Fotograferen

“Moet jij die camera nou altijd meeslepen?” meldde laatst iemand.
Vanochtend lag ik in de caravan te dagdromen en ben ik terug gegaan naar de tijd dat ik me ben begonnen met fotograferen. Zover als ik me kan herinneren dan.
Van de tijd dat wij (lonne en ik)klein waren, zijn (gelukkig) foto’s in albums te vinden. Mijn ouders hebben altijd wel al veel foto’s gemaakt. Uitjes met opa’s en oma’s, oud tantes en vrienden . Onze communie is helemaal vastgelegd.
Een heel album alleen al van wat we op de camping hebben meegemaakt. De feestjes van vroeger met alle “ooms en tantes”van de camping. Waarvan nu meer dan de helft al niet meer leeft. De “foute” foto’s van pap en mam (waar ze kei dronken opstaan) geven weer wat voor een leuke tijd we hebben gehad.
Denk dat ik een jaar of 12 was. Mijn moeder had een plat klik-klak fototoestelletje. Van Kodak, ik weet het nog goed. Er zaten van die rare rolletjes in. Min of meer heb ik dat ingepikt. Zo was ik degene die foto’s maakte tijdens de vakantie.
In mijn boekenkasten staan een stuk of 50 albums. Meeste van die flip-flap. Die waren lekker makkelijk in te rijgen en ook nam je die zo mee.
Eerste fotoalbum wat ik gemaakt heb, is dat van de allereerste keer op wintersport. Het laatst gemaakte album is natuurlijk van Jorrith’s eerste levensjaar. Das helemaal gescrapt. In de rest van de albums zitten de herinneringen opgeslagen van de (ski)vakanties, leuke uitjes en feestjes met de meiden, onze eerste vriendjes en andere losse contacten. En natuurlijk ook Rowwen Hèze herinneringen. Roskilde als één van de mooiste. Dat was een zeer leuke tijd.
Nu is alles digitaal. De camera die ik vorig jaar in maart heb gekocht, geeft aan dat ik bijna 5000 foto’s heb gemaakt. Dan nog niet te denken over het gevonden cameraatje wat ik daarvoor altijd met me meesleepte.
Mijn ICT collega heeft me geadviseerd de foto’s op een externe harddisk bij elkaar te zetten en toch regelmatig alles even te branden. In plaats van albums ben ik nu dvd’s gaan maken.
Als ik nog even verder droom, denk ik aan iemand die ik laatst ontmoette. Die vertelde me wat hij allemaal in zijn jeugd heeft mee moeten maken. Vraag me af of hij foto’s van vroeger heeft. Ik besef heel goed dat ik een bevoorrecht leven heb en al heb gehad. Ik zie het terug in de foto’s, mijn herinneringen.

En nu ben je natuurlijk benieuwd hoe de foto's van Beekbergen zijn?????
lees dan maar het volgende stukje