Leuk nieuws en minder leuk nieuws

Laat ik even met net minder leuke nieuws beginnen.
Vandaag op de terugweg, 35 km voor we thuis waren, vertelde Jeroen mij dat zijn vader gisteren had gebeld met de mededeling dat Melle dood is.
Melle was de oudste pony die we hadden. Hoe oud weten we niet precies. We kregen haar 7 jaar geleden van toenmalige vrienden die gingen scheiden. Die wisten het ook niet. Maar dat ze oud was, dat zag je.
We hielden er natuurlijk rekening mee dat ze dood in de wei gevonden kon worden.

Afgelopen 2 weken heeft Melle in de wei naast ons huis gestaan. Normaal stond ze als grasmaaier bij de buren in de wei. Maar na het paardenfestival hebben we haar hier gehouden zodat Jorrith met haar kon spelen.
Hij heeft haar de zondag van het paardenfestival zelf het halster omgedaan en op de vrachtauto gezet. Haar de hele dag verzorgt; met haar gewandeld en haar gepoetst.

<



De laatste weken bracht hij haar elke dag een klein emmertje brokken of wat brood.
Wandelde hij met haar en heeft vorige week nog zelfs op Melle zitten zingen. ( ja ja ik weet hij staat niet goed, weet even niet hoe ik hem gedraaid krijg; hou je hoofd maar scheef)



Vorige week toen ik de caravan was in het ruimen kreeg ik telkens een hinnik als ik aan kwam lopen.
Nu zal ze in de paardenhemel zijn. Misschien wel bij Paddy, het paard van mamma. Of bij Johnny de pony van Annabel. Die is van de week gestorven. Annabel vond hem dood in de stal.
Is er ook een vissenhemel???? Er is ook weer een vis dood. De 2e op 2 weken. (gaat goed hier eh)
Jorrith was vanavond in slaapgevallen. We zijn benieuwd hoe hij gaat reageren. Tis toch wat eh... Maar ja.... De dood hoort nu eenmaal bij het leven.

Deze foto maakte ik vorige week woensdag. Voordat Jorrith naar bed ging, wilde hij Melle nog een knuffel geven. Het is de laatste foto die ik van Melle gemaakt heb.