Een grote BLEHHHH

Ik voel me zielig, boos, verdrietig etc etc. Ik baal en heb veel pijn.
Op dit moment ben ik niet te genieten.
Als ik opsta heb ik de krukken nodig om te lopen. Als ik 's nachts ga plassen heb ik daarna weer een uur nodig om in slaap te komen en verrek ik van de pijn. Bij elke draai word ik wakker omdat ik bewust mijn been moet omleggen.
Zusje adviseerde me om toch regelmatig te bewegen/proberen te lopen ivm trombose. Ze had m'n been en voet gemasseerd gezien er behoorlijk vocht in zit.
Mijn manager belde om te informeren en te overleggen hoe en wat om weer aan het werk te gaan. Juist nadat ik 2 nachten slecht geslapen had. Ik heb bijna niets van de wedstrijd kunnen zien. Hebben lieve mensen mijn taken overgenomen terwijl ik aan huis gekluisterd was en nu nog ben. Jeroen is nog druk met het opruimen van de wedstrijd. Binnen is de vloer nog rommelig van het weekend en er liggen nog spullen die opgeruimd dienen te worden. Dat wil ik doen. Maar ik red het niet!
En dan mag ik niet eventjes depressief, boos en verdrietig zijn?
In mijn hoofd begin ik nu te zingen:
"Mar merge wurt ut bèter... dan is alles voorbij...."