132 x

En dan ben je gewoon 35 jaar.
Helemaal onder de indruk van deze dag schrijf ik nog even snel deze blog. Ik wil niet overdrijven en/of opscheppen maar ik heb vandaag zeker zo'n 132 felicitaties gehad. Grotendeels krabbels op Hyves, smsjes, telefoontjes en dikke kussen op mijn wang.
Ikke, die wel vaak aan mensen denkt, maar soms slordig is en te vergeetachtig om wat van me te laten horen. Ik ben helemaal ontroerd als ik jullie berichten lees. Wat een vrienden/kennissen!!! Wat lief dat jullie aan mij denken.

Met de mensen het dichtste bij me staan heb ik vanavond mijn verjaardag een beetje gevierd. Heel groots ging dit jaar niet.
Morgen om half 6 gaat de wekker en pak ik mijn laatste spulletjes in.
Pappa en mamma komen mij (en Lonne) halen voor vertrek naar St Anton.
Terwijl ik in de bergen op de ski's ga vieren dat ik 35 jaar ben, houden mijn mannen thuis de boel in de gaten.
Mocht ik erge heimwee krijgen... heb ik mezelf beloofd de trein terug naar huis te nemen.
Maar voor nu: Schiheil... hals und beinbruch.... of hoe ze het ook zeggen....