Zomaar een woensdag in April

"Mamma... Je had beloofd dat ik ook mocht paardrijden".
"Mamma... Ik wil met de koets mee".

Natuurlijk dat mamma en vooral pappa het heel leuk zouden vinden als onze kleine man onze sport leuk gaat vinden. Maar heel bewust gaan we hem natuurlijk niet "pushen".
Dinsdagavond was hij mee op de koets gaan rijden. Toen ik met de auto ging halen in het bos werd hij boos en verdrietig dat hij naar huis moest. Ja een kleuterleven gaat niet over rozen: Vroeg naar bed gaan hoort er nu eenmaal bij. Om hem stil te krijgen probeer je als moeder natuurlijk vanalles. Dus beloofd is beloofd: Jorrith zou en moest gisteren op het paardzitten.

Cool Slideshows

Voor een kleuterpraatje:
Op eerste paasdag reden we naar de ijskraam in Epen. Toen we op de Bommerigerweg een stukje omhoog reden De paardjes moeten dan hard werken)werden we ingehaald door een fietser.
Uit het niets roept Jorrith: "HEJ.........Jij mag niet voorkruipen!"
Na het ijsje toen we weer richting Mechelen reden zegt hij tegen Patrick:
"Patrick, Hou je arm eens naar rechts dan weten de paarden dat ze die kant op moeten lopen om naar huis te gaan".
klinkt misschien hier niet zo grappig, maar wij hebben er om gelachen.

Op school is ie net zo bij de pinken:
Zijn buurjongentjes en vriendjes Rav en Matthijs geven elkaar een knuffel op het schoolplein; Jorrith mag niet meedoen. "wij gaan trouwen" roepen Rav en Matthijs. Waarop Jorrith reageert met: "jullie doen maar, jullie kunnen toch geen kinderen krijgen".
De rest valt me nu niet in...