Oké dan

“Euh…. Wordt het niet weer eens tijd voor je blog bij te vullen??” Dit keer een opmerking tussendoor van mijn vriendin-nu-ook-collega, Corinne. Ja ja ja… verhaaltje staat klaar:
De laatste keer was net voor Pasen. Is dat alweer zolang geleden dan?? Time fly’s.
Pasen was huiselijk gezellig. 3 vrijgezellen te slapen; zusje, RH vriendinnetje Peetje en sl vriendje Tonie aten gezellig eitjes mee.
Voor de afwisseling waren pappa en mamma eens een keertje niet in Zeeland. Zondagochtend zat de paastafel gezellig vol. Samen met Lonne had ik me helemaal in de bocht gegooid om allerlei lekkers te maken
Jorrith is weer goed verwend met chocolade en kleine paaspresentjes. En waar amuseert hij zich het meeste mee… Je raadt het nooit: een haze-masker wat pappa gratis van de Lidl had meegenomen.
Dinsdag na Pasen bracht ik samen met Tonie een bezoek aan onze Belgische sl vrienden. Dat verhaal gaat verder op mijn secondlife-weblog.
Na nog wat werken en een ziekenhuisbezoekje mochten we weer op pad met de paarden.
In Velden de eerste ‘wilde’ wedstrijd van het jaar rijden.
1 nachtje in de caravan proefdraaien om te zien of we alles bij hadden om de week erna naar Heukelom te gaan.
Geen rekenkamer voor mij dit jaar in Heukelom. Ik heb manlief geassisteerd in o.a. de marathon en geestelijke steun gegeven nadat hij een avondje flink was gaan stappen. Voor de 2e keer deden de pony’s Tascha en Nouscka het best goed. We zijn er nog lang niet, dus oefenen we lekker verder. Het was overigens wel een erg modderig weekend. Het was tenslotte ’s zaterdags ook pokkeweer. Weten jullie nog…
Lonne heeft die zondag(ja toen het gelukkig mooi weer was) na een jaar lang training de 10 km gerend tijdens de paraloop in Brunssum.
Ben zoooooo trots op mijn zusje. 40 kilo afgevallen, single en gaat helemaal voor haar eigen leven. Ze komt er wel. Over een weekje woont ze in haar appartementje in Hilleshagen “onder”.

Enfin … na Heukelom 5 dagen werken en een tandartsbezoek tussendoor, stond de caravan weer gereed om Roel en Yvonne na te reizen naar Horst. Demi vergezelde ons.
Nadat het team klaar was met de officiële onderdelen stapten Demi, Jorrith en ik op de fiets om boodschapjes te halen in Horst.
Bij terugkomst op het terrein een klein hapje eten en door naar Aardbeienland. Helaas vond ik het niet meer lonen om voor nog een uurtje zoveel entree te betalen. Terwijl ik samen met Jorrith de rest van het ijsje op eet, vertoont Demi haar kunsten op de mega steile glijbaan naast het Aardbeienterras.
Na wat rondhangen, ouwehoeren en eten maakte we ons klaar om te gaan stappen. Blok 13 in Horst stond op het programma. Demi lette op Jorrith en Roel en Yvonne lette weer op Demi. Dat was voor die uurtjes geregeld. Jeroen offerde zich op om te rijden. Net als “snotzieke”Edje die toch mee ging eentje drinken.
De Bailey smaakte goed, al lag het tempo ergggg hoog voor de 1e keer van het jaar. Ik ben natuurlijk geen student die 4 x in de week in de kroeg hangt en ook geen geregelde drinker. De man met de hamer had me alweer gevonden.
Samen met Kiki, meneer Rick en Sjoerd bracht de meneer van de stinkende shoama-tent ons om half 4?? netjes naar het wedstrijd terrein… (damn…. Heeft Horst nu echt geen taxi vervoer????)
Maar Esje zou Esje niet zijn als ze de dag (Lees: een paar uur daarna) daarna gewoon paraat stond.
Natuurlijk mocht ik wel ietsjes langer dan manlief in bed blijven liggen, maar al ruimschoots van te voren stond ik met de camera in de aanslag bij hindernis 1 op Team Houten te wachten. Beetje moe… maar ik stond er wel! De filmcamera had er alleen geen zin meer in. Na wat geërgerd mijn nieuwe “it’s a sony” in de strijd gegooid. En kijk:
Hier komt een hindernisfilmpje
In de middag kwam ik mijn Rowwen Hèze vrienden Marcel met kids en meneer Luttge met kind tegen. Na een rondleiding en wat koekeloeren op het terrein was het tijd om het zaakje bij elkaar te rapen.
Denk dat het kwam omdat Demi bij ons was… want…. In een mum van tijd (denk dat het een recordtijd was!!!!) was de paardenstal weer een aanhanger geworden en kon Yvonne zich klaarmaken om naar de prijsuitreiking te gaan en wij in de auto richting het zuiden van ons moeie limburg.
Het weekend eindigde, na lang wachten, met een heerlijke, lauwe McDonald’s.