Zorgen

"Mamma ik heb zorgen!" Dat zijn de eerste woorden wat ik krijg te horen als ik binnenkom vanavond. Ik schrik en vraag: "Wat voor een zorgen heb je dan?"
En dan krijgt mijn kleine menneke spraakwater. Serieus, met tranen en af en toe een lach praat hij honderduit. Rustig met een open houding luister ik wat hij allemaal te vertellen heeft. Hij springt van hak op de tak. O jee... wat herken ik mezelf toch heel erg in mijn lieve schat.
Van school, huiswerk, zoeken naar de duikbril komt hij bij dieren. Dieren eten elkaar op. Dat is niet leuk. Maar wij eten ook vlees. Dan krijg ik een nieuw voortplantingsverhaal te horen. "Stel mamma... jij bent zoals Maria en pappa is dan Josef. Er vliegt een grote witte engel over jullie heen en jij eet dan vlees. Dan krijg je een meisje!"
Vol bewondering en met een ingehoude schaterlach kijk ik hem aan. "Lieverd het is nu echt tijd om te gaan slapen!"
In het hoofd van een achtjarige maalt vanalles. Dit weekend maar eens even ons gesprek voortzetten!