HHB verslag door Lonne!

Voor iedereen die al jaren deze blog lees is gewend rond deze tijd verslag te krijgen van de leukste zussendag die er is…… De HUISHOUDBEURS.
Na 5 dagen feestvieren voor Esther en 3 dagen voor mij (Ilona) was het weer tijd om richting Amsterdam af te reizen. Met ons lege trekkarretje en platte schoenen gingen we dit jaar extra vroeg op pad. Eigenlijk zouden we halverwege bij een jarige vriend blijven slapen. Door ziekte ging het slapen op het laatste moment niet door. Dat werd even een handje en een knuf geven.
Helaas wat het dit jaar niet mogelijk om van te voren een parkeerkaart te regelen. Onze optie was vroeg vertrekken. Half 8 staat Es op de stoep bij mij. Ze is op TIJD… De heenreis gaat snel tot we rondom Utrecht komen… Vreselijk wat een verkeer. Het duurt nog tot 11.05 voor we aan de RAI arriveren. Zal er nog een plaatsje zijn….???? VOL….!!!! Geloof je toch niet. We worden onvriendelijk weggestuurd en rijden een rondje om vervolgens de auto aan de overkant in de modder en tussen de waterplassen te parkeren, voor het luttele bedrag van 20 euro. Het begint dus al goed.
We zijn nog niet binnen en we hebben al een gratis Puzzelboekje en Snotoplosser voor baby’s. Eenmaal binnen drinken we een kopje koffie, doen een plasje en bestuderen de plattegrond. Het thema dit jaar is BONT. De beurstas valt tegen. Ik ga voor de Bert en Ernie tas.
We scoren de ene aanbieding na de andere. Al gauw is het koffer vol. Ondanks het schouder aan schouder lopen genieten we weer met volle teugen. Rond lunchtijd willen we toch de jaarlijkse Van Dobben kroket. Als we hem eindelijk aan onze lippen kunnen zetten blijkt hij voor de helft leeg te zijn…. WAT is dit??
Es springt van haar kruk en loopt terug naar de kraam. Ik kijk schaapachtig naar de 2 dames die ook aan de tafel zitten. Tja…. Das nou me zus…. Die moet je niet aan de kroket komen. 2 minuutjes later heb ik de mijne al op…. Worden ze nou elk jaar kleiner en duurder??? Als Es terug komt heeft ze 3 nieuwe kroketten gekregen… Deze zijn PERFECT.
De tocht gaat verder. We spotten Kas Spijkers, Patty Brard, Victor Brand en Rob de Geus. Beide zijn we gevoelig voor leuke tasjes en aanbiedingen. Als we de Persil stand zien staan kunnen we het niet laten. Wastassen en 2 flessen Persil. Dan winnen we ook nog een fles wasverzachter. Kopen de Sorbo aanbieding en krijgen sponzen die geweldig zijn. We laten nieuwe wenkbrauwen aanmeten en scoren een mascara met wimpermasker!
Het koffer zit vol. We besluiten te gaan lossen bij de LU tassenbewaarplaats. Eerst even alles ordenen en de buit tot nu to evalueren. Het is al heel wat. Helaas weer een teleurstelling. Alles staat vol. Er is geen plek meer voor onze tassen. Dan maar naar de auto. Als we de weg navragen horen we dat er een nieuwe bewaarplaats is geopend. Leeg en zonder last aan de schouder is het tijd voor:
De VREET-schuur. Het is er bomvol, luidruchtig en iedereen baant zich een weg voor dat stukje gratis Chocolade, kaas of kauwgom! We scoren het gouden tasje met 4 zakjes heerlijke Werthers Original-snoepjes.
Honger hebben we niet, dorst wel. Naar de ZUIP-hut dan maar. Hier proeven we nieuwe drankjes en een aantal bekende likeurtjes. Allemaal weer erg lekker. Bij de Coebergh stand worden we omgetoverd tot Miss Sparkle Coebergh…
Tijd voor het Crea Bea Moment. Dit jaar gaan we mozaïeken. Een kroonvormige spiegel die we in blauwtinten helemaal bekleden met stukjes tegel. Erg leuk om te doen. Het is ook even rustig zitten. Na een uurtje is het klaar. Het zijn 2 echte kunstwerkjes geworden.
We lopen het laatste rondje en scoren nog een flanelle Burberry dekbed voor Es. We zijn moe. Intussen is het half 9 en willen we terug naar Mechelen.
Op naar het tassendepot. OMG…. Wat hebben we gedaan…… VEEL te veel gekocht. Met ieder 50 kg op de poekel moeten we door de stromende regen (het was gestopt met zachtjes regenen) naar de auto lopen. Het is koud, loeizwaar en nat. We rennen met onze stuff het grote kruispunt over. Doorweekt maar voldaan vertrekken we weer…
Ondanks dat het dit jaar niet helemaal meezat hebben we weer een Geweldige Zussendag gehad. Ik weet niet wanneer we een jubileumjaar hebben, maar ik hoop dat we dit nog jaren volhouden.