CAS ... the story

Waar moet ik beginnen met het verslag van een geweldig CAS weekend.
Onze droom kwam uit: Rowwen Hèze op de dam! Daar kregen we Guus Meeuwis bij.
Het weekend kon niet mooier.
Samen met hele leuke lieve lachwekkende vrienden en vriendinnen heb ik zo genoten.
Donderdagavond begon ons weekend. Nadat we bij pap en mam waren gearriveerd hoorden we Guus op de dam soundchecken. KOM WE GAAN KIJKEN.
De nostalgie van de Brouwersdam heb ik eerder al eens uitgelegd.
De dam oprijden geeft een thuisgevoel.
Op het grote scherm is het voetballen te zien. Jorrith kijkt zijn ogen uit. We geven al instructies waar hij moet zijn mocht hij tijdens het concert verdwalen.
Op het podium zijn de mannen druk bezig met alles op te bouwen en te testen. Ineens galmt er "GOOOOAAALLLLL" door de speakers. Alle mannen kijken, maar geen goal. Jorrith ligt hierdoor helemaal in een deuk! De zon zakt in de zee. Foto heb ik getwitterd en ook al geblogd. Terug op de camping geven we ons op het terras bij pap en mam aan de Prosecco. Samen met Wil en Sanne en met buikpijn van het lachen, zien we het 3 uur worden. Vrijdags arriveert Jolanda als eerste. Gevolgd door Linda en consorten. Op het strand is het genieten van zon, zee en Prosecco met Limocello. Dat hebben jullie ook al kunnen zien.


Nadat iedereen gedoucht is vertrekken we met z’n allen naar de dam. Alain Clark staat al op het podium als we aankomen. Lonne mocht een flesje Lemon-rum mee naar binnen nemen wat de cocktails nog specialer maakte. En zo genoten we van een drankje, Kane, een drankje, Dinand, een drankje Guus, een drankje, onze vrienden en vriendinnen, een drankje, het weerzien van de oude liefde van Lonne, nog een drankje en … een polonaise. Natuurlijk was het weer feest tijdens de afterparty. Tenminste dat blijkt uit de foto’s :-s. Dansen met Arie. Samen met Marion op de tafel helemaal uit mijn dak gegaan. Lachen om Arjo die nog energie voor 20 man had. Samen op de foto met het lesbo-clubje. Lonne voor 1 bon een heleboel “chickenwings” kreeg onder het mom van “FEED THE WORLD”. Jolanda die hoorde dat ze de “Groeten uit Brabant, K*t/tr*t” kon hebben.
En o o o …. Wat duurde die terugweg over de dijk lang. Ik zag niets anders dan strepen op de weg en het leek alsof er geen einde aan zou komen.

Zaterdag… Wakker door de wekker! Ships vergeten mijn gsm uit te zetten. Veel te warm in de hut en ik hoor al stemmen op het terras. Tussen 10 en 11 uur staat het gezamenlijk ontbijt gepland. Bij pap en mams kan dat allemaal. Het terras zit en staat gezellig vol.
Lonne ligt dan ziekjes in bed. Bevangen door de hitte?? Het middagje strand heeft haar rug vuurrood gekleurd. Na een peptalk, een broodje en een douche maken we ons klaar om weer richting de dam te lopen. De rest is al vroeger vertrokken. De spierpijn zit nog in de benen maar we hebben genoeg te kletsen en dat loopt lekker snel.
Waylon hebben we gemist(konden het wel over de duinen horen) en dus beginnen we met spa blauw en Caro Emerald. Pap, mam en Jorrith verschijnen op de dam. Net zoals de avond ervoor raapt Jorrith bekers. Heeft hij wat te doen. Met zijn charme zorgt hij ervoor dat de mensen hem de bekers komen brengen. Ze vinden het blijkbaar heel leuk een “hi5” van hem te krijgen en Jorrith vindt het leuk om te doen. Zo zorgt hij ervoor dat 29 bonnen bij elkaar gespaard worden (twv: € 71,05) Hij heeft zijn kaartje dubbel verdient. Als Rowwen Hèze in aantocht is, heeft hij geen tijd meer om bekers te zoeken. Oma wil Rowwen Hèze van dichtbij ervaren en samen met de hele familie zoeken we een plaats dichterbij het podium. Daar treffen we de rest van de groep.
Het is voor ons een heerlijk moment: ons bandje op de dam. Het optreden is super! Volgens Ary danste heel de Brouwersdam. En dat heeft hij in al die jaren bij geen één optreden meegemaakt. Bij mijn kleine man kwam alle spanning eruit. Zeker nadat hij geraakt werd door een vliegende bierbeker vloeide de tranen over zijn wangen en wilde hij alleen bij mamma! Gelukkig waren de tranen maar voor even en moest hij al snel lachen om een geëmotioneerde tante Lonne. Die kon haar emoties de eerste 4 liedjes niet de baas. Even later zong hij de liedjes vanaf de schouders weer mee.

