Longembolie?? Wie ik????

Gister mocht ik weer.
Samen met Lonne ging ik om 9 uur op weg naar het Ziekenhuis.
Lonne zet mij netjes af bij de ingang waar ik mezelf een rolkarretje regel. Bij de ingang kom ik Sandra, een vriendin van vroeger tegen. Al kletsend wijst zij ons de weg naar de benenpoli. Daar moeten we ons als eerste melden.
De dames van de poli schrikken als ze zien dat ik mijn steunkous aan heb. "Die zwachtel mag echt niet af" kreeg ik te horen.
Nou ja zeg...Mag ik ook eens ff lekker douchen!
En "Mevrouw, waarom heeft u krukken? Met trombose moet u lopen!"
"Ja maar... de internist van de 1e hulp zei dat ik een week zoveel mogelijk moet rusten. ""Ik zou me maar eens lekker laten verwennen"" zei hij tegen mij!"
Lonne valt in en zegt dat ik de zweepslag niet moet vergeten.
Dan weten de dames van de benenpoli het ook niet meer.
Als mijn been stevig ingezwachteld is en we het recept ontvangen hebben (zodat Lonne mij thuis nog een keer opnieuw kan inzwachtelen) vertrekken we richting route 80.

Binnen bij mevrouw C vertel ik hoe het nu met me gaat. Ze vraagt me hoelang ik nog in het ziekenhuis heb gelegen want ze kan zien dat ik een longembolie heb.
WAT??? LONGEMBOLIE???? HEB IK DAT?
"Zeg niet dat je dat niet weet!?"is haar antwoord. "Er zijn bloedstolseltjes in je rechter longkwab ontdekt tijdens de longscan!"
Dat heeft niemand mij verteld.
Het verklaard wel de klachtjes die ik heb en ach ja... Dat kan er ook nog wel bij. Als ik krijg te horen wat er allemaal had kunnen gebeuren, mag ik blij zijn dat ik er nog ben.
Ik laat netjes 5 grote dun-bloeddruppels achter. (komend half jaar moet ik bloedverdunners slikken)
We hebben tijd voor een bakkie te doen in het Wevertje. Goed om bij te komen van de schrik. Mevrouw C. komt me de uitslag nabrengen en dan hoor ik dat ik de tabletten wat moet opvoeren. Mijn bloedwaarde moet omhoog.
Van haar krijg ik het advies een middenweg te zoeken tussen lopen en rusten en vooral de embolie niet te onderschatten.

Onderweg laat ik alles bezinken. Gelukkig is Lonne erbij om m'n vragen te beantwoorden.
Soms is er zo'n moment dat ik het allemaal niet meer weet. De ene dokter zegt dit, van de ander krijg ik dat advies. Zelf moet ik maar uitvinden wat het beste voor me is. Word daar een beetje tureluur van.

Toch is er ook nog goed nieuws: die "sexy"huidskleurige, a-romantische steunkous hoef ik waarschijn maar 1 jaar te dragen ipv 2 jaar (zoals mij eerder verteld werd) Maar zolang ik die niet heb, mag ik geen auto rijden!