Limonadegevoel



mijn kaartje voor 20 juli 2011

De tijd staat even stil. Niet voor mij maar voor iemand die ik al lang ken. Wat kan je doen voor iemand die in een nachtmerrie leeft? Alleen maar hopen.

Het zet je heel even weer met beiden benen op de grond en voor je het weet gaat het leven gewoon verder. Je gedachten dwalend heen en weer. Tussen leven en de dood. Terwijl er een kindje vecht voor zijn leven, staat mijn zusje op het punt om nieuw leven te schenken en wordt binnen nu en een week mijn petekindje geboren. That's Life!

De laatste pauze voor mijn vakantie. Na het halen van een verrassing voor zuslief, stop ik bij de boekenzaak. Ik lees het ene achterkantje na het andere. Lekker lezen op vakantie. Wil ik nu weer over liefde gaan lezen? Liefde waar ik niet meer in geloof. Althans op dit moment.   Komt dat moment er weer? Ik voel me gekwetst. Dat is de juiste benaming. Gekwetst met van alles en nog wat. Dat voelt alsof ik in het dal sta. Het dal van een hele grote berg. Ik weet dat ik die berg op moet. Ik ga die berg ook op. Ik ga naar de top.  Weet zeker dat me dat gaat lukken, want dit is een levensles voor mij. Wel een hele grote als je het mij vraagt.

Gelukkig heb ik allemaal lieve vriendjes en vriendinnetjes om me heen en komen er hele lieve mensen op mijn pad die mij handvaten geven. De wetten van "wat men zaait zal men oogsten" en "wie goed doet, goed ontmoet" spoken door mijn hoofd en geven mij het vertrouwen dat het inderdaad allemaal goed gaat komen.

Maar toch wil ik ook weer niet klagen. Dit is niet zeurderig bedoelt. Het is even een gevoel waar ik doorheen moet. Esje zou Esje niet zijn, om toch met een glimlach door te gaan.

Gemaakt op de laatste (8e)
schilderles(tis nog niet af)

Waar was ik? O ja … de liefde. Liefde waar ik niet in geloof. Toch ga ik voor het boek over de chaotische singel moeder die verliefd wordt. En kan ik het boek 'Het limonadegevoel 'van Vonne vander Meer (een van mijn favoriete schrijfsters) niet laten liggen. Heb ik ook nog tijd om "de weduwe van.." te lezen? Misschien wel en zo niet dan maak ik mamma blij met het boek.

Misschien moet ik zelf wel een boek schrijven. Over onze scheiding. Blijkt dat veel mensen het niet snappen. Nu is de vraag: moet ik uitleg geven?? Moet ik mezelf verdedigen met antwoorden en reacties op roddels/speculaties enz enz? Is dit de plaats daarvoor?

Ik ben er nog niet uit.

Fijne vakantie!

Esje verstuurt dit  vanaf haar iPhone