Kilootjes

3 ons erbij… 6 ons eraf… kilo hier… kilo daar…

Op het buro van mijn werk hangt een magneet met de tekst:

Lord, if you won’t make me skinny, please make my friends fat.
Dit tot grote ergernis van mijn collega die na het stoppen met roken enkele luttige kilootjes is bijgekomen.

Familie hoort vast niet bij dit spreukje; mijn zusje is tenslotte bijna 40 kilo afgevallen.
Natuurlijk ben ik heel trots op haar. (dat had ik jullie al eens laten weten) Nu gaat iedereen vragen: “ennnn… Ga jij nu ook lijnen??” “Is dat niets voor jou: Rennen?”
Nee nee en nog eens nee… Ik ben Lonne niet. Doe de dingen op mijn manier. Mijn tempo. Vergeet niet dat alle kilo’s ook emoties zijn.
Zeker voor mij. Ik ben een emo-eter zoals ze het noemen.
Mijn zusje heeft de laatste jaren heel hard aan zichzelf gewerkt en moeilijke keuzes gemaakt. Daarbij veel dingen opgeruimd.
Het bewijs dat lichaam en geest inderdaad zeer nauw verbonden zijn.

Natuurlijk zou ik ook graag wat smaller zijn. Maar vaak denk ik dan: waar gaat het om in het leven????
De laatste week hoor ik niets dan enge verhalen over zieke mensen en mensen die (jong) sterven.
Na verschillende donkere periodes weet ik dat het leven veel te kort is. Ik wil mijn leven leven zoals ík dat wil. Alles eruit halen op míjn manier.
Maakt het dan uit of ik dik, dun, groot, klein, mooi, lelijk, dikke tieten of dunne tieten heb?

Iedereen leeft zijn leven op zijn manier. Neem je mede-mens zoals hij is...