Het stofhappen in Beekbergen zit erop.

Zo… de vakantie zit erop.

Dit jaar iets korter dan anders. Later deze maand en volgende maand nemen we de rest van de dagen op.
Het tweede deel van onze vakantie hebben we doorgebracht in Beekbergen.
Toen ik zojuist de foto’s bekeek, bedacht ik me dat we wel een volkje apart zijn: Maffe paardenmensen die van heinde en verre komen met hun hele hebben en houden om 10 minuten dressuur, anderhalf uur marathon en tweeëneenhalve minuut vaardigheid te rijden.
Dan nog maar niet te spreken over de organisatie die het evenement organiseert.

Wij hebben ons goed geamuseerd. Wij zijn: Roel, Yvonne, Jeroen, Jorrith, Rakker, Benji en ik. En natuurlijk de paardjes. Het was weer gezellig en relaxed. Tuurlijk ook wel spannend.
Yvonne had een super goed dressuur gereden en stond op dag 2 op de tweede plaats.
In het kort:
Woensdag begon met een veterinaire controle.
Donderdag de dressuur voor de 4 span pony’s en 2 span paarden
In de middag ben ik met Jorrith gaan shoppen in Apeldoorn. Een erg leuke stad. Zeker nadat ik 2 paar (Wolky)schoenen in de uitverkoop gescoord had. (ja ja Hetty “van die duffe” hahaha)
Vrijdag de dressuur voor de 4 span paarden. Deze dag hadden wij “vrij”. Manlief heeft de hele dag (in de volle zon) op de tribune gezeten, terwijl Jorrith en ik o.a. de geitjes, vissen etc. hebben gevoerd in het kinderparadijs Malkenschot.
Zaterdag moesten ze al vroeg voor de marathon starten. Ideaal gezien de weersomstandigheden. Al was het al niet meer zo warm als de dagen ervoor.
’s Middags hebben we met z’n allen naar de rest van de aanspanningen gekeken.
’s Avonds waren we uitgenodigd in de VIP tent voor de BBQ en vond de prijsuitreiking van de dressuur en marathon plaats. Als 2e mag je daar natuurlijk niet ontbreken. Yvonne mocht een lekkere taart en een bistro setje in ontvangst nemen.
Zondagochtend moesten ze wederom vroeg opstaan voor de vaardigheid. Ik had het geluk dat Jorrith lang sliep en kon dus ook nog even blijven liggen.
Na (voor mij) het ontbijt en voor Roel, Yvonne en Jeroen de lunch, werden de paardjes weer ingespannen om naar de prijsuitreiking te gaan. Jorrith vond het geweldig om naast Yvonne op de koets te zitten. (Helaas is hij nog steeds niet van zijn “kroenenberg-trauma”af en hield hij zijn pet stevig vast)
Toen ook de prijsuitreiking gedaan was, was het inpakken en wegwezen. Moe, vuil maar voldaan arriveerde we 3 uur later weer op onze heuvel in het Zuid-Limburgse.

Update:
Het verhaal was al klaar. Moest alleen de foto's nog toevoegen. Met een slideshow gaat dat best makkelijk. (goede idee, Ireen)

http://img166.imageshack.us/slideshow/player.php?id=img166/8885/1154466576h5l.smil