Hier bin ich wieder

Moest er nog even van bijkomen hoor.
Ondertussen wel de foto's online gezet.
Wil je ALLES zien --> klik hier.
Wil je de leukste foto's zien --> klik hier.

Tijdens mijn vakantie heb ik een dagboekje bijgehouden.
Het is een beetje een lang verhaal geworden.
Voor wie zin heeft:

Wat een verwend leven.
Van de ene wedstrijd naar de andere. In tegenstelling tot meneer Rick, de beroepszigeuner, voel ik me een “hobby”zigeuner.
Oldenzaal was een een mooie wedstrijd. Beetje sjiek ook.
Zaterdag aangekomen na terrein verkenning met Jorrith gewandeld en gespeeld bij de naastgelegen recreatieplas “het Hulsbeek”. Het weer was natuurijk geweldig.
’s Avond kwam Jeroen pas om kwart voor 7 terug van het “ouwehoeren”. Nee de snackbar heb ik geen zin in. Oldenzaal “city”ingelopen: Jeroen merkt een croissanterie?petit mangerie op. Kaart ziet er goed uit. Eten blijkt ook verrukkelijk te zijn. Net een tikkie extra. Daar hou ik wel van. Bij de snackbar nemen mijn mannen wel nog een lekker softijsje. Om calorieën te sparen, help ik Jorrith met zijn ijsje.
Nadat Jorrith in bed ligt, ga ik op de koffie bij familie Visser. Jeroen gaat op stap en ikke na wat smssen vroeg naar bed.


Zondag op tijd op.
Rond de klok van 10 uur word ik in de rekenkamer verwacht. Daar zitten Joop en Wilma al op me te wachten.
Er gebeuren rare dingen met de computer.
Wilma is behekst maar kan ook toveren. Met andere woorden: de dingen die gebeuren zijn niet te verklaren. We geven het systeem de schuld(ontworpen door een belg… hihi)
Dag verloopt verder relaxed. Geen problemen en geen stress.
Nemen van de gekregen maaltijdbonnetjes een frietje met een stukkie vis.
Jorrith is lief geweest en hobbelt gewoon lekker met ons mee.
Overdag met Jeroen. Terwijl Jeroen naar de rijders in de hindernissen kijkt, vindt Jorrith de demonstraties van ganzen-hoeden en roofvogels spannender. Hij vertelt een mevrouw dat hij helemaal alleen is. Maar pappa houdt alles in de gaten en krijgt toch te horen wat onze kleine man allemaal verteld.
Na de wedstrijd draaien we de pootjes van de sleurhut op en verhuizen we het hele geval naar de Olmstraat in Almelo.
’s Avonds gaan we op bezoek bij vrienden van Johan en Wilma en rond 11-12 uur duiken we ons bedje in.

