Hoeskamerconcert

3 jaar geleden

De 25e was het precies 3 jaar geleden.
3 jaar geleden gaf “mijn” bandje een speciaal optreden: een hoeskamerconcert.
Het Weller-hoeskamerconcert.

Begin januari dat jaar werd in een radioprogramma dat optreden geveild.
In die tijd was ik nog actief op de Rowwen-Hèze-chatbox. De avond voor de veilig hadden we daar nog flink zitten flauwekullen om geld bij elkaar te leggen en mee te doen.

Weet nog dat ik het grote onzin vond om daar zoveel geld voor uit te geven en eerlijk gezegd dat goeie doel… ja… best goed om iets te geven maar zoveel?
Enfin de dag erna stuurde ik toch een mailtje naar de directie van mijn werk.(iets wat ik normaal dus echt niet doe)
Directeur Hans (toch ook wel een beetje een fan) was razend enthousiast. Rond de klok van 5 hing ik dan ook met mijn oren tegen het plafond van onze kantoortuin.
En op het nippertje… Met nog 500 euri van de personeelsvereniging won Weller het Hoeskamerconcert (van de Gulpenerbierbrouwerij).
Leuk dacht ik. Onze Wellerijen hebben huiskamers genoeg, dus kunnen mijn collega’s ook eens genieten van al het moois waar ik al jaren van geniet.

Dus niet… Directeur Hans bedacht zich en stelde voor het optreden te houden voor vrijwilligers op een zeer geheime locatie. Gezien Rowwen Hèze niet veel mensen aanwezig wilde hebben was het jammer maar helaas Esje.
Natuurlijk was ik diep teleurgesteld en liet mijn collega’s dit ook weten.
Waarop die weer met de directeur Hans gingen praten en met hoge uitzondering mocht ik ook aanwezig zijn. Alles in Top Secret.


1 of 2 weken van te voren trad Rowwen Hèze op in het theater van Sittard.
Voor mij ook een avond om “noeit te vergeate”.
Heb was helemaal niet de bedoeling om daar naar toe te gaan. De directeur had nog gevraagd of ik daar ook naar toe kwam … maar helaas.
Om 6 uur ging ik na een uurtje sporten douchen en zag ik op mijn telefoon wel 10 gemiste oproepen. Die alleen maar afkomstig waren van René en Ireen. (die 2 zijn mijn eerste chatvrienden ever) René had nog een kaartje over voor die avond. Ik had 2 uur de tijd om in Sittard te komen.
Geloof het of niet: Esje heeft die gehaald en moest zelfs nog eventjes op René wachten.
Met z’n 2-en rende we op de laatste minuten de zaal in. We hadden goede plaatsen en nog wel 1 rij VOOR directeur Hans!
In de pauze ging ik toch even vertellen hoe ik in Sittard verzeild was geraakt en Hans vroeg mij of ik na afloop even mee ging naar de band om kennis te maken inzake het hoeskamerconcert. Noooouuuuu…. Om nuchter daar naar toe te gaan??? Wat moet ik daar?? Ze weten wel wie ik ben.
Ach ik kon nog altijd snel naar huis gaan.
Na afloop liep ik met René de foyer in… KRAKKKKKKK de hak van mijn hakkeschoentje brak af. O mijn god… Snel naar de toilet om een poging te wagen deze er nog onder te hakken maar helaas.
Met een beetje recht loopje… liep ik naar de bar. Gelukkig met een lange wijde broek. In paniek belde ik Ireen voor hulp: DRINK JE EEN GROTE LEL WIJN, was haar antwoord. “Ik moet rijden… kan niet drinken”, riep ik terug.
Ondertussen kwam directeur Hans mij halen om naar “achteren” te gaan. Met een opgelaten gevoel (ik moest dit tenslotte allemaal nuchter doorstaan) schokte ik als een klein eendje achter directeur Hans aan.
Daar was het eventjes handjes schudden en wat babbelen. Geloof niet dat ik alles gehoord heb; mijn gedachte waren zich al voor het bereiden hoe ik fatsoenlijk dat zaaltje uit kon lopen.
Dat stukje ben ik helemaal kwijt valt me nu in.
Eenmaal terug bij René dronk ik nog wat kletste wat met andere fans toen opeens de omgeroepen werd dat de parkeergarage nog maar een half uur open was.
Schock-dronken bereidde ik me voor hoe ik met 1 hak die foyer door moest lopen en al die trappen moest beklimmen. Op het moment dat ik de moed had verzameld om er als een klein haasje tussenuit te knijpen liep ik de man van mijn leven tegen het lijf.
5 jaar lang hadden we elkaar niet gesproken. (ik had hem nog eens gebeld maar hij had geen idee dat hij mij aan de telefoon had)
Weet nog dat ik me op dat moment net Bridget Jones voelde.
Gelukkig liep deze - zonder hak- avond leuk af... en zweefde ik weer ffkes helemaal boven in de wolken.

Een week (of 2?) later had ik een super Rowwen Hèze-dag: In de middag werd het Hoeskamerconcert gegeven en werd ik beloond met een mooie foto. (Heb er zelfs ook nog een fimpje van)
’s Avonds zat ik met mijn familie in het theater van Kerkrade.

Na 3 jaar ben ik deze 2 dagen nog steeds niet vergeaten.