Medley's van Queen, U2, Doe Maar zet de mensen in beweging. Of is dat de windkracht 4 die ons om de oren waait. Zelf hebben we de smaak (van de Bailey) ook goed te pakken. Als dan Blof een liedje van Rowwen Hèze gaat zingen is voor ons het feest compleet. DJ Frans laat ons na het optreden nog swingen op kei gave afwisselende muziek en het is dan ook half 4 als we ons bedje zien.
Zaterdag is iedereen (door omstandigheden hahahaha) vroeg wakker. Ik hou het vol maar om half 9 is de logeerkamer toch echt te warm. Langzaam tutten we wat rond. Worden wakker met koffie en ontbijtkoek. Genieten van de zon en de relaxe sfeer. Het is heerlijk om weer in Renesse terug te zijn. Kan het gevoel eigenlijk helemaal niet beschrijven.
Enfin... Rond 2 uur begint het te kriebelen. IOS zal om 15 optreden... Stap uit de schaduw en fiets naar de dam. Wat een volk. Met een jaja... caipi in de hand voegen we ons tussen de menigte voor het Zeeland podium. Na meegeblehrt te hebben met IOS houden we Stevie Ann eventjes op de achtergrond. Terwijl we rondlopen horen we: Hééé Esther ... Ilona...
WENDY!!!!! Na 18 jaar kwamen we elkaar weer tegen in Zeeland. Waar we vroeger op stap en aan de zuip gingen. Samen naar de Schuur bij Duin en Strand... Dat waren de "good old days".
Nadat we Stevie vanaf de dam in de volle zon hebben beluisterd, spoeden we ons richting hoofdpodium voor het optreden van The Scene. In het vak waar wij staan lijkt ut alsof "iedereen van de wereld is...." De "sjtimmung" zit er niet echt in. Toch blèhren wij weer lekker mee met al die oude bekende hits!
Na The Scene is het tijd voor een plas en eetpauze. Dat laatste mond uit in een broodje Unoxworst.... Grrrrrr. Gelukkig komen we SecondLifeFriend Danny tegen. Hij offert zich op voor de worst. Dan spoeden we ons weer snel naar het hoofdpodium voor Krezip. Redelijk vooraan ontmoeten we Rysiu (jaja de ex van...) en Marcel weer. Peetje is ook inmiddels "onder de steen uit gekropen".
Onder het motto "wat je van ver haalt is lekker" doe ik een poging om nog 2 heerlijke cocktails te halen. Als ik met mijn handjes vol lekkers terug kom is het alweer tijd voor Blof.
De dam komt los. Iedereen zingt mee. Kippevel op en top. Totdat ik in gesprek kom met een leuke zeeuw en hij me attendeert op een mooi, nog voor mij onbekend liedje, van Blof. "Dit moet je morgen hier in de duinen komen luisteren terwijl je naar de zee kijkt". "Tja... met jou erbij zou ik dat wel willen", denk ik stiekum.
Gecharmeerd door het gesprek met meneer "de arts" (zo noemen de meiden hem na het zien van de slangentattoo op zijn arm) vliegt de rest van het optreden een beetje langs me heen. Inmiddels wordt het schemer. De zon zakt achter het podium in de zee. Ik nip mijn zoveelste bekertje Hooghout Roodfruit leeg.
Na Blof begint de allerlaatste act: the Counting Crows. Take a holiday in Spain... Ja daar moeten we lang op wachten. Na een hele riddel onbekende, zeer-zwaar- depressieve nummers van the CC, worden we beloond: Daar is Blof weer terug op het podium en worden de klanken van "Holiday in Spain" ingezet...
Het einde is mega... En met een lekker gevoel verlaten we de dam. Juist op die momenten denk je dan aan de tijd die je er jaren eerder hebt doorgebracht. Zodoende dat we na het smsje van Ary richting Camping Duin en Strand fietsen.
Zonder polsbandjes maar met heel veel charme worden we het terrein opgelaten om een kijkje te nemen bij de Schuur. Vroeger voor ons : The place to be. 6 euri entree betaal ik voor 1 x want natuurlijk willen we eerst weten of Ary en Ruud wel binnen zijn. Lonne overvalt ondertussen de uitsmijter Alfred met "Ken je ons nog????? We kwamen hier 18 jaar geleden!!!"
Ary en Ruud blijken al in de tent te liggen en we verrassen hun nog met een bezoekje.(we = op dat moment: Lonne, Nicol en ik)
Terug in onze caravan zit de familie nog op: Pap, mam, Rysiu en Peetje. Jorrith en ook Marcel zijn al naar dromenland en al snel besluit ik hetzelfde te doen. Lonne en Nicol laat ik achter bij een lallende mamma...
Frisch und munter begint de zondag... Lekker nagenietend in de zon met een kopje koffie. In de middag verrassen we onze vriendin Mirian met een bezoekje en dan zit het weekend erop. Op de zeelandautobaan zegt Lonne tegen me: "Vanaf de Zeelandbrug krijg ik altijd een beetje gek, raar gevoel als ik zeeland verlaat. Ik kan het niet goed vertellen wat voor gevoel".
Dat hoeft ze ook niet. Ik voel precies hetzelfde. We zijn weer weg ... weg van de kust... de zeeuwse kust... In mijn hoofd neurie ik "Alles is liefde" Het liedje dat Jorrith heel grappig meezingt.