Raften en mennen!

Mijn weekend begon vrijdag met een team-buildings-middag. Samen met 2 andere collega’s hadden we dit uitje voor de rest van het team geregeld. Na een picknick aan de waterkant stapten we op grote Amerikaanse rafts. Bij de bespreking hadden de heren ons verteld dat het 2,5 uur raften was van Uikhoven naar Meeswijk. Dit bleek achteraf 3 tot 4 uur te zijn. De teambuilding op onze boot was ver te zoeken. Slangenvolte (paarden-dressuur-term) van 8 bogen op water deden wij met gemak. Tot ongenoegen van onze manager. Ik heb hem nog nooit zo hard horen commanderen. “LINKS BIJ…. RECHTS BIJ…. ROEIEN G*Dverdomme!!!”. Ik probeerde voor te stellen een spelletje te doen: wie het langste de mond dicht kan houden. Maar niemand was voor een rustmomentje en een genietmoment. Om ons heen was zoveel moois te zien. Konincspaarden, Galloway-koeien en mooie vogelsoorten. De stroomversnellingen waren niet heel spectaculair maar wel leuk om te doen. We hebben ze op allerlei manieren genomen: recht, dwars en achterstevoren. Zo botste we een paar keer tegen de oever aan en voeren we ons vast op de enigste berg keien in de maas. Na 3 uur en 3 kwartier kwamen we kapot moe aan. Met taxibusjes werden we terug naar Uikhoven gebracht waar we in een gezellige taverne lekker gegeten hebben.

Zaterdag
Tja… die kaartjes voor Guus heb ik helaas moeten laten schieten. Nog wel een poging ondernomen via Facebook en Twitter maar de meeste mensen hadden al plannen. Dus heb ik de bbq voorbereid en zijn we de hindernissen in Schin op Geul gaan verkennen. Nadat de Brabanders en belgen er waren en alles op zijn plek stond, hebben we lekker gegeten en nog lang zitten natafelen.

Zondag

“Mamma, ben je zenuwachtig?”vraagt mijn kleine man. “ikke niet! Jij??” “Een klein beetje”. Ik mag als eerste starten. Samen met mijn mannen maken we een mooie tocht aan de andere kant van het Heuvelland. Schitterende holle wegen (van wel 10 meter hoog) die je doen wanen alsof je in de jungle bent. Mooie ver-gezichten die ons een blik geven over wat lijkt heel het heuvelland.
Helaas waren we aan tijd gebonden dus heb ik geen foto’s kunnen maken om jullie mee te laten genieten. Na 8 jaar reed ik een hindernis binnen. Wat ik al had kunnen denken is dat manlief en ik na hindernis 1 een meningsverschil hadden. Laten we het er maar op houden dat het in “the heat of the moment” was. Blijkt wel weer dat als ik rij, wij niet samen op de koets kunnen vertoeven. Het had niet veel gescheeld of ik had hem ingeruild voor Sjoerd. Maar goed… De rest van de hindernissen gingen voor mijn doen als recreant heel goed en netjes. Geen paaltje omgereden.



's Middags was het Jorrith's beurt. De hele week heeft hij er naar toe geleefd. Hij is een beetje teleurgesteld als hij hoort dat er geen briefing is. De hindernissen kent hij uit zijn hoofd. Samen met Jeroen naast zich en zijn grote vriend Sjoerd achterop vertrekt hij voor het E-traject te rijden. Het is te zwaar voor pony Anouschka om alles te rijden. Omdat mijn kleine man te korte beentjes heeft, zit hij naast de bok en manlief op de bok om te remmen. Sjoerd staat achterop om de koets recht te houden in de berghindernissen. Gelukkig kostte hem dat deze week geen moeite (vorige week in Schijndel is Sjoerd met zijn eigen span omgekiept)Heel geconcentreerd onder aanmoediging van o.a. Opa, oma, tante Carolien, de buren en familie Hambeukers reed hij alle hindernissen keurig netjes.
De ontlading op hindernis was zo groot dat hij nog een extra rondje om de hindernis galopeerde. Achteraf vond hij dat het leukste want dat ging lekker hard!
Na heel lang wachten kregen we te horen dat we allebei op een 3e plaats geëindigd waren. Jorrith bij de enkelspan pony rubriek en ik bij tweespanpony.