De trein van het leven

“Ben jij bang voor de dood?” vroeg mij gisteren iemand.

28 februari… Een datum die een paar jaar geleden een keerpunt maakte met mijn gevoel over de dood. Ja… Ik was toen erg bang voor de dood.

5 jaar geleden werd op deze dag Joris begraven. Hij stierf heel plotseling door een noodlottig ongeval.
Heel onbegrijpeljk want hij was veel te jong natuurlijk
Het was een mooie en bijzondere uitvaart. Met veel kippevel momenten.

’s Avonds is mijn oma gestorven.
Oma Annie. Ik had een leuke band met haar. De laatste weken was ze sterk achteruit gegaan. Oma wilde het liefste nog van alles doen. Ze maakte zich ook druk over allerlei zaken. Een dag voor haar dood vroeg ze me nog: “Esthertje, wat is er met me aan de hand?”
Ik kon het haar niet vertellen.
Van de tijd die wij, neven, nichten en tantes naast het bed van oma doorbrachten, weet ik zeker dat ze genoot. Het was lachen en huilen.
Iedere avond werd de Bold and the beautiful opgezet. Oma was gek op deze soap.
Nadat ze iedereen had gezien en/of gesproken. Deed ze haar ogen dicht.
Die week is ook een collega van manlief overleden.

3 sterf gevallen in een week.
Vraag me niet hoe ik erbij kom, maar het was voor mij het moment om hier wat aan te doen. De boeken van Emed, geschreven door mevr. Mulder Schalekamp, hebben hier verandering ingebracht. Die boeken zijn een beetje “heilig” voor mij geworden en hebben een groot gedeelte van de angst weggenomen.

Deze week is Chiara gestorven. Net 29 jaar. Hartstilstand. Paar weken geleden belde ze me nog voor iets op het werk. Heel goed kon ik haar niet. Maar zoals ik haar kon, was het een lieve, spontane meid.

Van de week kreeg ik een mooi mailtje over de trein van het leven. Sommige van jullie heb ik hem doorgestuurd.

Ik ben nog steeds van mening dat andere mensen niet voor niets op je pad komen.
De persoon die mij naar “de angst voor de dood” vroeg, is iemand die adviseerde mijn dipJE om te zetten in een positieve gedachten.
Dan wordt je door de andere even met je neus op de feiten gedrukt.

Ut keumt zoals ut keumt… zeggen we toch??

Beetje zwaar verhaaltje misschien, maar moest het ff kwijt.