Afscheid 2

Hopelijk houdt het nu op met de sterfgevallen op mijn werk.
Gisteren naar het afscheid geweest van de moeder van een collega.
Een afscheidsmis in een klein kerkje.
Op de scheve banken was er af en toe een moment van bezinning.
Voor mezelf.
Tijdens de mis gingen er een aantal dingen niet goed. Mijn collega naast me is niet echt de meest serieuze en kon ik het niet laten af en toe te moeten gniffelen.

Soms vraag ik me af “denk ik niet te gemakkelijk over sterfgevallen?”.
De dood hoort bij het leven. Je lichaam gaat dood en je ziel gaat verder.
De kans is groot dat je nog eens opnieuw geboren mag/gaat worden. Je ziel krijgt dan weer een lichaam “toegewezen”(of dat mag je uitzoeken, dat weet ik niet precies)

Samen met mijn collega Antoinette heb ik vaker gefilosofeerd en hebben we besloten dat we niet meer terug willen komen. Maar laatst ben ik hierop teruggekomen en heb ik opgebiecht dat ik wel een uitzondering wil maken nog een leven hier op aarde met iemand door te brengen. Daar ben ik ooit mee begonnen (tig levens voorheen) en het is natuurlijk leuk om daar mijn cyclus (mijn volgend leven???) daarmee af te sluiten.
Kan me voorstellen dat het voor sommige nu op abracadabra begint te lijken!

Iedereen heeft zijn lessen hier te gaan. Iedereen maakt fouten en als het goed is leer je ervan.
Verder is het zaak zo zuiver mogelijk te leven.
Voor sommige klinkt dit al heel zweverig.

Ik dwaal weer af.
Op een begrafenis ga ik nadenken hoe ik zelf mijn begrafenis zou willen. (Ik ben ervan overtuigd dat ik samen met mijn beschermengel mag toekijken naar mijn eigen afscheid)

Mijn moeder roept altijd dat op haar uitvaart een feestje gevierd mag worden.
Gisteren heb ik daar over nagedacht: Dat wil ik ook!
Buiten mijn muziek en foto-slideshow gewoon een vat bier, een kast vol lekker drankjes om te mixen. Toastjes, kazen en andere dingen die ik lekker vind.
Geen standaard koffietafel met die afschuwelijke witte broodjes met kaas en ham en Limburgse proeme- en rijstevlaai.
Nee… het mag wat speciaals worden.
Met als motto: het leven is een feest!
Ook op die laatste dag dat ik hier ben mogen de slingers opgehangen worden (dat kan ik dan natuurlijk niet meer zelf doen)

Maar voorlopig ben ik nog niet van plan ‘over te gaan’ en blijf ik gewoon mijn lessen hier volgen. Ik denk dat het wel belangrijk is uitspreken hoe je het zou willen. Op het onderwerp zit nog veel taboe merk ik zelf.

Nog 3 dagen te gaan. Dan is ook het jaar 2009 voorbij. En komen de nieuwe kansen en lessen van 2010 eraan. Ik verheug me enorm een nieuwe jaar in te gaan. Tijd om de balans op te maken.