"Sterke verhalen over Wout" zong Jack

De foto's bij deze "sterke verhalen" komen snel op de site. We gaan deze week alle foto's bij elkaar in een album-online zetten. Het zijn er veel en veel te veel om in een bericht te posten.

De mannen van Rowwen Hèze zorgde voor een geweldig optreden.
Zelf vond ik het wel wennen hoor. Je leeft er een jaar lang naar toe; dan is het zover. De kids zaten op krukken voor het podium. TOTAAL onder de indruk. Dat las je gewoon van de gezichten af.
Ook de groten kwamen na een aantal liedjes in de "spring"stemming. Wout genoot ook. Ik heb mijn buurman eerlijk gezegd nog nooit zoooooo zien stralen.
Tussen het genieten door probeerde ik alles een beetje vast te leggen op film. Naomi en Carolien maakte foto's met mijn toestel.
Toen de mannen voor de toegift van het podium afliepen, begon Jorrith te huilen.
"Ze moeten terugkomen, mamma!" Ja dan moet je wel klappen, probeerde ik nog. Ging hij nog harder huilen. Gelukkig was Jack alweer in aantocht om de Peel in brand te zingen. Met Jorrith op schoot, genoot ik van dit liedje.

Kreeg een traan in mijn ogen toen ik eraan terug dacht dat ik dit liedje zo'n 2 jaar voor hem gezongen heb. Als baby nam ik hem dan op de arm en liep neuriënd door het huis. Nu zat hij met dikke krokodille tranen bij me op schoot. Tranen van genot en verdriet tegenlijk. Mijn 4 jarige kerel was het er niet mee eens toen de heren voorgoed uit het zicht verdwenen.
Bij oma aan de hand vertrok hij richting het kindertentje. Een suikerspin voor de troost!