Luchtkus

Toen ik een paar weken geleden mijn collega vertelde dat we een Jeep hadden gekocht, vertelde zij dat je als vrouwelijke Jeeprijder veel respect krijgt in het verkeer.
Nu moet ik best nog wel wennen aan het volume van onze auto. Vooral het inparkeren bij school vraagt om een grote bocht. Tot ergernis van een meneer de Wielrenner.
Vanochtend was dat anders. Bij de rotonde kreeg ik voorrang. Die voorrang ging samen met een grote glimlach van een charmante man.
Bij de afslag naar Simpelveld stond een cabrio met een mooie meneer erin te wachten om linksaf te buigen.
Ja oké...daar kijk ik naar!! Mijn kijken werd beloond met een knipoog. Met een smile op mijn gezicht rij ik verder.
Kom ik bij het kruispunt dichtbij de Peppermill. Sta te wachten voor het stoplicht. Kijk een beetje dromerig om mij heen en kan mijn ogen niet geloven: Vanuit de richting Kerkrade krijg ik vanuit een grote vrachtwagen een luchtkus. Vol verbazing draai ik mijn hoofd. (geen idee of mijn mond open viel) en nogmaals een kus door lucht. Is de wereld gek geworden??? In mijn eentje zat ik hard te lachen. Wat een pret op deze heerlijke mooie donderdagochtend.