Het is de stand van de maan

Vorige week. Heel de week bespreking gehad. Vrijdag zo gaar als een kippetje.
Ik voelde dat ik helemaal opgedraaid was. Lachend zei ik tegen mijn baas: ”ik voel me alsof ik zo iemand eens flink op zijn … wil geven.”
Meestal als je het uitspreekt ebt het gevoel ook weer snel weg.
‘Dan ga maar naar huis’, kreeg ik te horen. Met een blik van “meent hij het nou!”draaide ik me om.
Mijn overvolle bureau maakte het erna dat ik besloot te blijven en mijn werk voor te bereiden voor deze week. Dat geeft dan net een lekkerder gevoel om het weekend mee in te gaan.


Mijn nieuwe super leuke ringtone klinkt uit mijn ‘aaifoon’. Of ik gratis naar Neerbeek wil!!! Wauwwwww!!!! Zo slecht is vrijdag de 13e toch nog niet.
Weer even later krijg ik een fikse aanvaring met een collega. Pesten wordt niet alleen op school gedaan. Op de werkvloer kan men er ook wat van. Tja.. moet je juist bij mij zijn. (de rest bespaar ik jullie)

Om 18 uur verlaat ik opgebrand het kantoor. Om 19.00 moet ik “fix und fertig” op de taartworkshop zitten.
In dat uur moet ik nog naar huis rijden, de dames ophalen en naar Ubachsberg rijden. Dus het wordt een vluggertje.
Onderweg “kots” ik even mijn verhaal uit bij Lonne. Bij aankomst blijkt dat ik niet de enige was die een hectische dag heeft gehad.
Het kneden van de fondant en het insmeren van de taart geeft een rustgevend gevoel. Maar het wordt later en later en de taart wordt mooi, maar het schiet niet op. Met pijn in mijn hart moet ik mijn buurmeisje teleurstellen: ik haal het gewoonweg niet meer om naar Neerbeek te gaan.
Om half 1 plof ik in mijn bed. Naast een jongetje die zijn bloedglucose op “HI” heeft staan. Dat wordt dus een lekker nachtje van wekker zetten en suikers meten.

Alweer vroeg in de ochtend moet ik opstaan om de puppy uit te laten. (Nog één teefje (Ginger) te koop!!) Ik val nog een aantal uurtjes in slaap. Als ik dan wakker word, blijf ik wakker. Beetje geradbraakt laat ik de zaterdag over me heen komen.
Samen met opa Jan en Jorrith ruimen we buiten op en gaan we tegen het einde van de middag het dorp in voor het promofilmpje van http://www.hetleukstedorpvanlimburg.nl/
Het wachten wordt beloond met een opname van nog geen 30 seconden.

Lonne heeft het kunstwerk-kastje en de kunstwerk-plank voor de babykamer ontvangen, dat gaan we even aanschouwen. Ondertussen bedenken Naomi en ik ons of we naar Nick&Simon gaan. Die spelen op de Hei op feesten.
Als "Iedereen is gek op Jack"begint liggen we voor de buis. Naomi en ik ieder in een relax stoel, Jorrith op de bank. Nog steeds denken we... Of naar Nick & Simon.
Het volgende programma is begonnen... Gaan we nog naar Tonka???
Naomi twittert met Nick & Simon. We willen wel maar zijn te lamlendig om op te staan.
Even later vallen mijn ogen dicht en opeens hoor ik dat Naomi naar huis gaat.
Tijd om naar bed te gaan.

Zondag tikt de regen op het veluxraam. Ik neem me voor om tot 10 uur mijn slaap in te halen. Het is een rare zondag.
Ik heb rust nodig om energie bij te tanken maar voel me schuldig omdat ik nog veel moet doen.

Rond 3 uur is het droog. Jorrith heeft Jillie en Oblix uit de wei gehaald.
Terwijl hij de pony's poetst, haal ik de zadels uit de kelder.
Even later rijden we voor de eerste keer samen, ieder te paard, de Geulkoel af.
Hij mag beslissen hoe we rijden. "door de voort omhoog en dan links".
Het wordt een rondje Melleschet.
Bijna thuis knottert hij dat Oblix te sterk is en hij pijn in zijn armen heeft
Even zie ik mezelf op mijn verzorg pony zitten. Daar 'vocht' ik ook altijd mee en verloor meestal.
We komen zonder kleerscheuren thuis. Wat mij betreft voor herhaling vatbaar.
Het wordt niet laat: met barstende hoofdpijn duik ik lekker vroeg in bed. Voor mij deze dag geen geluksmomenten meer.
Het is alweer maandag. Om 10 uur mag ik naar Fieny toe. Fien is mijn gezondheidstherapeute. Al 11 jaar geeft ze mij handvaten en staat ze aan de zijlijn om me bij te staan, te helpen om mezelf te ontwikkelen in diegene die ik nu ben.
Zij veroordeelt niet. Geeft meestal altijd logische spirituele verklaringen op dingen die in mijn leven gebeuren. En terwijl ik meestal wel de antwoorden weet, is even fijn om ze bevestigd te krijgen. Na een ontspannende lichaamsmassage voel ik me opgelucht!

Rust om energie bij te tanken is het advies wat ik mee naar huis mag nemen.

In de loop van de dag praat ik met collega's en communiemoeders die me ook melden dat ze het even allemaal "gehad hebben", zichzelf even niet zijn en slecht geslapen hebben.

Ik denk aan de wijze woorden van Fien: het zal wel met de stand van de maan te maken hebben! Zaterdag was het volle maan!
Ik geloof erin