Jorrith de Hoogvlieger

Afgelopen zaterdag mocht Jorrith via Stichting Hoogvliegers een rondje over het Heuvelland vliegen. Stichting Hoogvliegers regelt zo'n vlucht speciaal voor (chronisch)zieke kinderen. Op hun site staan verslagen van de hoogvliegertjes. Zo nu ook het verhaal van Jorrith:

Wat zou het weer doen zaterdag???

Vanaf maandagmiddag hebben we ons dat afgevraagd.
Maandagmiddag kreeg ik via mijn zusje Lonne telefoon van piloot Arno. Hij had Jorrith via Stichting Hoogvliegers uitgekozen om te gaan vliegen.
Zaterdagochtend 7 uur: Er hangt een mist in de weien van Hilleshagen. Half 9: de mist is al iets opgetrokken. Half 11 na wat turbulentie maken we ons klaar om om kwart over 12 te vertrekken naar Maastricht-Aachen Airport.
13.00 uur krijg ik telefoon: Blijkt dat ik een voicemailbericht gemist hebt: Door de mist kan er in Eindhoven niet vertrokken worden. De familie splitst zich op en gaat nog een anderhalf uur op pad. Om half 3 treffen we ons weer in de aankomsthal van Maastricht-Aachen Airport en weer een uur later staan we aan de andere kant van het vliegveld naast piloot Arno.
Jorrith heeft van alle spanning samen met zijn neef Mats over het kijkersplatvorm gerend, maar als we bij Air Service Limburg aankomen en dus het vliegen ook aan zit te komen worden de mannekes wel stiller. We meten nog even z’n suikers. Want een hypo in de lucht is geen goed idee.
Met de neuzen tegen de grote ramen geplakt horen we van de andere hoogvliegers een beetje wat we kunnen verwachten. Ze wijzen ons aan met welk vliegtuigje ze gekomen zijn. Als we naar buiten gaan, rennen de heren te enthousiast de baan op.
Zoals beloofd knip ik (op verzoek van Kevin ) foto’s van de jongens bij het vliegtuig.
Even later volgen we de instructies van de piloot op en voor we het weten stijgen we op en hangen we boven Maastricht. We zien de markt en de haven van OostMaarland. In de verte zien we de manege van onze vrienden liggen. Via de witte kruisjes van het American Cemetery in Margraten vliegen we over de heuvels naar Heerlen. Daar zie ik het Maankwartier naast het station van Heerlen liggen en het kantoor van Weller. Via Sigrano gaat de vlucht alweer terug richting Beek. Als ik het winkelcentrum Mikado in Beek heb gespot voel ik dat de landing al in gezet is.
Piloot Arno wijst Jorrith op de lampjes van de landingsbaan. Jorrith heeft geen tijd om naar buiten te kijken. Zijn handjes zijn vastgeklemd aan het stuur. Van achter zie ik dat zijn hoofdje tuurt naar alle knopjes en lampjes van het dashboard van het vliegtuig.
20 minuten later staan we weer met alle voetjes aan de grond. Haastig schrijft Arno speciaal voor Jorrith het vliegbrevet uit en overhandigd hij hem een vliegkaart en het T-shirt van de Hoogvliegers.
Voor Arno hebben wij nog een fles Limburgse Champagne als dank-je-wel. Niet veel later vliegt het vliegtuig er weer vandoor om de andere hoogvliegers in Budel af te zetten. Heel trots stapt mijn kleine man de auto in. Op de vraag of hij echt geen piloot wil worden (mamma wil best vaker vliegen) antwoordt hij: “Nee, je weet toch dat ik boer wil worden!”

Het was een speciale dag met speciale dank aan Kevin Engelen en Tante Ilona (die dit samen met Kevin regelde) En natuurlijk aan Piloot Arno en stichting Hoogvliegers.
Het was een onvergetelijke ervaring!