We drinken een cocktail op dit mooi moment en gaan richting vak noord om een hapje te eten. Wipneus en Pim zorgen tussen de optredens door voor gezelligheid. Wij klappen ons 3FM mapje uit en genieten van een vruchtenbowl. Met uitzicht over het festivalterrein, de Noordzee en het strand. We horen Milow en zien achter het podium een groep paarden over het strand galopperen. Zo mooi!
In 2 minuten verandert ons uitzicht in een scene uit de film “the birds”. Een groep meeuwen stort zich op de etensresten. De ene nog brutaler dan de andere. Mijn kleine rooie hulk jaagt ze lachwekkend weg en pap maar brood gooien… hahaha.
Pap, mam en Jorrith verlaten CAS en samen met Lonne eet ik een portie churritos (voor ons CAS food) en een kipwrap (die is om te huilen: wat een afzetters)
Als K’s Choice in aantocht is, begeven we ons weer voor het hoofdpodium. Met een cocktail in iedere hand lopen we de andere tegemoet. Ze staan in het midden. Lastige plek als je moet plassen en wilt drinken. Voordat Blof begint staan we dan ook weer op ons vertrouwde plekkie: links. Tussen de bar en de 3 FM hut. In de buurt van onze groep en onze festivalvriendjes Ruud en Ary.


Cocktails zijn niet meer te krijgen en we gaan over op “ongestelde kattenpis” (lees: vieze witte wijn met een scheut cola light omdat het anders niet te drinken is)
Het begin van Blof zorgt voor een dubbel gevoel. Dit optreden zorgt voor een gehele eenheid van het publiek op de dam. Je beseft tegelijkertijd ook dat CAS weer bijna ten einde is. Alle mooie liedjes worden gespeeld. Al moet ik voor sommige nog eens goed de teksten uit mijn hoofd leren. Bijna op het einde horen we “Alles is liefde” en dan is het echt afgelopen.
Op het hoofdpodium dan. Wij gaan natuurlijk nog even verder feesten op Noord bij Wipneus en Pim. Dit keer met heel de groep! Wat weer leuke filmpjes oplevert.
Een van de laatste liedjes is van de BEP: i gotta feeling… Net zoals het Slotconcert in America eindigt CAS hiermee. Na een groepsfoto loopt de hele bups richting uitgang zuid. We nemen inning afscheid van onze festivalvriendjes en hun vriendjes en vriendinnetjes die op Duin en strand verder gaan feesten. Wij blijven hangen voor de frietkraam. De buv Linda zorgt voor frietjes en Lonne voor de snacks. Om kwart over 2 beginnen we aan onze voettocht over het strand. Met de verlichte skyline van CAS in de rug lopen we in de volle maan langs de waterkant richting Renesse.

Het mulle zand (er was geen hard strand te bekennen) zorgt voor een ploetertocht. Even twijfelen of we nog naar Perry’s gaan. Naomi wil wel, de rest trekt er niet aan: NOG MEER LOS ZAND!.
Enfin… de romantische strandwandeling deel ik het grootste gedeelte met de buurvrouw. Waar zijn onze mannen nou……

Een leukste 150 foto's zien??? klik hier