Koninginnedag
Er is Oranje markt met allerlei festiviteiten in de stad.
Beetje op tijd op gestaan om te eten. Jorrith mag nog wat langer blijven liggen omdat hij veel te laat in bed was.
Als ie wakker wordt, zegt ie dat hij een step wilt hebben. Geen idee hoe hij daarbij komt.
We fietsen richting de stad. Stallen de fietsen bij vrienden van familie Ottens. Gezellig lopen we verder richting de stad. Pikken al snel een terrasje voor een kop koffie helaas zonder gebak. (alles was al op)
Daarna slaan we aan de koop: een leuk camouflage pakje voor Jorrith. Papa kijkt mee en ziet een leuke team-Houten-blauwe-body warmer.
Jeroen vindt nog wat broeken voor hem zelf en ik neem genoegen met een strohoedje. Even een overheerlijk ijsje proeven bij DE ijskraam van Almelo…. HEERLIJK ijs.
Op weg naar de lunchroom van “Bolletje” (die jammergenoeg dicht bleek te zijn)(we komen nog een keertje terug, Johan!!) kwamen we langs een herenzaak. Leuke herenjasjes in de aanbieding. Jeroen verlaat de zaak met een jasje dat Johan leuk vond en Johan heeft het jasje wat Jeroen leuk vond.
De terrassen zaten inmiddels overvol en dus liepen we richting huis.
Jorrith is enorm verwend: we scoorde ook nog een Bob-de-houthakker-bouwer pop en een kinder-cd.
Thuis aan de rosé vertel ik Wilma over de ligstoel die ik bij Karwei in het krantje zag staan. Nou… nu kunnen we nog gaan… (Nog niet veel rosé op hoor) Hup in de auto naar Hengelo. Helaas ook daar geen stoelen meer te krijgen. Via het industrieterrein weer richting Almelo… jaaaa wat zie ik daar…. Bij Leenbakker….. MIJN STOELEN……
Ik neem er 3. Zo hoef ik de mijne niet af te staan aan mijn man. Die 3e is voor Yvonne (in het kader van 2e-moeder- dag. (je bent wedstrijd-weekend-moeder of niet haha)
Weer thuis in Almelo besluiten we uit te gaan eten. Wilma zoekt een schots-restaurant uit. En als we daaraan komen gaan we voor het 4 gangen menu. Op de “higges/hidges??”na (geen idee hoe je het schrijft) een verrassende maaltijd.
Jeroen trakteert met mijn zuur verdiende rekenkamer geld. (haha… was een leuke meevaller) Jorrith had goed gegeten. Te goed bleek achteraf. Ik had ook wel een gevoel daarna dat ik OF ging ontploffen of dat ik een fontein ging nadoen (kotsgevoel haha)
Jorrith koos ’s nachts voor de laatste optie: Slaapzak en laken zaten helemaal onder. Inclusief 2 knuffels. Van 3 uur tot 5 uur heb ik wakker gelegen. Jorrith lag (dwars) tussen ons in.
Om 7 uur opgestaan: Wilma (en Johan ook) was zo lief later te gaan werken en alles nog even in de wasmachine te doen. Na koffie en het wachten op de wasmachine vertrokken we rond 9 uur richting Emsdetten.

Na anderhalf uur kwamen we daar aan. Direct alles een beetje geïnstalleerd. De natte was opgehangen. De zon straalt en schijnt nog steeds. Na 14.00 uur rijden Jeroen en Jorrith de combinatie van Roel en Yvonne tegemoet.
In die tijd vermaak ik me in mijn nieuwe ligstoel met het boek van Kirstie Alley: “Ik wil mijn gewicht kwijt en mijn leven terug”. Leuk om te lezen dat ook een celeb gewichtsproblemen heeft.
De hele bups komt aan. Na effen uitrusten(Yvonne mag gelijk op haar bedje liggen) gaan het hele circus voor de paarden klaarmaken. Dat wil zeggen: de paardenstal opzetten en gereed maken om de pony’s te stallen.
’s Avonds eten we een “gewone”magnetron-macaroni-maaltijd. Effe een rustige/kleien portie.
Jorrith gaat op tijd naar bed.
Ik ruim nog wat op en duik ook niet veel later mijn bed in om wat te lezen. Al snel vallen mijn ogen dicht.
Om 8.50 schrik ik wakker.
Roel en Yvonne zijn al een uur op. We gaan direct ontbijten. Had me voorgenomen een fruitontbijt te nemen. Toch zwak ik gelijk af en schuif gezellig aan. Het brood moet tenslotte ook op.
Terwijl ik de ontbijttafel opruim en daarna onze caravan, spant de rest de paarden in om te gaan trainen. Als ik klaar ben, fiets ik naar het terrein om een kijkje te nemen. Yvonne rijdt met de nieuwe presentatiewagen.

’s Middags ga ik met mijn mannen richting Emsdette-stadt. Hoezo verwend Jorrith krijgt heuse Bob de bouwer “schandalen”. Ik trakteer mezelf op zomerse slippertjes. Niet handig voor op een stoffig wedstrijdterrein maar wel lekker luchtig aan de voeten.

