De 1e prijs op moederdag.

Zondagochtend…. Gestommel in de caravan. En, echt waar, ik was nog lekker het slapen toen Jorrith en Demi op bed kropen met een heleboel cadeautjes.
Mijn hartje smolt helemaal toen hij hakkelend het versje op zei.
En wat ben ik verwend geworden: Het zwaantje van de pandora-bedeltjes-collectie, een zelfgemaakt papier-machéplantje, en een groot hart met een hand en natuurlijk gedichtjes. Dan niet de bruisbal voor in bad vergeten. Die had hij toen hij met oma Marlies in de stad was “helemaal zelluf” gekocht bij de Douglas.
Natuurlijk kreeg ik ook nog een hele dikke knuffel van hem.
Mijn dag kon vanaf toen al niet meer kapot.


Daar kan geen ontbijt op bed tegenop.
Ontbijten in de vrachtwagen bij Roel en Yvonne is eigenlijk nog gezelliger. We zaten eigenlijk pas heel laat aan het ontbijt omdat we nog op bed hebben geknutseld. Team Houten hoefde pas laat in de marathon te starten. Tot die tijd was het lekker relaxen. Jorrith en Demi deden voor de caravan nog even “rusten”.


Rond de klok van 3 uur kwam het span in actie in de hindernissen.
Gezien ze eerste in het klassement stonden heb ik voor de afwisseling nog eens gefilmd. Demi kreeg de opdracht om foto's te maken. Dat heeft ze heel goed gedaan. Kijk maar naar een gedeelte van het resultaat. Het span ging razendsnel. Aangezien er GEEN spatje regen was gevallen vlogen de stofwolken over het terrein.
Evelien en Wim kwamen eens kijken wat een menwedstrijd inhoud. Heel handig, want gezien ik handen te kort kwam, kon Evelien eventjes oefenen achter de kinderwagen.


Zo vloog de middag voorbij en tijdens het opruimen is Jeroen naar de uitslag gaan kijken. Komt meneer terug met een journaliste. Blijkt dat Yvonne de 1e plaats heeft. Constance Groeneveld (ook een dame met 4 ponies voor de koets) de 2e plaats.
Ze zijn de heren allemaal voorgebleven. Alleen dat, vind ik al geweldig hihihihi.

We konden Yvonne natuurlijk niet alleen naar de prijsuitreiking laten gaan. Het was eventjes wachten voor ze de beker en oranje rozet in ontvangt mocht nemen. Voor de paardjes ging er een zak met wortelen mee naar huis.


Na de prijsuitreiking SNEL naar huis was er niet bij: de paardenstal moest nog afgebroken worden. (Hier wacht Donnie om de vrachtauto op te gaan)

Gelukkig maken vele handen licht werk en schoot het snel op zodat we moe maar voldaan de auto in konden stappen en richting Mechelen konden rijden.

Thuis genoot ik van een heerlijk warme douche.... Dat is het enige wat ik dit weekend gemist heb.(zeker met al dat stof-happen)
Zo..... jullie zijn weer bijgelezen en -gekeken van wat ik dit weekend uitgespookt heb. Ondertussen geniet ik nog even na.