Mamma, ik wil een ijsje..... bbbbrrrrrrr

Het was vandaag een mooie zondagmiddag. Ondanks dat het zonnetje straalde, was het winterkoud. Lekker weertje om een frisse neus te halen tijdens een zondagmiddagwandeling.
Natuurlijk wandelen we met een doel: Warme chocomel en een klein hapje te eten. Vanaf Kasteel Vaalsbroek liepen we via het gehucht Rare richting Murphy's Forest. Gelukkig hadden we een man in ons gezelschap die Jorrith berg op kon dragen. Wat goed uit kwam, want het was erg koud zonder fatsoenlijke jas. En je krijgt het wel warm met een kind van 12 kilo op je rug.
Gezien Murphy's heel goed staat aangeschreven weten veel mensen de weg ernaar toe te vinden. En dat terwijl het best afgelegen ligt. Boven aangekomen was het pech hebben: binnen zat alles vol.
Zijn we mar op het terras gaan zitten. Met dit geweldige uitzicht konden we dat wel even uithouden.
Terwijl wij op de kaart een lekker broodje uitzochten, wist Jorrith het al: "Ik wil een ijsje!" Ik heb nog geprobeerd het uit zijn hoofd te praten, maar dat lukte niet echt. Ach ja... 1 bolletje. Maar hij moest me wel beloven het helemaal op te eten. Dat was geen probleem. Kijk maar:

Maar al gauw kreeg m'n kleine man koude handjes (wat niet gek was) De "handjes"(zo noemt Jorrith handschoenen) kwamen toch nog goed van pas:


Na een goed vullende warme hap voor ons, ging het weer berg afwaarts naar Vaalsbroek.
Onderweg kwamen we nog op sommige plaatsen sneeuw tegen. Dus zullen we binnenkort weer door de sneeuw kunnen wandelen. Want men zegt dat sneeuw die lang blijft liggen, wacht op nieuwe sneeuw.
(Wat zou het mooi zijn om daar weer een RH feestje te vieren hihi)
Natuurlijk kon ik het niet laten om weer even een foto te maken van het beruchte emmertje: