En ik keek naar mijn hand........

Het had vandaag niet veel gescheeld of mijn hand was eraf getrokken.
Zelf schuld natuurlijk.
Samen met manlief ging ik vanavond de paarden van de wei halen. Omdat onze haffies alweer een paar dagen 's nachts buiten hebben gestaan, hebben we ze voor de veiligheid maar aan een touw geleid en niet zelf over de veldweg laten rennen zoals op de foto.
Manlief liep met Dia en Jillie, ikke had Barny en Maaike vast. Maaike blijft altijd braaf bij me lopen. Barny is al een oude tante en loopt fijn op haar gemakkie en probeert nog wat lekkere groene grassprieten mee te bietsen.
Het mestseizoen is weer open gegooid en dus rijden de traktors op en af om alle stront op het land te krijgen. Toen een grote traktor ons zag komen, ging hij dan ook stapvoets rijden. Van Maaike weet ik dat ze heel oplettend is na grote voertuigen. En terwijl ik Maaike gerust stel, springt Barny de berm in en doet alsof ze in haar leven nog nooit zo'n ding heeft gezien. Raaattsssjjjjj ...... Halstertouw door mijn handje heen.... auw auw auw. .... Voor diegene die zich hier niets bij kunnen voorstellen: tis alsof er een fikkie in je hand wordt gestookt. Op diverse plaatsen heb ik nu flinke brandplekken.
Toen ik binnen kwam heb ik direct Lonne (mijn zusje) gebeld om te vragen wat ik het beste erop kan smeren. Water water en nog eens water en daarna zalf.
Nadat ik mijn kleine man in bed had gelegd, ben ik toch maar even naar de Reiki-avond geweest.
Het brandt nog steeds, maar niet meer zo erg.
En toch nog een geluk dat ik het touw niet meer OM mijn hand had, want anders was het waarschijnlijk anders afgelopen.