SOS Sonja

De lijn… Het lijnen… Het is en blijft een drama.
De meeste tijd zit ik lekker in me vel. Te lekker om me druk te maken over calorieën en koolhydraten. Manlief heeft er geen problemen mee dus waarom zou ik er zelf problemen over maken.
Genieten van het leven is toch belangrijker? Of toch niet??
Na de oproep van Sonja op tv begin ik weer te denken. De opmerkingen: “je bent toch een lekker meid” “je hebt toch een leuke kop” en “Je bent toch goed zo” hoe vleiend ze ook zijn, ik koop er op het moment niet veel voor.
De ene mens heeft genoeg met een stok achter de deur. Ik besef nu maar al te goed: Ik heb een hele dikke boom nodig. De bron voor af te vallen zit zo dichtbij. Zuslief die een heleboel patiënten weet te motiveren, staat te dicht bij me om mij te motiveren ook maar 1 kg te verliezen.
Samen met mijn collega maak ik een plan. Helaas in de pauze valt het plan in duigen. De voorgenomen gezonde salades van Subways worden geruild voor (bruine) broodjes van Subways. “De 2e is € 0,99” roept Roger. Roger is filiaalmanager en ik ken hem van vroeger. De enthousiaste lach van Roger zorgt ervoor dat ik voor het nieuwe broodje “spicy chicken met bacon” ga. Mijn collega houdt het bij kip.
Typisch mij: ik laat me weer verleiden (of is het verlijden in dit geval?) tot een broodje met 4 lagen!!!(+ sla en rauwkost) i.p.v. één laag zoals dat van mij collega.
Als we het op hebben, krijgen we zin in wat zoets. NEEE NEEE!!! We doen het (nog) niet. Eerst even deze topic aftypen.