Gekloot

Het is 12 uur. Ik kom net thuis. Het is een mooie avond. Een mooie heldere lucht. De maan zorgt voor een serene sfeer op het erf. Af en toe wordt die verstoort door een luid gehinnik van kleine King. Hij roept op zijn haflinger-vriendin Jillie die in de wei verderop is achtergebleven.

Even mijn gedachten op "papier" zetten. Het waren 2 speciale dagen.
Gisteren had ik een 'knutseldag" met vogelhuisjes. Vanavond gingen we verder aan de geluksvogeltjes. Foto's volgen tzt.
Gisteren at ik samen met een aantal knutselmoeders en hun kids. Zo gezellig zo'n zoete inval en drukte aan tafel. Tussendoor buiten lekker timmeren en verven; de kindjes spelend op het erf en in de wei. Zonnetje erbij: HEERLIJK!

Vandaag was er weinig tijd voor diner.
Heel de dag verliep als een achtbaan. Na het werk een afspraak op de bank. Daarna moest King uit de wei gehaald worden. Florence, de paardenarts kwam om hem te castereren. De altijd actieve en speelse King werd voor een momentje in slaap gebracht zodat zijn ballen eraf geknipt konden worden.
Altijd een speciaal moment. Zeker voor Jorrith die zo'n "operatie" nu veel bewuster meemaakt en dat natuurlijk heeeeeel spannend vindt.
Zelf heb ik niet lang kunnen kijken ivm het knutselen. Dat werd een speciale avond. 4 verschillende vrouwen; heel open in gesprek. Beetje lief en leed. Met een traan en een lach. En opeens kijk je op je horloge en is het HALF 12!! En dan zit je nog in school!
Het voelt niet als "wat erg!" maar eerder als "ik kan nog uren doorkletsen!". Wat ben ik dankbaar voor deze mooie avond en wat heb ik weer veel geleerd!

Ik hoor dat kleine King steeds zachter gaat hinneken. Jillie's antwoord is niet meer hoorbaar.
Het is nu echt tijd om te gaan slapen...
Welterusten