Uitstrijkje

Terwijl ik naar het ziekenhuis rij, valt me in dat ik toch echt voor een uitstrijkje moet gaan. Zo'n ellendig onderzoek ben je snel geneigd het op de lange baan te schuiven.
Een paar weken naar mijn verjaardag kreeg ik een oproep en weer een paar weken een herinnering.
Paar weken geleden na de dood van die engelse big brother-bewoonster(zij overleed aan baarmoederhalskanker) had ik me voorgenomen om te gaan. Tot nu toe is er niets van gekomen. Gister had ik bezoek en kwam baarmoederhalskanker weer tenspraken. En nu spookt het door mijn hoofd. Is dit een teken of ben ik mezelf gewoon gek het maken?
Op dit moment zit ik op de benenpoli. Te wachten op iemand die die kous komt aanmeten(je weet wel: die a-sexy, -romantische huidskleurige steunkous). Lang leven mijn gsm met internet!
Even dit afhandelen en dan toch maar bellen voor een afspraak. Voor het uitstrijkje!