De rivier van het leven

Bij het opruimen van mijn mailbox kwam ik dit gedicht tegen. Juist op het moment dat ik het wel heel goed kan gebruiken.


De rivier van het leven
Ik ben weer terug op aarde en weet niet wie ik ben.
De toekomst is versluierd.
Een toekomst die ik ooit zelf gekozen heb
maar waarvan ik de inhoud niet meer ken.

Ik ben weer terug op aarde, terug na een eerdere dood.
En de wet van karma ligt op mijn schoot.
Ik sta nu op een kruispunt.
Ik moet nu leren lezen wat er voor mij
in die wetten geschreven staat.

Ik heb dit alles zelf geschreven, dat weet ik nu niet meer.
Maar de kracht van wat geschreven staat,
bewijst zich telkens weer.
De sluier van het water dat brengt mij bij mijn persoon,
het water gaat naar later, de toekomst heel gewoon.

De grote rivier die ik moet varen, die heeft haar eigen stroom,
zij zal het leven en het duel verdragen en voedt mijn levensboom.
Er zijn veel zijrivieren maar dit water loopt nooit terug omhoog
“mijn karma” zal haar steeds blijven voeden
De rivier van het leven staat nimmer droog!


Midden in mijn hart

Waar die stroom mij ook brengt, alsmaar is er goed en kwaad,
Licht en liefde en evenveel donker en haat.
En al lijkt het nog zo onmogelijk,
Maar door deze in mij zelf te verbinden
Zal ik vinden de weg door het midden

Dank je wel karma, nu mag ik ontdekken,
dat wat er in mijn toekomst geschreven staat.
Je brengt me bij het midden, midden in mijn eigen hart.
Daar waar woont die wie Ik ben:
De bron van mijn bestaan: Liefde.


Bron: Via stichting Dichterbij dan ooit en geschreven door WalterdeZeeuw.