Via de Italiaanse ijssalon waar de eigenaar net zo lekker uitzag als dat mijn ijsje smaakte gingen we terug naar de caravan. Terwijl ik nog geniet van mijn ijsje (met advocaatijs(met stukjes choco)hazelnootijs en Bacio-ijs(overheerijk)) gaat de rest verkennen en duik ik weer in mijn boek. Nadat ik dat uitlees heb ik alleen nog maar meer zin om te snaaien. Jorrith komt lastig en moe terug. Doe een poging om hem in bed te leggen.
Ondertussen pept sl-sis Raphaella mij op met een sms: Geniet van al het lekkers. Lijnen kan daarna wel weer.
Na het douchen eet de rest bami en ik een kom sla met beetje bami.

Douchen
Het is behelpen tijdens zo’n wedstijd. In Emsdette zijn de douches in het dorpje 4 km verder.
Dit keer is er een gezamenlijke douche. Lotte heeft geen zin om te fietsen en is maar al te blij dat ze met de auto mee kan.
De wc’s liggen naast het deelnemers terrein. Zoals meestal in Duitsland heel keurig geregeld.
Waarom moet Nederlanders toch altijd nog zeiken als ze zieken. Haha.
Tijdens mijn plasje hoor ik opmerkingen als : “ehm ik haat het als er geen toiletpapier is”en “mooie wc maar dat trapje maakt zo’n lawaai als je naar binnen stapt” Enigste wat ik kan denken (jaja ik heb mijn mond gehouden) is: Ach mens, zeik niet, plas of poep gewoon.” Er is niets mis met deze schone hokjes. Op andere wedstrijden moet je papier zelf meenemen en is het lang niet zo schoon.

Afkicken

Voordeel of nadeel????
Een weekje weg wil ook zeggen een weekje geen ‘pejoeteer”zoals Jorrith hem noemt.
Daarom wel vroeg in bed en even bijslapen.
Gelukkig word ik wel door middel van sms’jes van (SL) vriendjes en vriendinnetjes op de hoogte gehouden. Dat helpt me de week door.
Geintje… Over het algemeen mis ik de pc niet echt. Het “verplicht” me tot het doen van o.a. lezen of kralenkettingen maken. (niet vergeten een hangertje voor de mp3 van Lonne te maken. Iemand nog een leuke telefoonhanger nodig??)
Het zou toch wel leuk zijn als ik een laptop had: kan ik foto’s branden en dvd’s maken. En dit verhaaltje typen ipv een schriftje vol te schrijven. Wat natuurlijk ook wel eens goed is… Houd de schrijfvaardigheid op pijl. Op mijn werk kom ik niet verder dan een paar geeltjes te schrijven en tig handtekeningen per dag. (heb daardoor wel best een aardige handtekening)
Nee ik denk toch dat ik een laptop wil. Denke…..
Ik weet het zeker: IK GA VOOR DE LAPTOP!

Kleuterpraatje tussendoor:
Jorrith: Yfohòn, Donny (een van de pony’s ) heeft hooikoorts. Zijn hele hoofd is warm.
Terug naar de wedstrijd: Vandaag rustig aan gedaan met eten. Er was bijna geen tijd om samen te eten. Druk programma. 1e officiële gedeelte van de wedstrijd: de veterinaire keuring. Loes, Donny, Kira, Ivo en Fleur zijn allemaal door de keuring heen gekomen.
Collega rijder Peter de Koning heeft pech. Heeft niet gezien dat zijn dierenarts bij 1 pony geen datum heeft ingevuld. De pony moet dan ook het wedstrijdterrein onmiddellijk verlaten.

Om 18.30 vertrekken we met de bus naar het Radthaus van Emsdetten. Met (energy) bier, cola en mineraalwasser worden we ontvangen door de burgemeester. Na een heuse groepsfoto en de nodige toespraken nog effen “socializen” met een hapje erbij. De meeste gaan met de bus terug. Behalve mijn man en nog een aantal andere: die gaan Emsdette op de kop zetten. Ik beloof na te gaan als Jorrith in bed ligt.

Roel en Yvonne zijn met de auto terug gegaan en komen nog later dan mij aan: Hadden eerst nog een ijsje gegeten. Daar hebben Jorrith en ik ook nog wel zin op. Peter en zijn vrouw ook. Bij de lekkere Italiaan halen we weer zo’n lekker ijsje.
Ik besluit om toch maar niet meer naar de stad te gaan. Loop nog wat rond en warm me op onder de kachel van Van Veen. Terwijl we wat drinken krijg ik te horen dat de heren naar huis willen en of ik ze kom halen.
Van 10 uur naar bed komt niets van terecht. Het wordt 1 uur.

