Kleuterpraat
Sinds mijn kleine man naar school gaat, is zijn gedrag toch iets veranderd.
Of eigenlijk: zijn mondwerk. Nu is daar niets mis mee, maar het levert toch lachwekkende situaties op.
Vanavond tijdens het eten kregen we een beetje ruzie. Jorrith was moe van het spelen. We waren met buurjongetjes Rav naar de overdekte speeltuin in Schin op Geul geweest.
Het eten ging er niet echt meer in.
Dus stelde ik hem voor te eten of ik zou hem naar bed brengen.
Heel boos deed hij alsof hij de ‘moederpolitie’ zou bellen. “Ze komen je halen en stoppen je dan in de gevangenis!”, riep mijn kleine spruit.
Opa Jan vertelde hem dat als mamma in de gevangenis zit, Jorrith mamma niet meer kan zien en dan toch ook moet huilen. Mamma is dan tenslotte weg.
“Nee hoor!” zei Jorrith, “dan zoek ik op Marktplaats. Ik kijk daar wel of ik een nieuwe Esther vind! Daar op www.marktplaats is die er wel.” (hij zegt ook altijd www. ervoor)
Vorige week kregen we van vrienden te horen wat hij tijdens het eten verteld had. Jorrith was die middag bij Britt gaan spelen omdat ik de Nieuwjaarsborrel/cabaretmiddag van het werk had. Chantal had spaghetti gemaakt en toen ze aan tafel zaten te eten, vroeg Chantal of Jorrith ook wat rode bietjes erbij wilde hebben (die had ze over van de dag ervoor) “NEE”, zei Jorrith vol overtuigend,”die mag ik niet hebben van de dokter. Dat heeft ie gezegd”.
Chantal twijfelde of hij het meende of niet.
Of eigenlijk: zijn mondwerk. Nu is daar niets mis mee, maar het levert toch lachwekkende situaties op.
Vanavond tijdens het eten kregen we een beetje ruzie. Jorrith was moe van het spelen. We waren met buurjongetjes Rav naar de overdekte speeltuin in Schin op Geul geweest.
Het eten ging er niet echt meer in.
Dus stelde ik hem voor te eten of ik zou hem naar bed brengen.
Heel boos deed hij alsof hij de ‘moederpolitie’ zou bellen. “Ze komen je halen en stoppen je dan in de gevangenis!”, riep mijn kleine spruit.
Opa Jan vertelde hem dat als mamma in de gevangenis zit, Jorrith mamma niet meer kan zien en dan toch ook moet huilen. Mamma is dan tenslotte weg.
“Nee hoor!” zei Jorrith, “dan zoek ik op Marktplaats. Ik kijk daar wel of ik een nieuwe Esther vind! Daar op www.marktplaats is die er wel.” (hij zegt ook altijd www. ervoor)
Vorige week kregen we van vrienden te horen wat hij tijdens het eten verteld had. Jorrith was die middag bij Britt gaan spelen omdat ik de Nieuwjaarsborrel/cabaretmiddag van het werk had. Chantal had spaghetti gemaakt en toen ze aan tafel zaten te eten, vroeg Chantal of Jorrith ook wat rode bietjes erbij wilde hebben (die had ze over van de dag ervoor) “NEE”, zei Jorrith vol overtuigend,”die mag ik niet hebben van de dokter. Dat heeft ie gezegd”.
Chantal twijfelde of hij het meende of niet.
Hij durfde gewoon niet te zeggen, dat ie geen bietjes lust.
Nu kunnen we er natuurlijk om lachen.
Soms is het ook niet grappig.
Tussen kerst en Nieuwjaar moest ik op een middag wat dingetjes regelen. Jorrith mee achterin de auto. Toen we op de 2e plaats aankwamen (dat was bij de Albert Heijn) zei hij dat hij wel in de auto bleef zitten. “Nee hoor, niets daarvan. Je gaat gewoon even mee!”zei ik.
Toen schreeuwde hij: “Als je me durft aan te raken of te pakken houd ik je handen tussen de deur. En als je hoofd tussen de deur zit klap ik die ook tussen de deur.”
Wat een praat voor een net 4 jarige.
Natuurlijk heb ik hem even flink de les gelezen. Zo ‘bedreigd’ dat die als een hondje achter me aan door de Appie liep.
Ik heb daarna ook niets meer gehoord.
Zo … nu heb ik het ook vastliggen. Want vaak vertel je die dingen wel, maar vergeet je ze al snel weer.
posted by Jewel at 12:33 p.m.
1 Comments:
Wat ben jij een heks, ik moet er bijna van huilen dat jij mijn kleine grote vrind zo lelijk doet.....Tis zo een grappig menneke.. en ja mama esther kindertjes worden groter en mondiger,,,hahaha...Wij wachten met spanning op de 2 ling die komt.. hahahahaha
Een reactie posten
<< Home