De Sint in aantocht

De intocht van Sinterklaas heeft Jorrith samen met oma Marlies en opa Ben gekeken. Oma vertelde dat Jorrith de aankomst van de goedheilig man heel spannend vond. Toen bleek dat het paard van Sinterklaas verdwenen was, raakte mijn kereltje toch een beetje van streek. ’s Avonds in bed vertelde hij met zijn vingertje wijzend in de lucht: “Weet je….. mijn pony, je-weet-wel Melle die nu in de hemel is, die was ook los gekomen en die liep weg. Maar die liep niet ver weg. Die bleef in de wei. Maar Americo is een stout paard”.

Zondag was de Sint in Mechelen. Traditioneel werd hij gereden met paard en wagen. ONZE paarden voor onze wagen. Jaaa… hoe ga je je kleine man dat uitleggen! Jeroen had de oplossing gevonden. Tijdens het eten vertelde hij aan Jorrith dat Sinterklaas gebeld had. De sint wilde Americo een dag vrij geven en vroeg of Jeroen met zijn paarden wilde komen. Dat probleem was opgelost.

Zaterdagmiddag kregen we bij de C1000 een gratis pietenpakje. Heeft hij toch lopen knotteren…. Met als gevolg dat ik zei:”Oké … we maken iemand anders blij met het pietenpakje”. Thuis aangekomen het pakje uitgepakt en heel voorzichtig deed hij het toch aan.

De volgende ochtend wilde hij het weer aan en liet het aan toen we naar het dorp in gingen. “Ik wil het toch houden, mamma, ik moest er alleen een beetje aan wennen”. De manier waarop hij dat zei maakte me aan het lachen.



Door de regen kon hij helaas niet meerijden met de koets. Hij werd super verlegen toen de pieten hem snoepgoed kwamen brengen. Dat zorgde ervoor dat hij Piet “Hanny” niet zag.

In de zaal zette hij het op een huilen. “IK WIL NAAR HUIS” gilde hij. Jaaaa daag… dacht het niet…

“De muziek is te hard en ik vind het hier niet leuk!”. Jaaa zo’n bezoek is toch wel erg spannend voor zo’n kleine man.

Samen met hem ben ik vooraan bij het podium gaan staan zodat hij kon zien wat de bedoeling was.

Toen het zover was en hij met het zakje walnoten (Opa Jan wist te vertellen dat de sint die lekker vind) het podium op liep, gaf hij de Sint een hand en de walnoten. De Sint vroeg of Jorrith volgend jaar wel mee rijdt met de koets. Na een bevestigend antwoord liep hij door naar de cadeautjes-tafel overhandigde zijn bonnetje en nam de cadeautjes met een big smile in ontvangst.

“Sinterklaas is mijn beste vriend!” riep hij tegen me… "Ik moest alleen een beetje aan hem wennen".


Volgende week weer een spannende week… Dan wordt ie 5!

Heel cliché maar wat gaat de tijd snel…. Zuchtttttttt