Een nieuwe berg

Om op de top van de berg te komen moet je eerst door het dal.

Daar ben ik nu beland. Sinds een week “woon” ik in een dal. Nu weet ik ook dat het niet altijd feest kan zijn,  maar ben me ervan bewust dat ik dit gevoel niet lang wil blijven houden.

Waar het vandaan komt??  Waarom ik dit nu voel??? Ik kan het je niet vertellen.

“Het hoort bij het proces waar je inzit”, zeggen mensen om mij heen.

Dat kan natuurlijk wel zo zijn, maar fijn vind ik het niet.

Mijn levensvreugde is op vakantie. Glimlachen gaat moeilijk. Wat makkelijk gaat is huilen. Tranen springen bij het minste of geringste in mijn ogen.  Leg me niets in de weg want mijn boosheid ligt zo voor je voeten.

Hoewel ik weet dat die tijd wel weer gaan komen, kan ik me er niet zetten dit NU te doen.

Dingen spoken in mijn hoofd. Naast me ligt een lijst met “things to do”.

Dingen voor mezelf regelen; ik moet het me echt gaan aanleren. Waarschijnlijk een levensles waar ik nu wat mee moet. Zorgen voor anderen gaat zoveel makkelijker. Nee… nu tijd voor mezelf. Pas op de plaats.

Geen idee hoe lang dit gaat duren. Ik doe mijn best om weer berg op te komen. Een nieuwe berg!