Vrijdag moet Yvonne als 2e in de ring de dressuur rijden. Het gaat heel goed. Dat vinden eigenlijk iedereen om ons heen. Het is alleen niet handig om als 2e te starten. Dat is dan ook in de punten te zien.
’s Avonds mag ze toch de 8e prijs in ontvangst gaan nemen. Ik blijf bij Jorrith en ga nog even koffie drinken bij mevrouw Dietzel.


Koffer

Hij zag hem al staan toen we de schoenenzaak ingingen. Een groot Bob de Bouwer koffer. Maar we hadden af gesproken dat hij het koffer moest verdienen met 2 dagen zich lief te gedragen. Nu hoor ik sommige denken”dat ventje is toch altijd lief!”. Nou geloof me: hij kan soms behoorlijk te keer gaan.
Maar oké…vrijdagmiddag op de fiets naar Emsdette. Stonden er nog maar 2 koffers (van de 4) Gelukkig die wij graag wilde hebben stond er ook nog.
Geen idee wat ik mijn manneke anders had moeten vertellen.
Met eten vandaag redelijk rustig gedaan. Misschien toch maar iets meer brood eten; kan ik die paar chocolaatjes helemaal laten staan.
Kan natuurlijk ook wat meer gaan fietsen. Fietsen is leuk hier in Emsdette: geen bergen.
Mijn ogen beginnen te branden. Zandmannetje is niet alleen bij Jorrith geweest. Lonne sms’t me nog dat ze bij het concert Rowwen Hèze in Banholt is en dat ze me behoorlijk mist.
Als bellen niet lukt, ga ik maar slapen.


Gevoel dat het zondag is.
Komt omdat we op een 2 daagse nationale wedstrijd de marathon op zondag rijden.
Op een internationale is dat op zaterdag.
Nadat Yvonne en de mannen richting de start gingen, ben ik met Jorrith en Lola naar de winkel gereden om brood te halen. Voor de 3e en laatste keer rijdt ik lang de ijssalon… ja die met je weet wel: die knappe italiaan. (had ik maar een foto gemaakt eh)

De marathon is een grote stofwolk. Ben bang dat de film behoorlijk wazig is. Lotte heeft trouwens de foto’s gemaakt.
Op een kleine hapering in hindernis 2 na, is het perfect gegaan.
Ben altijd blij als het hele span en team weer heelhuids terug is.
Alles en iedereen zit onder het stof.
Ik voelde me nog wel zo fries vanochtend na de douche.
Zaterdagavond gaan we grillen in de tent. De DJ draait speciaal voor Jorrith “cowboys und indianen”. Jorrith springt heel enthousiast mee op de muziek.
We kijken nog even naar de verkenning van de vaardigheid en gaan dan nog even terug naar binnen. Veel te laat gaat mijn kleine man naar bed.
Ik ga nog even terug naar het “driversball”. Tuurlijk heb ik daar weer de nodige foto’s gemaakt.Het was een grote soap die avond. Kon ik wel om lachen.

Even in het kort verder:
Zondag een zeer relaxte dag met veel wachten. Uiteindelijk kan er tussen 3 en 4 de vaardigheid gereden worden. In een zeer lastig parcours rollen er bij Yvonne 2 ballen van de kegeltjes. De nieuwe koets geeft zijn voordeel. Yvonne voelt het verschil met de oude zeer goed. Nu maar hopen dat op de volgende wedstrijd een iets fatsoenlijker parcours wordt gebouwd.
Na de vaardigheid is het inpakken, eten en wegwezen.

De uitslagen van de wedstrijd vindt je HIER.
Yvonne eindigden in het totaal op een 13e plaats. (van de 33)
Manon, voor wie dit de eerste internationale wedstrijd was, eindigden op een 9e plaats. (van de 36) Dat is zeker iets om trots op te zijn.

Een heel verhaal is het geworden. Met of zonder fouten: het gaat de ether in.